Ο Σωκράτης Αικατερινίδης ήταν μία προσωπικότητα που στιγμάτισε τον χώρο της έρευνας των ΑΤΙΑ στην Ελλάδα. Το όνομα του είναι συνδεδεμένο με το σπουδαιότερο ίσως περιστατικό ΑΤΙΑ στην χώρα μας, αυτό της Αταλάντης το 1991. Για όσους έζησαν την δεκαετία του 1990 θα θυμούνται ότι ήταν μια εποχή που μετά το συμβάν της Αταλάντης γιγαντώθηκε στην Ελλάδα το ενδιαφέρον περί ΑΤΙΑ και εξωγήινων επισκεπτών. Την ίδια περίοδο η ελληνική τηλεόραση άρχισε να κατακλύζεται από εκπομπές που ολοένα και αφιέρωναν χρόνο στο φαινόμενο των ΑΤΙΑ, στην πιθανότητα εξωγήινης ζωής αλλά και σε πληθώρα άλλων παραφυσικών θεμάτων. Παρουσιαστές όπως ο Γιάννης Βούρος, η Τζούλη Πιτσούλη, η Νανά Παλαιτσάκη, η Άννα Δρούζα και πολλοί άλλοι καλούσαν τους ερευνητές του χώρου να δώσουν απαντήσεις. Μέσα στην δεκαετία των 1990s νέοι αλλά και παλαιότεροι ερευνητές συναντήθηκαν όχι μόνο στις τηλεοπτικές εκπομπές αλλά και στα έντυπα περιοδικά μυστηρίου και έρευνας που εκδίδονταν τότε το ένα μετά το άλλο. Σε αυτή την εποχή κυκλοφορεί το «Εξωγήινα Όντα στην Ελλάδα», το πρώτο βιβλίο του Σωκράτη Αικατερινίδη και αφήνει το δικό του ξεχωριστό στίγμα στον χώρο της έρευνας των ΑΤΙΑ.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Σωκράτης Αικατερινίδης γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1941 στην Νεάπολη του νομού Λασιθίου Κρήτης όπου και έζησε την παιδική του ηλικία. Μετά το σχολείο μετακόμισε στην Αθήνα όπου φοίτησε στην Νομική σχολή ως το 4ο έτος όμως δεν πήρε το πτυχίο του αφού παράλληλα με τις σπουδές εργαζόταν και ως πωλητής ταμειακών μηχανών κάτι που τελικά του άρεσε πολύ ενώ ήταν και χρηματικά αποδοτική. Μετά από λίγα χρόνια άνοιξε την δική του επιχείρηση με αντικείμενο τους γενικούς εξοπλισμούς καταστημάτων. Μια παράξενη εμπειρία ήταν η αφορμή να γίνει ένας από τους γνωστότερους ερευνητές των ΑΤΙΑ στην Ελλάδα. Αφιέρωσε την ζωή του ως το τέλος στην έρευνα, αντιμετώπισε με σοβαρότητα το μυστήριο των ΑΤΙΑ και εξερεύνησε με σχολαστικότητα την οποιαδήποτε μαρτυρία ακόμα κι αν έπρεπε να διανύσει χιλιόμετρα εκτός Αττικής. Ο Αικατερινίδης ήταν ένας από τους πιο μεθοδικούς και εργατικούς μελετητές του φαινομένου. Πάντα φιλοπερίεργος, πάντα έτοιμος κατέστρωνε τα σχέδια του για την επόμενη έρευνα για να αναζητήσει το άγνωστο, το αλλόκοτο, το θαυμαστό. Είχε συγκεντρώσει ένα τεράστιο αρχείο από εμπειρίες μαρτύρων από όλη την Ελλάδα. Έδωσε το στίγμα του στον χώρο του Αγνώστου, παρακινώντας τους επόμενους ερευνητές και οδηγώντας τους σε νέους δρόμους. Ήταν ένας άνθρωπος σεμνός, χαμηλών τόνων, γλυκύτατος, πολυμαθής και τολμηρός, αλλά και ταλαιπωρημένος από προβλήματα υγείας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν ιδιαίτερα μοναχικός, έχοντας λιγοστούς αλλά καλούς φίλους. Πέθανε στις 24 Δεκέμβρη 2005 στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός.
Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ
Ο Αικατερινίδης ήταν από νεαρός γνώστης του φαινομένου των ΑΤΙΑ όμως ποτέ δεν είχε ασχοληθεί μεθοδικά. Αυτό ανατράπηκε στα τέλη Αυγούστου του 1969 όπου έγινε ο ίδιος μάρτυρας ενός περίεργου συμβάντος. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα κι ενώ βρισκόταν στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού του παρατήρησε ένα τεράστιο φωτεινό αντικείμενο να διασχίζει τον ορίζοντα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το γεγονός υπήρξε για εκείνον τόσο συγκλονιστικό που έμεινε στο μπαλκόνι του ως το πρωί διαισθανόμενος πως από εκείνη την βραδιά θα άλλαζε η ζωή του. Το περιστατικό στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει να ερευνά εφημερίδες και περιοδικά της εποχής. Από το 1985 αποφάσισε να γράψει άρθρα σε εκλαϊκευμένα περιοδικά ξεκινώντας από το Ανεξήγητο αλλά και σε περιοδικά γενικού περιεχομένου όπως το Κλικ, το Ρομάντσο, ο Ταχυδρόμος, ο Οικογενειακός Θησαυρός και άλλα. Ο Σωκράτης Αικατερινίδης αφιέρωσε τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του για να προσπαθήσει να λύσει το παράξενο μυστήριο των θεάσεων ΑΤΙΑ αλλά και των απαγωγών και της επαφής με αλλοκοσμικά όντα.
Όπως και άλλοι ερευνητές της εποχής του αντιμετώπισε τον χλευασμό και την εχθρότητα των στενόμυαλων και εκείνων που αρνούνταν την ύπαρξη του φαινομένου. Αρθρογραφούσε ασταμάτητα στον Τύπο επί σειρά ετών και μιλούσε για όσα ερευνούσε καλεσμένος στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Ήταν αναζητητής του αγνώστου, και σε διαρκή ανησυχία για θέματα «ανεξήγητα» ή επιμελώς κρυμμένα. Υπήρξε πρωτοπόρος και θαρραλέος στον τομέα της αναζήτησης, σε βαθμό που θυσίαζε την οικογενειακή του γαλήνη και την προσωπική του ησυχία στον βωμό της έρευνας. Όλη αυτή η προσπάθεια τον παρακίνησε να οραματιστεί την δημιουργία ενός περιοδικού που θα ήταν αποκλειστικά αφιερωμένο στην αναφορά περιστατικών UFO και εξωγήινων. Το περιοδικό αυτό ήταν η «Αστρική Επαφή- UFO» στο οποίο ειδικός σύμβουλος ήταν μεταξύ άλλων και ο Γιώργος Μπαλάνος. Εκδόθηκε τον Μάρτη του 1981 και στάθηκε αφορμή να έρθει σε επαφή με άλλους ερευνητές. Η «Αστρική Επαφή- UFO» έκλεισε τον κύκλο της μετά από 23 τεύχη και ήταν ένα από τα πρώτα περιοδικά μυστηρίου εκείνη την εποχή. Συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς ερευνητές του χώρου της αναζήτησης όπως ο Θανάσης Βέμπος, ο Δημήτρης Κουτσούκης, ο Μακης Ποδότας, ο Παναγιώτης Παππάς, ο Λευτέρης Σαραγάς, ο Γιώργος Καρποδίνης και πολλοί άλλοι.
Το 1981 ιδρύθηκε η ομάδα «Σείριος», της οποίας τα μέλη συναντιόντουσαν σε εβδομαδιαία βάση σε μια αποθήκη που διέθετε ο ίδιος και από την οποία πέρασαν σπουδαίοι ερευνητές του χώρου. Το 1996 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο «Εξωγήινα Όντα στην Ελλάδα» στο οποίο αναφερόταν σε θεάσεις ΑΤΙΑ, στις κατηγορίες των εξωγήινων όντων, σε συμβάντα που αποδείκνυαν την διαχρονικότητα του φαινόμενου, αλλά και σε σημαντικούς έλληνες και ξένους ερευνητές. Έπειτα ακολούθησαν άλλα δύο βιβλία με τον ίδιο τίτλο (1996, 1999) ενώ λόγω των προβλημάτων υγείας δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το τέταρτο, που θα ήταν αφιερωμένο στις εξωγήινες απαγωγές. Ο Αικατερινίδης θεωρούσε καθήκον του να παρέχει όποια στοιχεία ή γνώσεις είχε ώστε να βοηθήσει ιδίως νεαρά άτομα στον δύσβατο δρόμο της έρευνας. Πάντα έλεγε: «Για να καταλήξει κάποιος να γίνει σωστός Αναζητητής και Ερευνητής, πρέπει πάνω απ ‘όλα να σέβεται τον εαυτό του! Να έχει πίστη σ’ αυτό που κάνει, καθώς και πάθος και θάρρος, μα πάνω απ’ όλα Καθαρό Μυαλό! Να είναι ταπεινός και, ει δυνατόν, αφανής…» «Πολλές φορές θα κληθεί κάποιος» έλεγε «να απαρνηθεί και τον εαυτό του ακόμα, να κληθεί να κάνει υπέρβαση. Κάτι που οι περισσότεροι δεν γνωρίζετε, είναι ότι ο δρόμος του σωστού ερευνητή, συχνά οδηγεί στη μοναξιά. Αυτόν λοιπόν τον δρόμο για να τον διαβεί, θα πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι είναι σπαρμένος με αγκάθια, κι αν δεν το καταλαβαίνει αυτό, κινδυνεύει να πληγωθεί και να πονέσει…»
Θανάσης Βέμπος (Συγγραφέας, ερευνητής)
Η φράση που θα μπορούσε να περιγράψει λιτά, αλλά αντιπροσωπευτικά, τον Σωκράτη Αικατερινίδη ήταν «ένας καλός άνθρωπος». Διέθετε έμφυτη καλοσύνη, ευγένεια και σεμνότητα. Τον πρωτογνώρισα γύρω στα 1981-82 όταν ιδρύθηκε η ομάδα έρευνας «Σείριος» κι ο Σωκράτης παραχώρησε μια ισόγεια αποθήκη που διέθετε στην οδό Κολοκυνθούς, όπου μαζευόμασταν κάθε Κυριακή και συζητούσαμε διάφορα θέματα έρευνας, οργανώναμε εξορμήσεις κλπ. Ο ίδιος εξέδιδε το περιοδικό Αστρική Επαφή-UFO -το οποίο «έμπαινε» μονίμως μέσα οικονομικά –ποιος ξέρει πόσα χρήματα ξόδεψε ο Σωκράτης, φλεγόμενος από το μεράκι της έρευνας των ΑΤΙΑ… Ήταν τόσο ενθουσιώδης που μερικές φορές έβγαινε έξω στην οδό Κολοκυνθούς και κοιτούσε μισοαστεία-μισοσοβαρά μπας και μας παρακολουθούσε κάποιος… Μαυροντυμένος Άνθρωπος από καμιά γωνία! Η αλήθεια είναι πως στις πρώτες μαζώξεις είχαμε διακριτική παρακολούθηση από ανθρώπους της Ασφάλειας προφανώς –η εποχή ήταν διαφορετική τότε. Μια άλλη φορά ήμασταν έξω με τον Σωκράτη και το Δημήτρη Κουτσούκη (άλλο πρωτοπόρο ερευνητή) και βλέπαμε την ολόλαμπρη Αφροδίτη στον ουρανό. Ο Σωκράτης αναφωνεί εκστασιασμένος: «Πω πω, τι UFO είναι αυτό βρε Κουτσούκη!». «Τι λες βρε Σωκράτη», του λέει ο άλλος, «η Αφροδίτη είναι». «UFO είναι, Κουτσούκη, δεν τα ξέρεις καλά», εννοώντας προφανώς ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ ωραίο ΑΤΙΑ. Ο Σωκράτης ήταν ένα μεγάλο παιδί, με την καλή έννοια. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα τέτοια μεγάλα παιδιά. Ακούραστος ερευνητής, μάζευε στοιχεία μέχρι το θάνατό του. Τον είχα χάσει επί χρόνια και τον είδα τελευταία φορά το Νοέμβριο του 2002 σε μια εκδήλωση στη Στοά του Βιβλίου. Μιλήσαμε αρκετά. Δυστυχώς δεν τον ξαναείδα ποτέ ξανά…
Γιάννης Μανιάς(Ερευνητής)
Ήμουν δώδεκα ετών όταν κατάλαβα πως οι απόψεις μου ενοχλούσαν τους γύρω μου. Οι άλλοι μιλούσαν και πίστευαν σ’ αυτό που έβλεπαν και μόνο, και εγώ μιλούσα γι’ αυτά που δεν έβλεπαν. Αστρικά σώματα (ψυχή), άγνωστους γαλαξίες και πολιτισμούς, και για την καταγωγή του ανθρώπινου είδους και δη των Ελλήνων από κάπου εκεί ψηλά. Οι μόνοι πιστοί θιασώτες μου οι γονείς μου. Οι άλλοι με χλεύαζαν, με λιδωρούσαν, με θεωρούσαν γραφικό. Ώσπου και εγώ ένα βράδυ ανακάλυψα πως υπήρχαν κι άλλοι εκτός από μένα. Γνώρισα από μια φίλη το Σύλλογο Ερεύνης Σύμπαντος και Εξωγήινων Πολιτισμών (ΣΕΣΕΠ). Το «αστροδρόμιο» τους έδρευε Πατησίων 216, μέχρι που μας εξαφάνισαν. Άλλωστε αυτό δε γίνεται με όσους αντιδρούν στο υπό κατασκευήν κατεστημένο; Πριν απ’ αυτό όμως είχα γνωρίσει το πρώτο περιοδικό στο χώρο. «Αστρική Επαφή - UFO». Δημιουργός, Σωκράτης Αικατερινίδης, ο πρώτος διδάξας. Ήταν ο υπέρ ήρωας των παιδικών χρόνων μου. Αν ζούσε σήμερα θα γελούσε μαζί μου που τον θεωρούσα έτσι. Το όνειρό μου να τον γνωρίσω ολοκληρώθηκε το βράδυ εκείνο που γνώρισα και τον Σύλλογο. Το πλήρωμα του καραβιού˙ καπετάνιος (ιδρυτής) Γιώργος Καρποδίνης, Μάκης Ποδότας, Ίων Πανίδης, Παναγιώτης Παππάς, Κώστας Γεωργονάς, Λευτέρης Σαραγάς, Θανάσης Βέμπος και τόσοι άλλοι. Έψαχνα ανάμεσα τους τον Σωκράτη, ώσπου το βράδυ αργά που ξεκίνησα να φύγω για την Γλυφάδα που διαμένω, ο Γιώργος ο Καρποδίνης μου σύστησε τον υπερ ήρωα μου. «Χαίρω πολύ, Σωκράτης Αικατερινίδης» μου συστήθηκε. «Μήπως μπορείς να με πάρεις μαζί σου μέχρι τον Βύρωνα που μένω;» με ρώτησε. Και εγώ τον πήρα συνεπιβάτη στο δικό μου αστροσκάφος. Από τότε μέχρι και την «αναχώρηση» του για τους τόπους που λάτρευε, ήταν ο φίλος μου, ο πατέρας μου, ο «Άγιος» μου. Απλός, συμπονετικός, ευαίσθητος, αληθινός. Ένα μεγάλο παιδί. Χωρίς κακίες, μίση και ψεύτικες ελπίδες. Οι ελπίδες του σε μας έλεγαν για τα συμπαντικά αδέλφια που μας περιμένουν εκεί ψηλά. Αυτός στάθηκε τυχερός. Ήδη τους γνώρισε, αφού «ταξίδεψε». Συνοδοιπόρος στη ζωή του η γιαγιά Αγάπη η καλή Κρητικιά μάνα. Θυμάμαι τα λόγια του όταν πήγαινα σπίτι. Κιουταχείας, στο Βύρωνα. «Μαμά, φτιάξε ένα καφέ στο Γιάννη, ήρθε για να διαβάσουμε». Κι εκείνη όλο χαρά έτρεχε να τον φτιάξει. Αγαπημένη μάνα. Ανθρώπινη η κυρία Αγάπη. Είμαι πολύ τυχερός που ταξίδεψα και ταξιδεύω μ’ αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή. Γιώργο, Μάκη, Ίωνα, Παναγιώτη, Θανάση, Λευτέρη, Κώστα, σας αγαπώ από τα βάθη της ψυχής μου. Η ζωή μου έγινε καλύτερη μαζί σας. Και συ, Σωκράτη μου, καλή αντάμωση, όλοι μαζί από κει που’ ρθαμε. Στην αιώνια πατρίδα των Ελλήνων. «ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ»
Ρόζυ Μιχικιάν (Προσωπική φίλη του Σ. Αικατερινίδη)
Τι να πεις, και τι να θυμηθείς για έναν άνθρωπο που έταξε πάνω απ’ όλα την ζωή του στον μοναχισμό για χάρη της έρευνας που πίστευε και αγαπούσε. Λάτρης του μεταφυσικού και της εξωγήινης έρευνας είχα την τύχη να τον γνωρίσω για μόλις δύο χρόνια, μέσω του κ. Ποδότα. Τον έζησα από πολύ κοντά μια κι έμενα κι εγώ στον Βύρωνα, και ως αρχάρια ερευνήτρια. Είχε μια ψυχή γεμάτη καλοσύνη, που ήθελε πάντα να βοηθά τους νέους-ες, που ήθελαν σοβαρά ν’ ασχοληθούν με την έρευνα, δίνοντας τους τις ανεκτίμητες συμβουλές, βγαλμένες μέσα από τις εμπειρίες του. Πάντα όμως επισήμανε πως: «Αυτό το μονοπάτι είναι μοναχικό και δύσκολο. Επίσης, πολυέξοδο. Γι’ αλλού θα ξεκινήσετε και αλλού θα σας πηγαίνει.» «Πάντα να στηρίζεστε αποκλειστικά στις δικές σας δυνάμεις και ειδικά στο οικονομικό κομμάτι.» «Θα πρέπει να υπηρετείται την αλήθεια. Να είστε υπεύθυνοι και να σέβεστε την έρευνα. Πάντα να έχετε μαζί σας κι άλλο ένα πρόσωπο, ως μάρτυρα, για την επιβεβαίωση τυχόν ευρημάτων ή θεάσεων.» «Η ταπεινότης είναι αρετή. Όχι φαντασιώσεις.» «Μην ντραπείτε, σε περίπτωση αδυναμίας σας, να ζητήσετε την βοήθεια έμπειρων ερευνητών γιατί αλλιώς μπορεί να πέσετε σε παγίδες.» «Ότι μάθετε ως γνώση, να τις μοιράζεστε σε όσους επιθυμούν, διότι η γνώση πρέπει να διαδίδεται.» «Το σύμπαν μας μιλά. Μιλά σεε όσους επιθυμούν να το ακούσουν.» Ο Σωκράτης ήταν ο πατέρας που τόλμησε και ίδρυσε επίσημα την ομάδα εξωγήινης έρευνας, εκδίδοντας κι ένα περιοδικό παράλληλα. Μόνο σεβασμό και εκτίμηση στην μνήμη του. Έσβησε ένα χειμωνιάτικο πρωινό, σ’ ένα μοναχικό θάλαμο του νοσοκομείου Ευαγγελισμός, αφήνοντας μας ένα μεγάλο κενό. Στις καρδιές μας όμως, θα’ ναι πάντα χαραγμένη με αγάπη η μορφή του, του πατέρα της έρευνας, Σωκράτη! Με σεβασμό και εκτίμηση.