Στα 1960, οι σοβιετικοί επιστήμονες Τ. Γκ. Γκριτσάι και Ι.Ζ. Γιάτσκο ανακάλυψαν σε μια σπηλιά, κοντά στην Οδησσό, οστά ζώων κομμένα με τόσο τελειο τρόπο, ώστε μόνον κάποιο μεταλλικό όργανο κοπής θα μπορούσε να προσφέρει το ίδιο αποτέλεσμα. Κοντά στο Ντόρτσεστερ της Μασαχουσέτης (Η.Π.Α.), βρέθηκε ένα μεταλλικό βάζο, διακοσμημένο με λουλούδια από φύλλα αργύρου.
Το βάζο δεν έπαθε το παραμικρό παρόλο που χρησιμοποιήθηκε δυναμίτης για να ανοιχτεί η κρύπτη που το φιλοξενούσε. Οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να διαπιστώσουν από τι είδους μέταλλο ήταν φτιαγμένο το βάζο. Σ’ ένα αργυρωρυχείο, που εκμεταλλεύονταν οι Ισπανοί τον 16ο αιώνα, βρέθηκε ένας μεταλλικός κύλινδρος, συμπαγής και μυτερός, μήκους 18 εκατοστών. Η σχετική έρευνα που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες απέδειξε πως το αντικείμενο αυτό είχε ηλικία τουλάχιστον μερικών χιλιάδων χρόνων. Ο Μ. Λάουφερ (προϊστορία της αεροπορίας), μας πληροφορεί πως ο αυτοκράτορας Τσιν Σι (γύρω στα 250 π.Χ.) είχε στη διάθεση του ένα «μαγικό καθρέπτη», που του επέτρεπε να βλέπει μέσα από τις σάρκες των ανθρώπων, όπως ακριβώς σήμερα η ακτινογραφία. Κοντά στο Σαιντ Λουίς του Μισσούρι (ΗΠΑ) βρέθηκαν κρανία Ινδιάνων που ζούσαν εκεί γύρω στο 1200 π.Χ.. Οι αρχαιολόγοι παρατήρησαν κατάπληκτοι πως ορισμένα δόντια ήταν «σφραγισμένα» με ένα είδος τσιμέντου. Η καθηγήτρια Λούσιλ Χόμυ και ο οδοντογιατρός Ρίτσαρντ Κόριστερ, του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν της Ουάσινγκτον, έκαναν μιαν ειδική μελέτη σχετικά με τις οδοντιατρικές παθήσεις των σκελετών αρχαίων Αιγυπτίων και διαπίστωσαν πως τα ποσοστά των σοβαρών αλλοιώσεων ήταν 90% στις πιο πρόσφατες περιόδους (18η δυναστεία) και μόνον 3% στις παλαιότερες εποχές (6η έως 12η δυναστεία). Πράγμα που σημαίνει ότι οι Αιγύπτιοι των παλαιότερων εποχών, καθώς και οι Ινδιάνοι του Μισούρι, διέθεταν γνώσεις σχετικά με την οδοντιατρική που τις αγνοούσαμε μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες.