του Σπύρου Ασλάνη
Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 5ο τεύχος του περιοδικού Unlocking the Truth
Το θέμα «Μάχη Μαραθώνα».
Σε πολύ κόσμο που διαβάζει την Ελληνική ιστορία, αλλά και την παγκόσμια, του γεννώνται διάφορα ερωτήματα. Τα ερωτήματα που του γεννώνται έχουν σχέση με τον τρόπο που ο αναγνώστης προσεγγίζει αυτά τα θέματα. Πολλά από τα θέματα που περιγράφουν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς χρήζουν κάποιων εξηγήσεων. Τα θέματα αυτά μπορούν να εξηγηθούν με ένα συμβατικό και ρομαντικό τρόπο, μπορούν όμως να εξηγηθούν και με ένα ποιο επιστημονικό τρόπο. Τον τρόπο τον επιλέγει ο καθένας σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του, τα όποια βρίσκονται στην διακριτική του ευχέρεια. Ένα από την πληθώρα των θεμάτων του αρχαίου κόσμου είναι και η πολύ γνωστή, «Μάχη του Μαραθώνα».
Για να καταλάβουμε όμως πως ξεκίνησαν οι Περσικοί πόλεμοι με την Ελλάδα, θα πρέπει πρώτα να δούμε, πως προήλθε το Περσικό κράτος, ποια ήταν η θρησκεία του, η κουλτούρα του, ποιοι ήταν αυτοί που το διακυβέρνησαν, και τέλος ποιες ήταν οι βλέψεις αυτών των ηγετών του.
Ποια ήταν η Περσία.
Το Περσικό κράτος το διακυβέρνησαν πολλοί ηγέτες, σημαντικότεροι των οποίων ήταν οι: Αχαιμένας, Θιέσπης, Καμβύσης Α΄, Αστυάγης, Κύρος, Καμβύσης Β΄, Δαρείος Α΄, Ξέρξης, και μετά την κατάκτηση της Περσίας από τους Έλληνες, ο Σέλευκος, ο Α΄. Όλοι αυτοί έκαναν πάρα πολλούς κατακτητικούς πολέμους και είχαν επεκτείνει το κράτος μέχρι την κοιλάδα του Ινδού. Στις αρχές του πέμπτου αιώνα π.Χ., η Περσία εξουσιάζει πέντε εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα και δέκα εκατομμύρια υπηκόους, αποτελώντας την μεγαλύτερη αυτοκρατορία που γνώρισε μέχρι τότε η ανθρωπότητα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί πως η Περσία ήταν ένα βαρβαρικό αδύναμο ασιατικό κράτος που μπορούσε να νικηθεί πανεύκολα.
Τι αποκάλυψε η έρευνα.
Διαβάζοντας τις γραφές του Παυσανία μαθαίνουμε πως στην μάχη που έδωσαν οι Έλληνες με τους Πέρσες, στο πλευρό των Ελλήνων προστέθηκε, κατά την διάρκεια της μάχης, ένα μυστηριώδες άτομο, που φορούσε μια στολή που έμοιαζε με αγρότη, και όχι με στρατιώτη, και κρατούσε στα χέρια του ένα μυστηριώδες όπλο, με το οποίο αποδεκάτιζε τον εχθρό.
Ο Παυσανίας μας αναφέρει ακόμα, ότι γι’ αυτό το άτομο, αρκετά αργότερα από το τέλος της μάχης, οι Αθηναίοι, οι οποίοι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν την προέλευση του, έστειλαν ανθρώπους τους να ρωτήσουν γι’ αυτόν, στο μαντείο των Δελφών. Το μαντείο τους απάντησε λακωνικά ότι αυτοί θα τον λάτρευαν σαν τον ήρωα τον Εχετλαίο. Την παρουσία αυτού του ατόμου στη μάχη, την αναφέρει και ο Ηρόδοτος, με το εξής περιστατικό.
Γράφει λοιπόν, ότι, κατά την διάρκεια της μάχη του Μαραθώνα, ένας Αθηναίος στρατιώτης που λεγόταν Επίζηλος, γιος του Κουφαγόρα, γόνος μεγάλης Αθηναϊκής οικογένειας, ενώ πολεμούσε γενναία εκ του συστάδην, αντιλήφθηκε απέναντι του έναν οπλίτη, πολύ μεγαλόσωμο, που το γένι του σκέπαζε την ασπίδα του. Ο οπλίτης αυτός πέρασε από κοντά του χωρίς να τον αγγίξει τον ίδιο, αλλά σκότωσε τον πλαϊνό του. Από αυτήν την συνάντηση ο Επίζηλος έχασε το φως του, χωρίς να έχει χτυπηθεί ούτε από κοντά, αλλά ούτε και από μακριά, από κάποιον, ή κάτι, και έμεινε τυφλός σε όλη του την ζωή. Ο Παυσανίας επίσης στα «ΑΤΤΙΚΑ», μας δίνει ακόμα μια παραστατική εικόνα για την μάχη που διεξήχθη. Αναφέρει ότι ο Θησέας παριστάνεται να βγαίνει μέσα από την γη. Επίσης αναφέρεται και ο ημίθεος Ηρακλής να λαμβάνει μέρος στην μάχη. Μας μιλάει επίσης για την θεά Αθηνά, η οποία επίσης έπαιρνε μέρος στην μάχη πάνοπλη, και οδηγούσε ένα άρμα με τέσσερα άλογα. Ακόμα στο πλευρό των Αθηναίων ήταν και ο τραγοπόδαρος θεός Πάνας, ο οποίος μαζί με τους Πανίσκους του σκόρπησαν τον τρόμο και τον πανικό στους Πέρσες.
Τι απ’ όλα συνέβαινε; Μήπως προσπαθούν να μας περιγράψουν κάτι που είχε συμβεί και που και οι ίδιοι δεν το κατανοούσαν;
Ποιες ήταν οι δυνάμεις Ελλήνων – Περσών.
Στη μάχη πολέμησαν περίπου 100.000 Πέρσες εναντίων 10.000 Αθηναίων. Από αυτούς σκοτώθηκαν 6.400 περίπου Πέρσες και μόνο 192 Αθηναίοι. Οι Αθηναίοι σε μία μάχη παράταξης με αναλογία 1 προς 10 ήταν καταδικασμένοι. Το οποιοδήποτε μαγείρεμα του Μιλτιάδη σχετικά με την ενίσχυση των πλευρών και το αδυνάτισμα της μέσης δεν θα μπορούσε ποτέ να επιφέρει ένα τέτοιο αποτέλεσμα χωρίς την χρήση κάποιου όπλου μαζικής καταστροφής, από μέρους των Ελλήνων.
Οι Πέρσες έχασαν το 6,4% του στρατού τους, ενώ οι Έλληνες μόλις το 0,2% του δικού τους στρατού, μέσα σε περίπου δύο ώρες. Ακόμα και η ενίσχυση του σώματος των Αθηναίων από 1.000 Πλαταιείς λίγο αργότερα, δεν θα μπορούσε να αλλάξει ουσιαστικά το αποτέλεσμα.
Τι έδειξε η έρευνα στην πεδιάδα που έγινε η Μάχη.
Ερευνώντας προσεκτικά επί μέρες και μήνες την πεδιάδα στο σημείο που έγινε η μάχη, άρχισα σιγά, σιγά να καταλαβαίνω, τι είχε συμβεί εκεί. Ένα από τα στοιχεία που προέκυψαν από αυτές τις έρευνες είναι ότι η πεδιάδα σε ορισμένα σημεία της έχει υποστεί μόνιμες μαγνητικές αλιώσεις. Μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις σε μια περιοχή δημιουργούνται αν της προσδόσεις ή αν την εκθέσεις σε ένα πολύ μεγάλο μαγνητικό πεδίο. Είναι ο ίδιος τρόπος που μπορείς να μετατρέψεις ένα κομμάτι σίδερο σε ένα μόνιμο μαγνήτη. Τις μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις τις ανακαλύπτεις με την χρήση πυξίδας. Πηγαίνοντας πάνω κάτω, από βορά προς νότο, και το αντίθετο, στην πεδιάδα, βρήκα σχεδόν όλες τις περιοχές που παρουσίαζαν μαγνητικές αλλοιώσεις και τις κατέγραψα δημιουργώντας μια δική μου, εντελώς νέα, και χωρίς προηγούμενο, χαρτογράφηση. Από αυτή την χαρτογράφηση προέκυψε πως αν ενώνατε με μία ευθεία γραμμή όλα τα σημεία των μαγνητικών αλλοιώσεων, η γραμμή αυτή πέρναγε και συνέδεε τις δύο πρώην Αμερικανικές βάσεις της Νέας Μάκρης και του Κάτω Σουλίου, τον χώρο διεξαγωγής της μάχης, και την κορυφή της Πεντέλης, με τις πολλές και περίεργες κεραίες.
Κάτι άρχισε να σχηματίζεται στο παζλ των στοιχείων που είχα αρχίσει να συλλέγω, και κάτι πολύ σοβαρό είχα αρχίσει να υποπτεύομαι πως είχε συμβεί στην πεδιάδα. Μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις, δύο Αμερικανικές βάσεις τόσο κοντά η μία με την άλλη, δεν ήταν κάτι τυχαίο. Ήταν σίγουρο ότι οι μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις έτσι στην σειρά που ήτανε δεν ήταν τυχαίες κι’ αυτό σε μία και μόνο σκέψη με οδηγούσε. Ότι στις δύο βάσεις για κάποιους λόγους αναπτύσσονταν γιγαντιαία μαγνητικά πεδία. Από την άλλη μεριά τα γιγαντιαία μαγνητικά πεδία που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις στην περιοχή, έναν και μόνο σκοπό μπορεί να εξυπηρετούσαν. Πειράματα με τον χωροχρόνο.
Επισήμως οι Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις της Νέας Μάκρης και του Κάτω Σουλίου ασχολούνταν με τηλεπικοινωνίες. Ποτέ δεν ήταν όμως τόσο αθώες όσο έδειχναν. Το ότι ασχολούνταν με τηλεπικοινωνίες να το δεχτούμε εν μέρει, αλλά να προσθέσουμε, και όχι μόνο.
Είναι δυνατά τα ταξίδια στον χωροχρόνο;
Όμως, αναλογιζόμαστε, είναι εφικτά τα ταξίδια στον χωροχρόνο; και τι λόγους θα μπορούσαν να εξυπηρετούσαν τέτοια ταξίδια.
Τα στοιχεία που μάζευα από μόνος μου, θα ήταν άχρηστα, αν δεν συμβουλευόμουν και την διεθνή βιβλιογραφία. Τα ταξίδια στον χωροχρόνο δεν έχουν καμία σχέση με τα ταξίδια που κάνουμε εμείς πάνω στην γη, για δουλειές, ή για αναψυχή. Τα ταξίδια στον χωροχρόνο είναι πέρασμα σε μια άλλη διάσταση. Το σύμπαν που ζούμε εμείς τώρα είναι μία από τις άπειρες διαστάσεις του χωροχρόνου. Εμείς έχουμε συναίσθηση μόνο για το σύμπαν που βιώνουμε και που βρισκόμαστε σήμερα, και ίσως μερικοί μόνο να έχουν κάποια διαίσθηση, για ότι μπορεί να συμβαίνει, σε άλλα παράλληλα σύμπαντα. Όπως στο δωμάτιο που βρισκόσαστε, υπάρχουν δεκάδες ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σήματα, σε πολλές μπάντες, τα οποία δεν τα αντιλαμβάνεστε, έτσι υπάρχουν και παράλληλα σύμπαντα που επίσης δεν τα αντιλαμβανόμαστε. Αυτά τα ξέρουμε μόνο μέσα από μαθηματικές και φυσικές θεωρίες. Για να ακούσουμε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό π.χ., χρειαζόμαστε ένα μέσο, ένα ραδιόφωνο, το οποίο θα απομονώσει ένα μόνο ραδιοφωνικό σήμα, και αφού το διαμορφώσει κατάλληλα, θα το κάνει κατανοητό για το αυτί μας. Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε, άλλα παράλληλα σύμπαντα που υπάρχουν γύρω μας, χρειαζόμαστε όχι ένα ραδιόφωνο τώρα, αλλά μία άλλη συσκευή, η οποία να μπορεί να στρεβλώνει τον χώρο και τον χρόνο, δημιουργώντας ένα πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο, και μία πύλη προς μία άλλη διάσταση, που μπορεί να βρίσκετε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο το ραδιόφωνο, και η τεχνολογία μας, δεν μπορεί να το πραγματοποιήσει ακόμα, έτσι απλά.
Το πέρασμα στον χωροχρόνο το έχει παραδεχθεί και ο Αϊνστάιν με τις θεωρίες του. Την θεωρία της σχετικότητας, την θεωρία των παράλληλων συμπάντων, την θεωρία της σκουληκότρυπας που συνδέει δύο σύμπαντα μεταξύ τους με έναν λαιμό.
Χωροχρόνος και Ιστορία.
Ο Αϊνστάιν τώρα, δεν ήταν μόνο ένας θεωρητικός. Ήταν ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες του προγράμματος Montauk μέσα από το οποίο αναπτύχθηκε το σχέδιο των Αμερικανών να κάνουν τα πλοία τους αόρατα στα ραντάρ του εχθρού. Η εκπόνηση του προγράμματος παρουσίασε παρενέργειες οι οποίες έγιναν αργότερα γνωστές σαν, «Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας».
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το μαγνητικό πεδίο που δημιούργησαν πέριξ του πλοίου θα το έκανε έτσι απλά αόρατο στα ραντάρ. Όταν λέμε ταξίδι στον χωροχρόνο, δεν εννοούμε απαραίτητα πάντα, και κάποιες χιλιάδες χρόνια μπρος, ή πίσω στον χρόνο. Μπορούμε κάλλιστα να έχουμε ένα ταξίδι στον χωροχρόνο, μόλις λίγων ωρών, ή ακόμα και λίγων λεπτών, και κανείς να μην το πάρει μυρωδιά. Έτσι αν όλα πήγαιναν κατ’ ευχή, το πλοίο θα μεταφερόταν μέσα στον χρόνο των λίγων ωρών και επόμενο ήταν να έχει περάσει από την εμβέλεια των εχθρικών ραντάρ χωρίς ποτέ αυτό να γίνει αντιληπτό. Φαίνεται όμως πως κάτι δεν υπολόγισαν καλά και στην δημιουργία του πρώτου πειράματος το μαγνητικό πεδίο μεγιστοποιήθηκε πολύ περισσότερο από όσο είχε υπολογισθεί, ίσως γιατί μέσα στο μαγνητικό πεδίο που δημιουργήσανε βρισκόντουσαν και οι γεννήτριες του πλοίου που το τροφοδοτούσαν.
Το πλοίο εξαφανίστηκε και το πιθανότερο ήταν πως αυτό που ξανά εμφανίστηκε ήταν κάποιο άλλο του ιδίου ακριβώς τύπου. Μπορεί όμως να ήταν και το ίδιο. Όταν εξαφανίστηκε κανείς δεν ξέρει σε ποιες ακριβώς χρονολογίες εμφανίστηκε, με ποιο τρόπο, και για πόσο χρονικό διάστημα.
Μία όμως χρονολογία που καταγράφεται από τον Ηρόδοτο και τον Πλούταρχο ότι συνέβη κάτι πολύ παράδοξο, μια ημέρα πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνας και συγκεκριμένα στο θριάσιο πεδίο και που ήταν πολύ καταλυτικό για την έκβαση της ναυμαχίας, ταιριάζει ημερολογιακά από άποψη ημέρα και μήνα, με την ημερομηνία διεξαγωγής του πειράματος της Φιλαδέλφειας.
Το «ατύχημα» στο λιμάνι της Φιλαδέλφειας όχι μόνο δεν πτόησε το ενδιαφέρον των Αμερικανών για τα πειράματα με τον χωροχρόνο, αλλά αντιθέτως τους το ενίσχυσε. Το πρώτο επίσημο ταξίδι του συγκεκριμένου πλοίου μετά το πείραμα γίνεται στο τρίγωνο των Βερμούδων. Μήπως σημαίνει κάτι αυτό; Το τρίγωνο των Βερμούδων είναι γνωστό για τις μαγνητικές του δίνες, και για τις χωροχρονικές του αστάθειες. Μετά από μόνο 33 μήνες λειτουργίας του, το πλοίο, «χαρίζεται», σε μια φίλη και σύμμαχο χώρα. Την Ελλάδα. Τυχαίο και αυτό;
Η Ελλάδα τότε έχει μία Αμερικανική βάση στο Ελληνικό, και δεν ήταν η μόνη. Ποια η αναγκαιότητα της ύπαρξης, δύο ακόμα Αμερικανικών βάσεων, στην Αττική, τόσο κοντά η μία με την άλλη, μία στην Νέα Μάκρη, και άλλη μία στο Κάτω Σούλι; Γιατί αυτές οι βάσεις έπρεπε να ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους; Γιατί δεν επιλέχτηκε, για παράδειγμα, το Λουτράκι, ή ο Ωρωπός, ή το Μενίδι, ή κάποια άλλη πόλη τέλος πάντων. Γιατί άραγε, την βάση της Νέας Μάκρης την χτίσανε μέσα σε μια λουτρόπολη και όχι λίγο πάρα έξω; Γιατί, την βάση του Κάτω Σουλίου την χτίσανε πάνω στο έλος, και όχι μέσα στην πόλη, όπως έκαναν με την βάση της Νέας Μάκρης; Νομίζεται ότι τυχαία επιλέχτηκαν αυτοί οι χώροι; Τίποτα δεν ήτανε τυχαίο. Απλά είχανε ενημερωθεί για τις ιδιαιτερότητες που παρουσίαζε η συγκεκριμένη πεδιάδα και επιλέχτηκαν εκεί, επειδή εξυπηρετούσαν από τεχνικής άποψης, τα πειράματα, και τα σχέδια τους.
Ιδιαιτερότητες του Μαραθώνα, τι έγινε το πλοίο.
Η πεδιάδα του Μαραθώνα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες οι οποίες δεν είναι άμεσα ορατές στον απλό κόσμο. Παρόμοιες ιδιαιτερότητες, πληροφορούμαστε από την διεθνή βιβλιογραφία, συναντιόνται μόνο στο, «Τρίγωνο των Βερμούδων», στην Αμερική, και στην, «Θάλασσα του Διαβόλου», στην Ιαπωνία. Οι ιδιαιτερότητες αυτές της πεδιάδας του Μαραθώνα, συνίστανται σε μαγνητικές και χωροχρονικές αστάθειες, οι οποίες προέρχονται από την ταχύτατη κίνηση των μαγνητικών ροών, ενός από τα ποιο σημαντικά μαγνητικά τούνελ του πλανήτη μας, που, «τρυπάνε», κάθετα την γη και συνδέουν την πεδιάδα του Μαραθώνα, με την Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών, που βρίσκεται ακριβώς στο άλλο άκρο της γης. Οι δύο προαναφερόμενοι χώροι, του τριγώνου των Βερμούδων και της θάλασσας του διαβόλου, είναι πάνω σε θάλασσα. Ο Μαραθώνας είναι η μόνη περίπτωση που αυτές οι ιδιαιτερότητες συναντιόνται επάνω σε έδαφος. Επίσης την εκδήλωση αυτών των ιδιαιτεροτήτων μπορεί κανείς να τις παρατηρήσει βλέποντας μεγάλες κολώνες, (σιδηροσωλήνες όρθιες επάνω σε τσιμεντένια βάση), να κουνιόνται μόνες τους, χωρίς φαινομενικά να επενεργεί επάνω τους καμία δύναμη. Το φαινόμενο αυτό έχει καταγραφεί και σε φωτογραφίες και σε video. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, οι δύο Αμερικανικές βάσεις της Νέας Μάκρης και του Κάτω Σουλίου, πάταγαν πάνω σε στέρεο έδαφος, αλλά στην ουσία βρισκόντουσαν επάνω σε δύο διαφορετικά έλη με γλυκό νερό, τα οποία δεν συνδεόντουσαν μεταξύ τους.
Αυτή ήταν μία από τις ιδιαιτερότητες της πεδιάδας. Το γιατί αυτό αποτελούσε ιδιαιτερότητα έχει την απάντηση του στα ηλεκτρικά φορτισμένα ιόντα, που μπορούσαν να φυλακίζουν, μέσα στις υδάτινες μάζες τους, τα δύο έλη. Το ένα ήταν το έλος του Κάτω Σουλίου, και το άλλο ήταν το έλος της Μπρεζίζας, το οποίο είχε και ένα μικρό νησάκι στο κέντρο του. Το μικρό νησάκι τοποθεσιακά βρισκόταν στο κέντρο σχεδόν της Αμερικανικής βάσης της Νέας Μάκρης. Το έλος της Μπρεζίζας σχεδόν εφάπτονταν από δυτικά με τα πρώτα σπίτια της Νέας Μάκρης και τροφοδοτούνταν συνεχώς από τα γλυκά νερά της Πεντέλης. Το έλος του Κάτω Σουλίου τροφοδοτούνταν συνεχώς από την Μακαρία Πηγή, στο Κάτω Σούλι. Μπορεί τα νερά αυτά μεν να καταλήγανε στην θάλασσα, αλλά σαν γλυκά νερά είχανε διαφορετικές ωμικές αντιστάσεις από το αλμυρό νερό της θάλασσας. Αυτό το ιδίωμα, ηλεκτρικά τα διαφοροποιούσε από την τεράστια αγώγιμη πλάκα που είναι η θάλασσα με την ενιαία ωμική αντίσταση και τα έκανε βοηθητικές συσκευές σε οποιαδήποτε πειράματα γινόντουσαν σχετικά με τον χωροχρόνο, φυλακίζοντας μέσα τους τεράστια ποσά ηλεκτρικά φορτισμένων ιόντων. Οι υδροφόροι ορίζοντες φυλακίζουν ηλεκτρικά φορτία τα οποία κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν να μετρηθούν. Στον Μαραθώνα έχω μετρήσει αυτά τα ηλεκτρικά φορτία, με ειδικό τρόπο.
Το συγκεκριμένο πλοίο τώρα, που έγινε το γνωστό πείραμα της Φιλαδέλφειας, το αντιτορπιλικό Ελντρίζ, και το οποίο όπως προαναφέραμε είχε χαριστεί στην Ελλάδα, ξανά, «χαρίστηκε», το 1993, από την τότε Ελληνική κυβέρνηση, μετά από σαράντα χρόνια ενεργούς υπηρεσίας στο Ελληνικό πολεμικό ναυτικό, πίσω στην Αμερική. Η «Αμερική», το πήρε, το ανακατασκεύασε, και το έκανε πολεμικό μουσείο. Απίστευτο κι’ όμως αληθινό. Μήπως αυτό το κάνανε γιατί κάτι περιμένουν ακόμα που εξελίσσεται στον χωροχρόνο και γι’ αυτό θέλουν το συγκεκριμένο πλοίο κοντά τους;
Πως και γιατί παρασύρθηκαν οι Πέρσες στον Μαραθώνα.
Πως νομίζεται ότι παρασύρθηκαν οι Πέρσες να αποβιβασθούν στον Μαραθώνα. Οι Πέρσες δεν ήρθαν κατ’ ευθεία από την Περσία. Ήρθαν από την Ερέτρια, που είχαν καταλάβει έπειτα από μάχη, με τα πλοία τους. Ο Μαραθώνας δεν ήταν γι’ αυτούς μονόδρομος. Θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει άλλο σημείο της Αττικής για την αποβίβαση τους, και τον χώρο που θα αντιμετώπιζαν τους Αθηναίους. Όμως κάποιο, «αόρατο;» σχέδιο, τους κατεύθυνε στον Μαραθώνα. Θα μπορούσανε για παράδειγμα να είχανε περάσει με τα πλοία τους απέναντι από την Ερέτρια στον σημερινό Ωρωπό και να είχανε έρθει πεζοί προς στην Αθήνα. Ή θα μπορούσαν να είχαν αποβιβασθεί στον σημερινό Πόρτο Ράφτη και να είχανε αντιμετωπίσει τους Έλληνες στην πεδιάδα των Μεσογείων, κοντά στο σημερινό Μαρκόπουλο, εκεί που είναι σήμερα το αεροδρόμιο, «Ελευθέριος Βενιζέλος», που ήταν και ποιο κοντά στην διάβαση της Παλλήνης, η οποία τότε ήταν και το βασικό πέρασμα των Μεσογείων προς την Αθήνα. Ή τέλος να είχανε διαπλεύσει με τα πλοία τους όπως ερχόντουσαν το Σούνιο και να είχανε έρθει να αποβιβασθούν στην παραλία του σημερινού Νέου Φαλήρου, που τότε είχε κατάλληλη αμμώδη παραλία, που θα μπορούσαν να τραβήξουν τα πλοία τους έξω και από εκεί να επιτεθούν στους Αθηναίους.
Ο Μαραθώνας, όπως αποδείχτηκε, ήταν το χειρότερο μέρος για τους Πέρσες και το καλύτερο για τους Έλληνες. Δύο ήταν οι άνθρωποι κλειδιά γι’ αυτήν τους την απόφαση. Ο Ιππίας από την πλευρά των Περσών, και ο Μιλτιάδης από την πλευρά των Ελλήνων. Ο Ιππίας ήταν σύμβουλος του Δάτη και του Αρταφέρνη στην εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδος. Ο Μιλτιάδης ήταν ο Έλληνας στρατηγός που προσπάθησε λυσσαλέα να πείσει τους άλλους Έλληνες στρατηγούς να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στον Μαραθώνα. Το παράξενο ήταν πως και ο Ιππίας και ο Μιλτιάδης ήταν Έλληνες. «Κάποιοι», είχανε κάνει άριστη δουλειά από πριν.
Οι Πέρσες για να ανακοπή η επέκταση τους στον Ευρωπαϊκό χώρο έπρεπε να είχανε μια σίγουρη ήτα στην Ελλάδα. Και αυτή η ήτα, πουθενά δεν θα μπορούσε να ήταν τόσο σίγουρη όσο στην πεδιάδα του Μαραθώνα. Το γιατί θα το δούμε πάρα κάτω.
Οι λόγοι που οι Πέρσες έπρεπε να ηττηθούν οπωσδήποτε στον Μαραθώνα.
Οι λόγοι που μπορεί κάποιοι να στρεβλώσουν τον χωροχρόνο και να περάσουν σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν δεν είναι σε καμία περίπτωση λόγοι αναψυχής. Είναι μόνο λόγοι επηρεασμού της πορείας των γεγονότων του κόσμου. Και αυτοί που μπορούν και περιδιαβαίνουν τα σύμπαντα, σίγουρα έχουνε δει πως θα είχανε εξελιχτεί τα πράγματα, αν οι Πέρσες είχανε νικήσει στον Μαραθώνα, και είχανε επεκταθεί ανεξέλεγκτα σε όλο τον τότε κόσμο. Και τότε, δεν θα υπήρχαν ούτε εμείς, ούτε αυτοί τώρα. Αυτό θα ήτανε ένα σοβαρό κίνητρο, για να άλλαζαν τον ρου της ιστορίας, στο σύμπαν που βρισκόμαστε εμείς, αλλά και αυτοί σήμερα. Το ότι υπάρχουν και άλλα παράλληλα σύμπαντα δεν σημαίνει ότι τα γεγονότα εξελίσσονται σε όλα πανομοιότυπα. Όπως δεν συμβαίνει, όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που εκπέμπουν σε μία μπάντα, να παίζουν όλοι μαζί, την ίδια μουσική. Γι’ αυτό, αυτοί που μπορούν να ταξιδεύουν στον χρόνο, θα είχανε δει τι θα είχε συμβεί σε ένα παράλληλο σύμπαν, αν είχανε νικήσει οι Πέρσες στον Μαραθώνα. Το δεύτερο ερώτημα τώρα είναι πως το έκαναν.
Οι κεραίες και αυτοί που τις χειρίζονταν.
Τέτοια μεγάλα επιχειρησιακά προγράμματα, δεν τα γνώριζαν καλά, καλά, ούτε οι τεχνικοί των βάσεων που τα πραγματοποιούσαν. Το τελικό σχέδιο μπορούσε να το γνώριζαν μόνο τέσσερις, ή πέντε άνθρωποι, και ίσως να λέω και πολλούς. Επισήμως όπως σας προανέφερα οι βάσεις της νέας Μάκρης και του Κάτω Σουλίου ήταν τηλεπικοινωνιακές βάσεις. Ο σκοπός τους ήταν να επικοινωνούν με υποβρύχια που ήταν εν καταδύσει. Και για τον σκοπό αυτό υπήρχαν κάποιες κεραίες. Πολλές κεραίες. Εγώ μέτρησα μόνο επτά εγκαταλελειμμένες βάσεις κεραιών. Και κάθε μία μπορεί να έκανε άριστα την δουλειά για την οποία την είχανε στήσει. Όμως το τι θα γινότανε, αν όλες αυτές οι κατευθυντικές κεραίες παραλληλίζονταν, και στοχεύανε προς ένα συγκεκριμένο σημείο, αυτό θα μπορούσαν να το γνωρίζουν πολύ λίγα άτομα, από το προσωπικό των βάσεων που τις χειριζότανε. Η ένταση της ενέργειας και της ακτινοβολίας που εξέπεμπε η κάθε κεραία ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και σήμερα, μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια, δεν φυτρώνει τίποτα κοντά τους, σε μια ακτίνα δέκα, δέκα πέντε μέτρων, γύρω από την κάθε βάση τους.
Γύρω από τις βάσεις των κεραιών βρήκα καλώδια τροφοδοσίας, «σκασμένα», από πολύ μεγάλη ισχύ ρεύματος. Με τον τύπο του «Ώμ», βρήκα πως τα ρεύματα που στέλνανε σε κάθε κεραία φτάνανε στα ακραία όρια των 8.500,00 Kw, (Χιλιάδων Κιλοβάτ). Σκεφτείτε πως η ισχύ της κεραίας ενός σύγχρονου ραδιοφωνικού, ή τηλεοπτικού σταθμού κυμαίνεται από 2 έως 8 Kw, Κιλοβάτ μόνο, με ελάχιστες εξαιρέσεις για λίγο περισσότερο.
Ο παραλληλισμός των κεραιών και η τροφοδότηση τους από τις θηριώδεις γεννήτριες της βάσης του Κάτω Σουλίου, ήταν η αιτία της δημιουργίας κολοσσιαίου μαγνητικού πεδίου το οποίο δημιούργησε την χρονοπύλη μέσα από την οποία πέρασε ο ειδικός οπλίτης, ο οποίος καταγράφηκε από τον Ηρόδοτο και από τον Παυσανία σαν το παράξενο άτομο που εμφανίστηκε ξαφνικά στη μάχη, πίσω από τους Πέρσες, κρατώντας ένα παράξενο όπλο, με εχέτλεια λαβή. Δηλαδή στήριξη, σε καρπό, μπράτσο και αγκώνα, με το οποίο αποδεκάτιζε τον εχθρό. Τέτοια στήριξη έχουν μόνο βαριά όπλα, τα οποία η χρήση τους προϋποθέτει ακριβή στόχευση.
Το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο της χρονοπύλης ήταν αυτό που δημιούργησε τις μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις στην περιοχή. Το άτομο το οποίο καταγράφηκε από την ιστορία ως, «Εχετλάιος», δεν παρέμεινε στην πεδιάδα και στην μάχη πάνω από μία, το πολύ, ώρα. Δεν έφερε μαζί του όπλο που παρήγαγε κρότο, ή πετούσε βλήματα. Το πιθανότερο ήταν ότι εξέπεμπε θανατηφόρα ακτινοβολία λέιζερ. Εξ’ άλλου δεν θα μπορούσε να κουβαλούσε μαζί του σφαίρες για να τα βάλει με ένα στρατό 100.000 ατόμων.
Η Μάχη και η φυγή των πανικόβλητων Περσών.
Η μάχη κράτησε συνολικά το πολύ δύο ώρες, και σε αυτές τις δύο ώρες οι Πέρσες χάνουν 6.400 άνδρες. Οι Έλληνες ακόμα δεν έχουν χάσει σχεδόν κανένα. Ο Δάτης και ο Αρταφέρνης καταλαβαίνουν ότι κάτι παράξενο συμβαίνει στην πεδιάδα. Κάτι περίεργο που δεν μπορούν να το ελέγξουν. Διατάσσουν τις δυνάμεις τους να σταματήσουν την μάχη και να επιβιβαστούν στα πλοία.
Μια θεαματική λάμψη από την κορυφή της Πεντέλης που είναι καταγεγραμμένη στις αρχαίες γραφές, σηματοδοτεί το τέλος της μάχης. Δεν ήταν όμως το σήμα των οπαδών του Ιππία, το οποίο το δημιουργήσανε ανακλώντας τις ακτίνες του ήλιου με μία ασπίδα όπως καταγράφετε, ότι η Αθήνα ήταν αφύλαχτη. Οι Πέρσες το ξέρανε έτσι κι’ αλλιώς, ότι οι Αθηναίοι, για να τους αντιμετωπίσουν είχαν κατεβάσει στον Μαραθώνα όλο τον στρατό τους, και ότι η Αθήνα, ήταν ουσιαστικά αφύλαχτη. Η θεαματική λάμψη, ήταν ο τετραδιάστατος συνδυασμένος παλμός των κεραιών του Κάτω Σουλίου, που μεγιστοποιήθηκε μεταξύ του ανακλαστήρα της Δρακονέρας και της κορυφής της Πεντέλης, με τις πολλές και περίεργες κεραίες, και ήταν αυτός που άνοιξε την χρονοπύλη, για να μπορέσει να γυρίσει ο ειδικός οπλίτης, ο επονομαζόμενος από τον Ηρόδοτο, και το μαντείο των Δελφών, «Εχετλαίος», στην εποχή του. Η Δρακονέρα είναι το βουνό που ήταν πίσω ακριβώς από την πάλαι ποτέ Αμερικανική βάση του Κάτω Σουλίου και ο ανακλαστήρας διακρίνεται ευκρινέστατα στην κορυφή του ακόμα και σήμερα.
Οι Πέρσες ρίχνουν πανικόβλητοι και τα τελευταία πλοία τους στην θάλασσα. Αν παραμείνουν λίγο ακόμα στον Μαραθώνα δεν θα έχουν άτομα να τραβήξουν κουπί στα πλοία τους, τα οποία τα είχαν τραβήξει έξω στην παραλία του Σχοινιά. Εκεί τους καταδιώκουν οι Έλληνες, και εκεί που δεν υπάρχει πλέον, «Εχετλαίος», γίνετε η σκληρότερη μάχη. Εκεί, μας πληροφορεί ο Ηρόδοτος, οι Έλληνες έχουν τις περισσότερες απώλειες τους. Εκεί έχασαν τα 192 άτομα, μόνο.
Οι Πέρσες ήταν τόσο σίγουροι για την νίκη τους στον Μαραθώνα που είχαν φέρει μαζί τους και ένα μεγάλο κομμάτι μάρμαρο, με σκοπό να γράψουν επάνω τους διθυράμβους της νίκης τους. Το μάρμαρο αυτό το βρήκαν οι Έλληνες και το έδωσαν στον Πραξιτέλη, που φιλοτέχνησε σε αυτό το άγαλμα της Νέμεσης που τοποθετήθηκε στον ομώνυμο ναό, που βρίσκεται στον Ραμνούντα.
Τι απέγινε ο Εχετλαίος και οι άλλες αποδείξεις.
Ο Εχετλαίος ήταν αποτυπωμένος από τους Αθηναίους στην Ποικίλη Στοά. Η Ποικίλη Στοά ήταν Ζωγραφικό μνημείο των Αθηνών που καταγράφονταν με εικόνες όλα τα σπουδαία γεγονότα της εποχής. Κανονικά ένα τέτοιο μνημείο θα έπρεπε να έχει διασωθεί λόγω του μεγέθους του και της σπουδαιότητας του, όπως διασώθηκαν και άλλα πολύ παλαιότερα μνημεία της εποχής. Ήταν το μόνο ζωγραφικό μνημείο των Αθηνών. Σαν ζωγραφικό μνημείο ήταν και διαχρονικό γιατί οι επερχόμενες γενιές θα μπορούσαν να κατανοούν τα γεγονότα της ιστορίας που αναφερόντουσαν εκεί, χωρίς να χρειάζεται να κατανοούν και την γλώσσα στην οποία θα ήταν γραμμένα. Ήταν το μόνο διαγλωσσικό μνημείο που τα τεκταινόμενα στα οποία αναφερότανε θα ήταν κατανοητά από τον οποιοδήποτε. Τοποθεσιακά βρισκόταν περίπου απέναντι από την Στοά του Αττάλου, στην οδό Αγίου Φιλίππου σήμερα, στο Μοναστηράκι, κάπου εκεί, που εδώ και χρόνια, κάνει ανασκαφές η αρχαιολογική υπηρεσία. Δυστυχώς συμφέροντα έπρεπε να εξαφανίσουν την Ποικίλη Στοά, και μαζί με αυτήν, και την εικόνα του Εχετλαίου, από προσώπου γης.
Σήμερα τα ίδια συμφέροντα που εξαφάνισαν την Ποικίλη Στοά, «Ξύρισαν» και την βάση του Κάτω Σουλίου. Μισό-εξαφάνισαν την βάση της Νέας Μάκρης, και μπάζωσαν το έλος της Μπρεζίζας. Ένα μικρό μέρος του έλους της Μπρεζίζας, και ένα μικρό μέρος του νησιού διακρίνονται ακόμα και σήμερα, από το κάτω μέρος της βάσης, από την μεριά της θάλασσας, της Νέας Μάκρης και συγκεκριμένα από το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής.
Ένα εύλογο ερώτημα που παραμένει ακόμα και σήμερα είναι γιατί εξαφανίστηκαν αυτές οι βάσεις από τις θέσεις τους; Πρώτον γιατί οι τεχνολογίες άλλαξαν. Αναπτύχθηκε το διάστημα και οι δορυφόροι. Δεύτερον γιατί ολοκλήρωσαν την αποσόβηση του ενδεχομένου της δημιουργίας μιας παγκόσμιας Περσικής αυτοκρατορίας. Τρίτον, γιατί ότι ήτανε να κάνουνε εδώ, το κάνανε, και. Τέταρτον, μην ήσαστε τόσο σίγουροι ότι φύγανε και τελείως. Μπορεί τώρα που η τεχνολογία μίκρυνε, απλά να μετατοπίστηκαν λίγο πάρα δω, ή λίγο πάρα κει. Οι Αμερικανικές βάσεις μπορεί για τον πολύ κόσμο να έφυγαν, αλλά πολλά σημάδια που υποδείκνυαν τις δραστηριότητες τους έμειναν.