(διατηρείται η ορθογραφία της αρχικής δημοσίευσης)
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, θα κάνει την εμφάνιση του ένας νέος κλάδος στη βιομηχανία που θα ασχοληθεί με την μελέτη, τον σχεδιασμό, και την κατασκευή των τεχνικών μέσων με τα οποία θα μπορέσει ο άνθρωπος να κατακτήσει το διάστημα.
Αυτός ο νέος κλάδος θα ακούει στο όνομα Αστροναυπηγική! Σύμφωνα με την εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΪΚΗ» της 1ης Φεβρουαρίου 1958: «Ο όρος δεν είναι βέβαια και πολύ επιτυχής γιατί θα μπορούσε κανείς να υποθέση πως οι αστροναυπηγοί ναυπηγούν αστέρια. Μα αυτό δεν έχει τόση σημασία όσο το ότι η αστροναυπηγική άρχισε κιόλας, πριν ακόμη να την γνωρίσουμε καλά καλά, να υποδιαιρήται σε ειδικούς κλάδους. Έτσι, υπάρχουν οι ειδικώτεροι διαστημοπλοιοναυπηγοί, πυραυλοναυπηγοί, δορυφοροναυπηγοί, και δισκοναυπηγοί. Ένας αμερικανός δισκοναυπηγός εσχεδίασε ένα τεράστιο ιπτάμενο δίσκο που θα μπορή να μεταφέρη στο διάστημα περίπου διακόσιους «διαστημοπεριηγητάς». Ο τουριστικός ιπτάμενος δίσκος θα είναι ουσιαστικώς ένα ιπτάμενο ξενοδοχείο πολυτελείας ή ένα ιπτάμενο πολυτελές υπερωκεάνιο με όλα τα κομφόρ. Κατά τους υπολογισμούς του σχεδιαστού ο δίσκος που θα μπορή να γίνη πραγματικότης πριν από το έτος 1975.