Το πτώμα του βρέθηκε το 1974 στη λίμνη Ρυζλ, ανήκε σε ένα πλάσμα ύψους 1,34μ. με γκρίζα επιδερμίδα που έμοιαζε με άνθρωπο, αλλά δεν είχε αυτιά. Και τα σημάδια στην λίμνη ήταν αρκετά εύγλωττα.
Η παρακάτω ιστορία έγινε γνωστή στην Ελλάδα μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, στις 9 Μαρτίου 1980
Ένα μικρό χωριό στην τότε Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν υπήρξε το θέατρο μιας πολύ παράξενης σκηνής στις 19 Οκτωβρίου του 1972. Το περιστατικό αναγράφηκε μερικές μέρες μετά, σε περιοδικό της Τασκένδης απ΄ ’όπου ο Αλέξ Ρουντέν το μετέφερε στο βιβλίο του «Τα Εξωγήινα». Πολλές και συγκλίνουσες μαρτυρίες, καθώς και μία μεταγενέστερη ανακοίνωση της Ακαδημίας των Επιστημών του Ουζμπεκιστάν, δίνουν την υπόνοια ότι οι τότε Σοβιετικοί επιστήμονες έχουν στην κατοχή τους το πτώμα ενός διαστημικού όντος!
Η πρώτη μαρτυρία που δημοσιεύθηκε με άκρα επιφύλαξη εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας απ’ το σοβιετικό περιοδικό, είναι ενός μαθητή δέκα χρονών:«Ενώ πήγαινε σχολείο ο νεαρός Ιγκόρ Βολόβιτς, είδε να μετεωρίζεται πάνω από την λίμνη Ρυζλ ένα ιπτάμενο αντικείμενο στρογγυλό και πλατύ σαν πίτα, με μία διόγκωση ακριβώς στην μέση. Αυτό το εξόγκωμα, όπως είπε το παιδί, διαστελλόταν και συστελλόταν ρυθμικά, ενώ το ίδιο το αντικείμενο αιωρείτο πάνω από τα νερά. Το ρωτήσαμε μήπως την προηγούμενη το βράδυ είχε διαβάσει κανένα περιπετειώδες μυθιστόρημα, και πράγματι οι γονείς του μας βεβαίωσαν ότι διάβαζε με μανία τέτοια αναγνώσματα, πράγμα που δικαιολογεί παρόμοιους οραματισμούς. Ο μικρός Ιγκόρ όμως ορκιζόταν ότι δεν έλεγε ψέματα και ότι είχε δει στ΄ αλήθεια ένα είδος αεροπλάνου χωρίς φτερά πάνω από την λίμνη. Θέλησε μάλιστα να πλησιάσει για να το δει καλύτερα και σε απόσταση τριακοσίων περίπου μέτρων από την όχθη της λίμνης, εκεί όπου φυτρώνουν πυκνά καλάμια, το στρογγυλό και μεταλλικό αντικείμενο χαμήλωσε. Τότε είδε γκρίζες μορφές που πήδηξαν έξω, αν και ο δίσκος βρισκόταν ακόμα σχετικά ψηλά και έπεσαν στο έδαφος ή στο νερό, αυτό δεν μπόρεσε να το ξεχωρίσει καλά. Διευκρίνισε ότι το αντικείμενο ήταν φωτεινό και έμοιαζε με μηχάνημα που δεν είχε ακόμα μπογιατιστεί˙ που κατά τα φαινόμενα σήμαινε ότι το μέταλλο δεν ήταν καλυμμένο ή θαμπώθηκε από την αντανάκλαση του ήλιου πάνω στα νερά της λίμνης».
Από το τόνο του άρθρου διαφαίνεται ότι ο συντάκτης του δεν δίνει καμιά ιδιαίτερη σημασία στην αφήγηση του μικρού Ιγκόρ και γι αυτό ακριβώς το λόγο η κατάληξη του είναι αρκετά… αιφνιδιαστική:
«Οι αναγνώστες μας παρακαλούνται να μας ανακοινώσουν οτιδήποτε φωτεινό ή άλλο φαινόμενο έτυχε να παρατηρήσουν πάνω από τη λίμνη Ρυζλ την ίδια εκείνη μέρα ή κατά τις προγούμενες ή επόμενες της 19ης Οκτωβρίου. Να γράψουν στο περιοδικό μας. Οι μαρτυρίες τους θα δημοσιευτούν μόνο εφ΄όσον θα έχουν προηγουμένως καταθέσει στη χωροφυλακή τα όσα ακριβώς είδαν».
Η παράκληση αυτή του περιοδικού εισακούστηκε. Έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε το γεγονός ότι ο μικρός Ιγκόρ δεν είχε πει ψέματα, τίποτε δεν έβγαλε από το μυαλό του, και περιέγραψε μάλιστα θαυμάσια αυτό που είχε δει. Πολλές στάθηκαν οι μαρτυρίες που επιβεβαίωσαν τα λόγια του. Η πρώτη που ήρθε στο περιοδικό ήταν ενός ξυλοκόπου, του Αντόν Ιεγκούς, 42 χρόνων, που πήγε κατευθείαν να καταθέσει στο σταθμό χωροφυλακής του Αλιούς, κάπου δέκα χιλιόμετρα από τη λίμνη Ρυζλ:
«Στις 19 Οκτωβρίου, κατά τις 11 το πρωί, απείχα κάπου δύο χιλιόμετρα από την λίμνη όταν είδα το αντικείμενο. Ήταν ένας μεγάλος πλατύς δίσκος αλλά με ένα διόγκωμα στην μέση και από τις δύο πλευρές της επιφάνειας του. Ο ήλιος ήταν ψηλά στον ουρανό και έβλεπα πολύ καθαρά τις ακτίνες του να αντανακλούν πάνω στο μέταλλο. Δεν ήταν αυταπάτη από τον ήλιο, γιατί η ατμόσφαιρα ήταν πολύ καθαρή κι ο ουρανός χωρίς κανένα σύννεφο. Σκέφτηκα ότι η βάση της Τασκένδης θα δοκίμαζε κανένα καινούργιο ιπτάμενο αντικείμενο, μα το σχήμα αυτού του πράγματος με ξάφνιασε, γιατί δεν έμοιαζε ούτε με ελικόπτερο, ούτε με αεροπλάνο. Δεν υπήρχαν φτερά, ούτε έλικας, ούτε φινιστρίνια. Ξαφνικά άρχισε να ταλαντεύεται προς όλες τις πλευρές, σαν να είχε βρεθεί σε στρόβιλο μέσα. Τιναζόταν ακανόνιστα και έχανε ύψος. Σε λίγο χάθηκε πίσω από τα δέντρα και δεν το ξαναείδα. Φάνηκε σαν να βουτούσε στην λίμνη. Επειδή κανένας άλλος στο χωριό δεν είπε τίποτα σχετικά, ντράπηκα να μιλήσω μήπως με έβγαζαν τρελό. Όταν όμως διάβασα το άρθρο στο περιοδικό, τότε πήρα το θάρρος να παρουσιαστώ στις αρχές και να τα πω όλα».
Από το πλήθος των άλλων μαρτυριών, ξεχωρίζει η μαρτυρία μιας αγρότισσας που πήγαινε στην Τασκένδη απ΄ το δρόμο που περνάει κατά μήκος της όχθης της λίμνης Ρυζλ:
«Το αντικείμενο αυτό θα είχε περίμετρο δέκα μέτρα. Δεν ήταν επίπεδο, παρά από πάνω και από κάτω ήταν σαν κολλημένα επάνω του δυο άλλα πράγματα με ωοειδές σχήμα. Αφού τινάχτηκε προς όλες τις πλευρές, κάτι που με ξάφνιασε γιατί δεν φυσούσε καθόλου, κατέβηκε απότομα λίγα μέτρα πάνω απ΄ την όχθη της λίμνης, και κάτι σιλουέτες που έμοιαζαν αόριστα με ανθρώπους τραυματισμένους ή εξαρθρωμένους πήδηξαν έξω. Φαντάστηκα ότι είχε γίνει ένα δυστύχημα σε κάποιο νέου τύπου αεροπλάνο που δοκιμαζόταν».
Ύστερα από τις μαρτυρίες αυτές, που δημοσιεύθηκαν απ΄ το περιοδικό, η χωροφυλακή άρχισε ανακρίσεις. Προέκυψε ότι η αεροπορική βάση της Τασκένδης δεν είχε χάσει κανένα μηχάνημα της και ότι δεν είχε πραγματοποιήσει πτήση ελικοπτέρου στις 19 Οκτωβρίου. Ωστόσο ο μικρός Ιγκόρ, η αγρότισσα και οι άλλοι μάρτυρες που είχαν ισχυριστεί ότι σώματα είχαν πηδήξει ή πέσει απ΄το ιπτάμενο αντικείμενο δεν έλεγαν ψέματα. Ούτε είχαν ονειρευτεί. Γιατί τον Ιούνιο του 1974, είκοσι δηλαδή μήνες μετά το γεγονός, η ξεχασμένη πια σχεδόν υπόθεση ανέκτησε όλη την επικαιρότητα της με τη δημοσίευση ενός ανυπόγραφου άρθρου στο επίσημο δελτίο της Ακαδημίας των Επιστημών του Ουζμπεκιστάν:
«Η χωροφυλακή, μετά τις δηλώσεις του ψαρά Βασίλι Ρέβιτς, μετέβη στη λίμνη Ρυζλ, όπου ανακάλυψαν ένα σώμα στο σημείο ακριβώς όπου ο γέρος ψαράς το είχε επισημάνει. Το πλάσμα αυτό, που δεν ήταν παιδί, έχει ύψος 1μ. και 34 πόντους. Εξωτερικά δεν διαφέρει καθόλου από φυσιολογικό άνθρωπο, μόνο που δεν έχει αυτιά, και η κοιλιά του είναι εξαιρετικά διογκωμένη, κάτι όμως που μπορεί να αποδοθεί στην μακρόχρονη παραμονή του στο νερό της λίμνης. Ίχνη σήψεως δεν υπήρχαν επάνω του, που είναι παράξενο, γιατί το πλάσμα αυτό είχε γκρίζα επιδερμίδα, σα να έχει μείνει πολύ καιρό στο νερό. Επειδή ως αυτή τη στιγμή δεν έγιναν ιατρικές εξετάσεις, ούτε και νεκροτομή, δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε γιατί το δέρμα πήρε αυτό το γκρίζο χρώμα χωρίς να παρουσιάζει και σημάδια σήψεως. Τέτοια περίπτωση είναι πρωτοφανής σε άνθρωπο πνιγμένο. Το γεγονός να μην έχει αυτιά, έδωσε αφορμή για ανακρίσεις σ΄’ολη την περιοχή. Όπως εξακριβώθηκε, κανένας με τέτοιο μικρό ανάστημα δεν υπήρξε ποτέ, ούτε και έτυχε να χάσει κανένας τα αυτιά του μετά από δυστύχημα ή χειρουργική επέμβαση. Δεν πρόκειται συνεπώς για κάτοικο της περιοχής. Επειδή όπως έγινε γνωστό, αρκετά άτομα έτυχε να δουν στις 19 Οκτωβρίου του 1972 ένα ιπτάμενο αντικείμενο πάνω από τη λίμνη Ρυζλ, απ΄το οποίο έπεσαν άνθρωποι, οι στρατιωτικές αρχές έστειλαν ειδικευμένους δύτες για να εξετάσουν το βυθό της λίμνης. Ούτε όμως άλλα σώματα βρέθηκαν, ούτε και κανένα αντικείμενο. Οι δύτες ωστόσο ανακάλυψαν περίεργα ίχνη τα οποία και φωτογραφήθηκαν. Στη λάσπη συγκεκριμένα του βυθού διαπίστωσαν την ύπαρξη μιας μακρά τάφρου εκπληκτικής συμμετρίας. Το πλάτος της ήταν 4,6 μ. σ΄ ένα ορισμένο όμως σημείο βάθαινε, σα να είχε περιστραφεί το αντικείμενο γύρω από τον εαυτό του. Οι δύτες πήραν δείγματα από την λάσπη και την γύρω πετρώματα και γίνονται οι αναλύσεις τους, των οποίων θα δημοσιεύσουμε σύντομα τα αποτελέσματα. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα σημεία του βράχου στο βάθος της λίμνης που χτυπήθηκαν από το «αντικείμενο» έχουν τελείως υαλοποιηθεί. Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι πρόκειται για ένα αντικείμενο ξενικής ή «άλλης» προελεύσεως, γιατί οι στρατιωτικές αρχές αρνούνται ότι έγινε οποιαδήποτε πτήση ή δοκιμή στρατιωτικού ή πολιτικού μηχανήματος σε αυτή την περιοχή και σ΄ αυτές τις ημερομηνίες.»
Ο τρόπος με τον οποίο οι Σοβιετικές Αρχές χειρίστηκαν το όλο θέμα της λίμνης Ρυζλ, δείχνει ότι η υπόθεση των ΑΤΙΑ έχει αρχίσει να παίρνεται στα σοβαρά απόδειξη πως δεν φοβούνται να ζητούν καταθέσεις από τους αυτόπτες μάρτυρες προκειμένου να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες. Άλλο στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της απόψεως αυτής είναι το γεγονός ότι ιδρύθηκε πριν από μερικά χρόνια μια «Μόνιμη Κοσμοναυτική Επιτροπή τηε ΕΣΣΔ», που απαρτίζεται από δεκαοκτώ επιστήμονες και έχει σαν έργο της «τη μελέτη και ανάλυση των παρατηρήσεων γύρω από τα ΑΤΙΑ. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το άρθρο που ο Γιούρι Ζίγκελ (φυσικός του Ινστιτούτου αεροναυτικής της Μόσχας) υπογράφει στο επιστημονικό περιοδικό «Σμένα», του οποίου διευθυντής είναι ο αντιπρόεδρος της Ακαδημίας των Επιστημών της ΕΣΣΔ Κονσταντίνοφ, πριν από είκοσι ήδη χρόνια, γράφει ο Ζίγκελ, η παρουσία των ΑΤΙΑ έχει ανιχνευθεί πάνω στις οθόνες των ραντάρ της αεροπορίας:
«Καμία προσπάθεια προσθέτει για την εξήγηση αυτών των
φαινομένων δεν υπήρξε ως αυτή τη στιγμή ικανοποιητική. Όλες οι πληροφορίες που
έχουν συγκεντρωθεί πάνω στα ΑΤΙΑ αποδείχνουν ότι πρόκειται για πραγματικά
«αντικείμενα» που δεν μπορούν όμως να ταυτιστούν με κανένα απ΄ τα γνωστά φυσικά
φαινόμενα.»