Γράφει ο Στάθης Γλιάτης
Αιώρηση είναι η ανύψωση ή το βάδισμα στον αέρα χωρίς τη μεσολάβηση φανερών φυσικών μέσων. Πρόκειται για τη λεγόμενη ακούσια ή εκούσια αιώρηση ανθρώπων ή και αντικειμένων. Οι γραπτές και προφορικές μαρτυρίες είναι πολλές και προέρχονται απ’ όλο τον κόσμο. Είναι όμως ένα φυσικό φαινόμενο ή μια κρυμμένη δύναμη του ανθρώπου;
Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν επιβλητικά μνημεία που ακόμη και στις μέρες μας με την σημερινή τεχνολογική εξέλιξη θα ήταν πολύ δύσκολο να κατασκευαστούν. Ανάμεσα στις διάφορες εκδοχές κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί κατείχαν την επιστήμη της αιώρησης, που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή τέτοιων μνημείων. Για τις πυραμίδες της Αιγύπτου κείμενο του Άραβα ιστορικό Abul Hasan Ali Al-Masudi του 10ου αιώνα αναφέρει ότι οι κατασκευαστές τοποθετούσαν πρώτα ένα «μαγικό πάπυρο» κάτω από την πέτρα που ήθελαν να μετακινήσουν και στη συνέχεια τη χτυπούσαν μ’ ένα μεταλλικό καλώδιο. Αυτό την έκανε να ανυψωθεί και να μετακινηθεί κατά μήκος ένα πέτρινου δρόμου, ο οποίος ήταν περιφραγμένος με μεταλλικούς στύλους. Έτσι, η πέτρα μεταφερόταν σε απόσταση 50 περίπου μέτρων και τοποθετούνταν στο επιθυμητό σημείο.
Παρόμοιες ιστορίες υπάρχουν στη Μεσοποταμία και στην Αμερική, όπου για την κατασκευή των μεγαλιθικών μνημείων λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν «ηχητικά μέσα», όπως ύμνοι, τρομπέτες, σφυρίχτρες και κύμβαλα. Επίσης σύμφωνα με μαρτυρίες, Θιβετιανοί μοναχοί ανύψωναν μεγάλες πέτρες χρησιμοποιώντας τεράστια τύμπανα και τρομπέτες. Αν η ανύψωση αντικειμένων είναι εντυπωσιακή, ακόμη περισσότερο είναι η αιώρηση ανθρώπων. Στην χριστιανική παράδοση η αιώρηση αποτελεί ένδειξη Θείας παρέμβασης. Στην Αγία Γραφή ο Χριστός αναφέρεται να περπατάει πάνω στην λίμνη της Γεννησαρέτ, ενώ επίσης υπάρχουν αναφορές για πλήθος αγίων που μπορούσαν να αιωρούνται η να περπατούν στο νερό, όπως ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, η Αγία Τερέζα της Άβιλα, ο Άγιος Αλφόνσος του Λιγκουόρι, ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς, ο Άγιος Κοσμάς. Όταν το φαινόμενο αυτό αναφέρεται σε άλλες θρησκείες και πολιτισμούς θεωρείται σαν παρέμβαση του διαβόλου. Πριν την εμφάνιση του Χριστού, αναφέρεται ότι ο Βούδας μεταφέρθηκε αιωρούμενος πάνω στο ρεύμα ενός επικίνδυνου ποταμού. Οι πιο γνωστές μαρτυρίες αιώρησης προέρχονται από την Ινδία, όπου αναφέρονται σε Γιόγκι που έχουν την ικανότητα να διαλογίζονται επί ώρες αιωρούμενοι αρκετά μέτρα πάνω από το έδαφος. Οι ίδιοι θεωρούν ότι πρόκειται για μια ικανότητα που έρχεται με φυσικό τρόπο, καθώς εξελίσσονται πνευματικά.
Ανάλογη άποψη επικρατεί και στο Θιβέτ, όπου ο ασκητικός τρόπος ζωής των μοναχών, ο διαλογισμός και η αυστηρή εκπαίδευση τους οδηγούν στην απόκτηση ικανοτήτων, μία εκ των οποίων είναι και η αιθεροβασία έχοντας την ικανότητα να μετακινούνται στον αέρα σε κατάσταση διαλογισμού ή μη. Η δυνατότητα ορισμένων ανθρώπων να αιωρούνται οδήγησε το διακεκριμένο επιστήμονα Sir William Crookes (1832-1919), καθηγητή φυσικής και χημείας και μέλος της Βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας και του Τάγματος Αξίας, στην έρευνα του φαινομένου. Αντικείμενο της έρευνας του αποτέλεσε ο Daniel Dunglas Home, γνωστός στους πνευματιστικούς κύκλους της Βρετανίας του 19ου αιώνα για την ικανότητα του να αιωρείται χωρίς τεχνητά ή φανερά φυσικά μέσα. Αρχικά ο Crookes ήταν πεπεισμένος πως επρόκειτο για απάτη. Σε διάρκεια όμως 2 ετών, αφού έλαβε μέρος μαζί με άλλους επιστήμονες σε 28 πνευματιστικές συνεδρίες, διαπίστωσε ότι όντως η ανύψωση ήταν αληθινή. Ο Crookes έλεγχε το διάμεσο περνώντας τα χέρια του κάτω από τα πόδια και πάνω από το κεφάλι του, για να σιγουρευτεί πως δεν υπήρχαν συνδεδεμένα καλώδια.
Όπως αναφέρει ο ίδιος, το πιο αξιοσημείωτο γεγονός έλαβε χώρα στις 16 Δεκεμβρίου του 1868 σε μια κατοικία του Λονδίνου. Ο Home βρέθηκε πρώτα σε μια κατάσταση έκστασης κι έπειτα σηκώθηκε και βγήκε από το δωμάτιο. Οι παρευρισκόμενοι άκουσαν να ανοίγει ένα παράθυρο στο διπλανό δωμάτιο και μετά τον είδαν να αιωρείται έξω από το δικό τους παράθυρο, τρεις ορόφους πάνω από το έδαφος. Στη συνέχεια ο Home πλησίασε το παράθυρο τους, το άνοιξε και μπήκε στο δωμάτιο. Και καθώς οι παρευρισκόμενοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που είχαν δει, βγήκε πάλι από το παράθυρο, αιωρήθηκε για λίγο στο κενό, κι έπειτα ξαναμπήκε. Το γεγονός αυτό οδήγησε τον Crookes ν’ αναθεωρήσει τις απόψεις του περί απάτης και έγραψε σ’ ένα από τα συγγράμματα του: «Το να απορρίψουμε τα καταγεγραμμένα στοιχεία σχετικά με το θέμα αυτό, σημαίνει να απορρίψουμε την κάθε ανθρώπινη μαρτυρία. Επειδή κανένα γεγονός στην ιερή ή εγκόσμια ιστορία δεν υποστηρίζεται από μια δυνατότερη σειρά αποδείξεων».
Στην Ελλάδα το φαινόμενο της αιώρησης απασχόλησε μεταξύ άλλων το 4ο Διεθνές συνέδριο ψυχικών ερευνών που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σε μια σύγχρονη μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, τρεις φυσικοί επιστήμονες πέτυχαν την ανύψωση αντικειμένων χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα. Τι μπορεί να συμβαίνει με την ανύψωση ανθρώπων; Είναι μήπως απάτη ή μπορεί πράγματι με κάποιο τρόπο να επιτευχθεί; Η Ουκρανή φιλόσοφος Helena Petrovna Blavatsky (1831-1891) υπήρξε μάρτυρας τέτοιων φαινομένων κατά τη διάρκεια των ταξιδιών της ανά τον κόσμο. Μας άφησε ένα τεράστιο υλικό προς εξέταση και μια φιλοσοφική ερμηνεία: «Η γη είναι ένα μαγνητικό σώμα, το οποίο φορτίζεται με μια μορφή ηλεκτρισμού που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε θετική. Οι μορφές της ύλης, άρα και το ανθρώπινο σώμα, είναι φορτισμένα με την αντίθετη μορφή ηλεκτρισμού (αρνητική) που είναι ίση ποσοτικά μ’ εκείνη της γης. Αυτή η έλξη συγκρατεί τα υλικά σώματα πάνω στην επιφάνεια της.
Πώς λοιπόν μπορεί να καταλυθεί ο νόμος της βαρύτητας χωρίς τη χρήση κάποιας μηχανικής υποστήριξης; Αυτό είναι εφικτό με τη δύναμη της βούλησης. Αν ο άνθρωπος είναι γνώστης της ενέργειας που διαποτίζει τη φύση και συντονιστεί μαζί της, τότε μπορεί να αλλάξει την ηλεκτρική του πολικότητα από αρνητική σε θετική. Σ’ αυτή την περίπτωση θα προκληθεί μια απώθηση μεταξύ γης και ύλης, με αποτέλεσμα το σώμα να ορμήσει στον αέρα, μέχρι να εξαντληθεί η απωθητική ορμή. Το ύψος της αιώρησης θα εξαρτηθεί από την ικανότητα του ανθρώπου να φορτίζει το σώμα του με την κατάλληλη ηλεκτρική ενέργεια. Ουσιαστικά πρόκειται για φυσικές δυνάμεις που, αν ελεγχθούν, μπορούν να καταστήσουν την αιώρηση τόσο εύκολη όσο είναι η αναπνοή. Πρόκειται και πάλι για ένα φυσικό φαινόμενο, που παράγεται από τις λανθάνουσες δυνάμεις του ανθρώπου». Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί ένα πολύ μικρό μέρος των δυνατοτήτων του εγκεφάλου. Οι δυνατότητες και η δυναμική του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι μπορούμε να φανταστούμε, και σ’ εμάς εναπόκειται αν θα τις ανακαλύψουμε.