Οι δύο γνωστότερες ζώνες της γήινης επιφάνειας που ανέκαθεν φιλοξενούσαν φοβερές και καταστροφικές δυνάμεις είναι η περιοχή γύρω από τα νησιά Αζόρες και η περιοχή γύρω από τις Μπαχάμες. Η δεύτερη κατάντησε να πάρει και την γνωστή σε όλους μας ονομασία «Τρίγωνο του Διαβόλου».
«ΜΑΡΙ –ΣΕΛΕΣΤ», ΤΟ ΠΛΟΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑ
Τον Νοέμβριο του 1872, το μπριγκαντίνι Μαίρη Σελέστ (αγγλ. Mary Celeste) (συχνά εσφαλμένα αναφερόμενο και ως Μαρί Σελέστ) έφυγε από τη Νέα Υόρκη με προορισμό τη Γένοβα. Δώδεκα άντρες αποτελούσαν το πλήρωμα του. Στις 2 Δεκεμβρίου, το μικρό σκάφος φάνηκε στα ανοιχτά της Ευρώπης, χωρίς να παρατηρηθεί κάτι το ύποπτο στη συμπεριφορά του. Στις 4 Δεκεμβρίου διασταυρώθηκε με το αγγλικό σκάφος Ντέι Γκράσια. Ο κυβερνήτης του τελευταίου παρατήρησε πως τα πανιά της Μαίρη Σελέστ ήταν ορθάνοιχτα και λειτουργούσαν με όλους τους κανόνες της ναυτικής τέχνης, ωστόσο τον παραξένεψε το γεγονός πως δεν ανταπέδωσε τον τυπικό χαιρετισμό του. Το φαινόμενο του έκανε εντύπωση. Σκέφτηκε ότι πιθανότατα να υπήρχε κάποιο πρόβλημα στη Μαίρη Σελέστ κι έτσι την πλησίασε προσεχτικά, πρόθυμος να προσφέρει τη βοήθεια του. Κατάπληκτος, ο ίδιος και οι ναύτες του, παρατήρησαν πως στο κατάστρωμα της Μαίρη Σελέστ δεν φαινόταν ψυχή. Δεν υπήρχε κανείς που να κρατάει το τιμόνι ή να ρυθμίζει τα πανιά. Ένας από τους ναύτες πέταξε το αστείο: «Ν α λοιπόν ένα πλοίο φάντασμα». Ο βρετανός πλοίαρχος εντυπωσιάστηκε από το αίνιγμα, κατέβασε μια βάρκα και την έστειλε στη Μαίρη Σελέστ. Οι ναυτικοί διαπίστωσαν πως πάνω στο σκάφος δεν υπήρχε ίχνος ανθρώπου. Το πιο παράξενο απ’ όλα ήταν πως, πέρα από τη βαριά ατμόσφαιρα της απόλυτης σιωπής, τίποτα δεν έμοιαζε παράξενο πάνω στο αινιγματικό σκάφος. Όλα ήταν στη θέση τους. Τα πανιά λειτουργούσαν, τα σκοινιά ήταν τακτοποιημένα και το τραπέζι στρωμένο για πρόγευμα. Η ναυαγοσωστική βάρκα βρισκόταν στη θέση της. Τα σωσίβια και όλα τα σχετικά εξαρτήματα επίσης. Υπήρχε και απλωμένη μπουγάδα που στέγνωνε στον ήλιο. Οι βρετανοί ναύτες έψαξαν παντού. Δεν βρέθηκε κανείς από το πλήρωμα! Ήταν πρώτη φορά που παρουσιάστηκε ένα τέτοιο φαινόμενο στα επίσημα ναυτικά χρονικά. Ένα φαινόμενο εντελώς αδικαιολόγητο. Βέβαια, ο καιρός αυτή την εποχή δεν είναι ιδανικός. Συχνά στην περιοχή των Αζορών ξεσπούν χειμωνιάτικες θύελλες. Ωστόσο, ένα γεροφτιαγμένο σκάφος με δύο κατάρτια, όπως η Μαίρη Σελέστ, και με δώδεκα ικανούς ναύτες πλήρωμα, μπορούσε να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία. Το μόνο ζωντανό πλάσμα που βρέθηκε πάνω στο πλοίο φάντασμα ήταν ένα μαύρο γατί. Οι βρετανοί ναύτες εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός. Το ζώο έμοιαζε ήρεμο και φιλικό. Στη θάλασσα υπάρχει μια παράδοση που λέει ότι σε περίπτωση εγκατάλειψης του σκάφους, τα ζώα συνοδεύουν το πλήρωμα. Οι ναύτες τα αγαπούν, τα έχουν σαν συντρόφους τους και ποτέ δεν τα αφήνουν στην τύχη τους. Και όμως, το γατί ήταν ο μοναδικός επιβάτης της Μαίρη Σελέστ.
ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ
Δεν υπήρχε καμία λογική εξήγηση για το αίνιγμα της Μαίρη Σελέστ. Αν το πλήρωμα είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει το σκάφος θα είχε επιβιβαστεί στην ναυαγοσωστική βάρκα. Αν είχαν δεχτεί επίθεση θα υπήρχαν ίχνη πάλης, αν το πλοίο είχε πέσει σε μια θύελλα, θα υπήρχαν ζημιές στα πανιά, τα σκοινιά και τα όργανα του σκάφους… τελικά οι βρετανοί ναυτικοί ανακάλυψαν κάτι. Κάτι που τους προβλημάτισε ακόμα περισσότερο. Στην τελευταία σελίδα του ημερολογίου του σκάφους ο κυβερνήτης της Μαίρη Σελέστ είχε σημειώσει τις τυπικές ναυτικές φράσεις για τον καλό καιρό, την ήρεμη θάλασσα, την απόλυτα σωστή συμπεριφορά του σκάφους. Μόνο στο τέλος υπήρχε μία αινιγματική φράση: «Μας συμβαίνει κάτι παράξενο…».