Του Έρικ Σμυρναίου
Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 6ο τεύχος του περιοδικού Unlocking the Truth
Βρισκόμαστε στις 7 Δεκεμβρίου του έτους 1939 ημέρα Πέμπτη. Η ώρα είναι οκτώ το πρωί και οι φιλήσυχοι κάτοικοι της ράθυμης πολίχνης του Owensville στην Indiana των Η.Π.Α ετοιμάζονται να πάνε στις δουλειές τους. Η όψη της πόλης είναι ειδυλλιακή: Θυμίζει τις περιγραφές των επαρχιακών κωμοπόλεων της Αμερικής του μεσοπολέμου που μας έχουν αφήσει ταλαντούχοι συγγραφείς όπως ο Ray Bradbury: Ξύλινα σπίτια, διώροφα τα περισσότερα, με σκιερές βεράντες να στολίζουν τις προσόψεις τους, καλοκουρεμένες πρασιές και ασπροβαμμένους φράχτες. Δεντροστοιχίες, όμορφα δημοτικά κτίρια, ένα δημαρχείο, μια βιβλιοθήκη, μια εκκλησία προτεσταντικής αισθητικής με γωνιώδη στέγη και ένα μικρό καμπαναριό. Μεγάλοι δρόμοι με λίγα-ακόμα-αυτοκίνητα και πλατείες με ξύλινα κιόσκια όπου τις Κυριακές παίζει μια μπάντα, μπροστά σε σειρές από αναδιπλούμενες καρέκλες που έχει στήσει ο Δήμος για το κοινό. Και φυσικά ένα ηλιόλουστο γήπεδο του Μπέϊζ-μπολ.
Ωστόσο, οι πρώτοι μαθητές που περπατάνε προς το σχολείο της πόλης βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα παράξενο θέαμα: Μπροστά στην είσοδο του κτιρίου, επάνω στο πεζοδρόμιο, γραμμένη με μεγάλα λευκά γράμματα από κιμωλία, απλώνεται η εξής αινιγματική επιγραφή: «Θυμηθείτε το Περλ Χάρμπορ!» ("Remember Pearl Harbor!")
Εκείνες τις μέρες, κανείς δεν μπορούσε να κατανοήσει τη πραγματική σημασία εκείνου του αλλόκοτου μηνύματος ή το λόγο που θα είχε κάποιος να το γράψει, και μάλιστα επάνω σ’ ένα πολυσύχναστο πεζοδρόμιο. Έπρεπε να περάσουν δυο ολόκληρα χρόνια για να αποκαλυφθεί η πραγματική του σημασία, όταν οι Ιαπωνικές αεροπορικές δυνάμεις καταστρέψανε αιφνιδιαστικά το μεγαλύτερο μέρος του Αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού και υποχρέωσαν τις απρόθυμες ΗΠΑ να εμπλακούν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ωστόσο, αυτή η καταπληκτική ιστορία θα μπορούσε να μην είναι τίποτα περισσότερο από ένας γοητευτικός αστικός μύθος. Η αλήθεια είναι ότι κανείς μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει την αρχική της πηγή. Η πιο παλιά σχετική αναφορά που έχει εντοπιστεί, αφορά ένα άρθρο κάποιας εφημερίδας στο Bridgeport του Connecticut, με ημερομηνία 30 Ιουνίου 1957. Σύμφωνα με το κείμενο του παραπάνω άρθρου, η ανεξήγητη εκείνη φράση ανακαλύφθηκε στο έδαφος κάπου «στις αρχές του 1939» και «είχε ήδη συζητηθεί πολύ.» Το άρθρο του 1957 καταλαμβάνει την έκταση μιας και μόνο παραγράφου, και μάλλον από εκεί προήλθε και η σχετική ιστορία που εμφανίστηκε στο δημοφιλές περιοδικό FATE το Νοέμβριο του 1957, σε μια ακόμα πιο σύντομη και τηλεγραφική μορφή. Η εν λόγω ιστορία έκανε την εμφάνισή της σε μια σελίδα του περιοδικού όπου φιγουράριζαν αποκόμματα από εφημερίδες τα οποία έστελναν αναγνώστες. Δυστυχώς όμως δεν δηλωνόταν πάντα ποιοι ήταν εκείνοι που έστελναν τα συγκεκριμένα αποκόμματα και από ποια εφημερίδα προέρχονταν αυτά. Όσον αφορά το άρθρο για την επίμαχη φράση για παράδειγμα, η ακριβής του προέλευση δεν γίνεται καθόλου σαφής. Στο συγκεκριμένο τεύχος του FATE δεν διευκρινίζεται καν ότι η παράξενη φράση βρέθηκε «νωρίς το 1939.» Αντίθετα, σημειώνεται απλά ότι το γεγονός έλαβε χώρα δύο χρόνια προτού σημειωθεί η επίθεση στο Pearl Harbor. Ήταν σε μια μεταγενέστερη αναπαραγωγή της ιστορίας όπου εμφανίζεται η ακριβής ημερομηνία (7 Δεκεμβρίου) η οποία ενδεχομένως προστέθηκε για να γίνει ακόμα πιο εμφανής η προφητική φύση της αινιγματικής επιγραφής.
Τι είναι όμως το περιοδικό FΑΤE και πόσο αξιόλογες είναι οι πηγές του; Καταρχήν, πρόκειται για το μακροβιότερο περιοδικό του είδους του στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η ύλη του προέρχεται αποκλειστικά και μόνο απ’ τον κόσμο των ψυχικών ερευνών και των παραφυσικών φαινόμενων. Ιδρύθηκε το 1948 από δυο τολμηρούς και ενθουσιώδεις τύπους, τον Curtis Fuller και τον Raymond A. Palmer, τον συντάκτη του περιοδικού Amazing Stories, στον οποίο σχεδόν όλοι οι συγγραφείς της λεγόμενης «χρυσής» περιόδου της επιστημονικής φαντασίας χρωστάνε τη δημοσίευση πολλών από τα πρώτα τους έργα: Ονόματα που έμελλαν να γίνουν μεγάλα και τρανά, όπως του Arthur C. Clarke και του Isaac Asimov έκαναν τα πρώτα εκδοτικά τους βήματα στις σελίδες του και συνάρπασαν το αναγνωστικό του κοινό. Το περιοδικό FATE από την άλλη, πλασάρεται ακόμα και σήμερα ως το «καλύτερο έντυπο που αφορά το παραφυσικό,» παρουσιάζει τις απόψεις ειδικών πάνω στα θέματα που πραγματεύεται καθώς και προσωπικές εμπειρίες αναγνωστών που έχουν να κάνουν με φαντάσματα, ψυχικές ικανότητες, Ιπτάμενους Δίσκους, στοιχειώματα, εμφανίσεις ανεξήγητων πλασμάτων, εναλλακτική ιατρική, μαντεία, πίστη στη μεταθανάτια ζωή, φορτεανικά φαινόμενα, προφητικά όνειρα, τηλεπάθεια, ψυχική αρχαιολογία, οιωνούς θανάτου κτλ. Η διαχρονική πολιτική των συντακτών του είναι να μην ασχολούνται τόσο πολύ με την αξιοπιστία των πηγών απ’ όπου αντλούν το υλικό τους, όσο με την παρουσίαση του εν λόγω υλικού το οποίο συχνά έχει λειτουργήσει ως ανατρεπτική θρυαλλίδα που έχει μεταβάλει την Συναινετική πραγματικότητα της εποχής του. Για παράδειγμα στις σελίδες του παραπάνω περιοδικού προβλήθηκε για πρώτη φορά εκτεταμένα η αλλόκοτη εμπειρία του ερασιτέχνη πιλότου Kenneth Arnold στις 24 Ιουνίου του 1947, η οποία εγκαινίασε επίσημα την εποχή «των Ιπτάμενων Δίσκων» και της «Ufo-λογίας» στο Αμερικανικό και ύστερα στο παγκόσμιο συλλογικό ασυνείδητο.
Βασισμένοι λοιπόν σε όλα τα παραπάνω δεδομένα θα μπορούσαμε να απορρίψουμε την ιστορία της αινιγματικής επιγραφής του 1939, ως έναν ακόμα αστικό μύθο που προσπαθεί να στολίσει με μια δυσοίωνη νότα «μεταφυσικού» τη συνταρακτική καταστροφή στο Pearl Harbor. Μιλάμε για ένα γεγονός που αφύπνισε βιαιότατα την Αμερικανική Κοινή Γνώμη και την έφερε αντιμέτωπη με την απειλή του Παγκόσμιου Πολέμου που είχε ήδη ρημάξει την Ευρώπη. Το μοναδικό ανάλογο συμβάν που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κανείς για να συγκρίνει μαζί του τον αντίκτυπο που είχε στον συλλογικό ψυχισμό των Αμερικανών ήταν η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001.
Θα μπορούσε όμως να συμβαίνει και κάτι άλλο. Υπάρχουν βλέπετε κάποια συστατικά της όλης ιστορίας που δεν «δένουν» αν τις δει κάποιος με ένα καθαρά «ορθολογιστικό» πρίσμα. Για παράδειγμα, το 1939, όπως και το 1957 όπου καταγράφεται για πρώτη φορά επίσημα εκείνο το παράξενο περιστατικό, οι βανδαλισμοί δημόσιας περιουσίας και ιδιαίτερα τα γκράφιτι ήταν κάτι το πολύ σπάνιο. Επίσης, ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει ούτε μια φωτογραφία της επιγραφής θα μπορούσε να είναι ότι αν και έγινε αντιληπτή από 800 περίπου ανθρώπους στις 8 το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου 1939, πολύ γρήγορα έσβησε εξαιτίας μια πολύ δυνατής βροχής που ξέσπασε λίγο αργότερα. Φυσικά, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που βιάστηκαν να υιοθετήσουν την θεωρία του ανθρώπου φάντασμα/χρονοταξιδιώτη που έγραψε εκείνη τη δυσοίωνη προειδοποίηση σε μια απόπειρα να προειδοποιήσει το Αμερικανικό κοινό για την επίθεση των Γιαπωνέζων που θα συνέβαινε δυο χρόνια αργότερα. Ακόμα όμως και αν ήταν έτσι τα πράγματα, για ποιο λόγο να γράψει το μήνυμα του σ’ ένα πεζοδρόμιο έξω από ένα σχολείο μιας άσημης επαρχιακής πολίχνης; Γιατί να μην επιλέξει ένα πιο νευραλγικό σημείο, κάπου έξω απ’ το Λευκό Οίκο για παράδειγμα, όπου πολλοί περισσότεροι άνθρωποι θα το διάβαζαν, ενδεχομένως και μέλη της Αμερικανικής κυβέρνησης;
Ίσως λοιπόν όλη αυτή η ιστορία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια απλή σύμπτωση. Στο κάτω-κάτω της γραφής, το Pearl Harbor ήταν μια Αμερικανική βάση του πολεμικού ναυτικού από το 1898 και είναι πολύ πιθανό πολλοί άνθρωποι να γνωρίζουν την ύπαρξή της. Αλλά και πάλι, γιατί να το γράψει κανείς; Δεν μοιάζει με αστείο ή φάρσα και δεν σήμαινε κάτι στην εποχή που γράφτηκε. Στην πραγματικότητα, οι κάτοικοι του Owensville ξέχασαν εντελώς το όλο συμβάν μέχρι μετά από δυο χρόνια, όταν ανακάλυψαν την πραγματική του σημασία. Τότε δηλαδή που οι Αμερικανοί στρατιώτες ορμούσαν στο μέτωπο του Ειρηνικού κραυγάζοντας «Θυμηθείτε το Περλ Χάρμπορ» Μάλιστα, λέγεται ότι η συγκεκριμένη φράση επινοήθηκε για πρώτη φορά από τον λοχία Lewis Preston Harris-το 1941.
Ίσως όμως να κρύβεται και κάτι άλλο, πιο παράξενο πίσω από όλα αυτά: Ζούμε σε μια εποχή που για πρώτη φορά καταγράφεται, αποθηκεύεται και κυκλοφορεί ένας απίστευτα μεγάλος αριθμός δεδομένων. Κάποιος που ξέρει πώς να συσχετίσει και να επεξεργαστεί αυτόν το κατακλυσμό των πληροφοριών είναι σε θέση να διακρίνει μοτίβα, μορφοδιατάξεις αν θέλετε, που αναδύονται μέσα απ’ αυτόν τον ωκεανό των αμέτρητων πληροφοριών σαν τους κυματισμούς που προκαλούν οι κινήσεις δυνάμεων που κινούνται κάτω από την επιφάνεια των υδάτων. Έχει διατυπωθεί για παράδειγμα – από τους σύγχρονους θεωρητικούς της κβαντικής φυσικής-ότι συνταρακτικά γεγονότα προκαλούν αναταράξεις που επηρεάζουν όχι μόνο το μέλλον αλλά και το παρελθόν μιας συγκεκριμένης κατάστασης. Αυτό σημαίνει για παράδειγμα, ότι μια μελλοντική παγκόσμια καταστροφή που μπορεί να χτυπήσει τον πλανήτη μας, θα προκαλέσει ομόκεντρους κύκλους φαινόμενων που θα επεκταθούν και στο μέλλον αλλά και στο παρελθόν και θα εκδηλωθούν ενδεχομένως ως προφητικά όνειρα και δηλώσεις, παράδοξες συμπτώσεις «με νόημα» δηλαδή Συγχρονικότητες, ή ξεκάθαρες προειδοποιήσεις.
Η αιφνιδιαστική επίθεση στο Pearl Harbor λειτούργησε ως ένα ισχυρότατο σοκ που άλλαξε για πάντα τον τρόπο που το Αμερικανικό Έθνος αντιλαμβανόταν τον εαυτό του, τον υπόλοιπο κόσμο και τη θέση του μέσα σε αυτόν. Πυροδότησε μια αλληλουχία γεγονότων που άλλαξε την ανθρωπότητα για πάντα. Οδήγησε στην παραγωγή και τη ρίψη των πρώτων Ατομικών Βομβών σε άμαχο πληθυσμό, στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, στην κούρσα των Εξοπλισμών και στην παρανοϊκή Ισορροπία του Τρόμου.
Θα ήταν λοιπόν τόσο αδιανόητο να υποψιαστεί κάποιος ότι εκείνη η παράξενη επιγραφή στο πεζοδρόμιο μιας ήσυχης κωμόπολης, ένα πρωινό του 1939, ήταν κάτι σαν χωροχρονικό απόνερο, μια πρό-ένδειξη των συγκλονιστικών αλλαγών που έβραζαν πίσω από τον ορίζοντα των γεγονότων των φιλήσυχων κατοίκων της;
Σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν κάθε φορά που περιπλανιέστε στους οικείους δρόμους της γειτονιάς σας, να ρίχνετε και μια ματιά στα γκράφιτι που απλώνονται στους τοίχους των κτιρίων της. Προσέξτε τα πιο ασυνήθιστα από αυτά και καταγράψτε τι σας λένε. Ποτέ δεν ξέρετε τι μπορεί να σημαίνουν σε λίγα χρόνια από σήμερα.