Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 8ο τεύχος του περιοδικού Unlocking the Truth
Πόσες φορές όλοι μας δεν έχουμε πει "μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω", φέρνοντας στο μυαλό μας τις λαθεμένες επιλογές που κάναμε στο παρελθόν. Λέμε ότι το παρελθόν δεν αλλάζει ή μήπως όχι; Αν ναι ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις;
Τα ταξίδια στο χρόνο όχι μόνο δεν είναι φαντασία αλλά μπορούν να πραγματοποιηθούν καθώς υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα τα οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ένας χρονοταξιδιώτης σύμφωνα με την μελέτη με τίτλο "Many interacting worlds theory" των Howard Wiseman και Dr Michael Hall από το κέντρο κβαντικής δυναμικής του πανεπιστημίου Γκρίφιθ της Αυστραλίας.
Η θεωρία των παράλληλων συμπάντων αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 1957 από τον Αμερικανό φυσικό Hugh Everett. Την θεωρία των δύο επιστημόνων ανέπτυξε περαιτέρω ο Dr Dirk Andre Deckert του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Ο καθηγητής φυσικομαθηματικών του University of British Columbia Ren Tippett και ο καθηγητής αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Maryland David Tsang ανέπτυξαν έναν μαθηματικό τύπο που χρησιμοποιεί την θεωρία της σχετικότητας για να αποδείξουν ότι το ταξίδι στο χωροχρόνο είναι εφικτό. Η έρευνα τους δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Κλασσική και Κβαντική βαρύτητα. Αναφέρουν την διαδικασία αυτή με το όνομα TARDIS (Traversable Acausal Retrograde Domain Domain in Space-time), σύμφωνα με την οποία η μηχανή του χρόνου χρησιμοποιεί την καμπύλωση του χωροχρόνου για να λυγίσει το χρόνο κυκλικά και όχι σε ευθεία γραμμή μιας και ο κύκλος θα μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο.Το συγκεκριμένο μοντέλο υποστηρίζει πως ο χρόνος θα μπορούσε να λυγίσει γύρω από αντικείμενα μεγάλης μάζας με τον ίδιο τρόπο που κάνει ο φυσικός χώρος στο σύμπαν. Για τους δύο επιστήμονες η μηχανή TARDIS είναι μια φούσκα χωροχρόνου που ταξιδεύει πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός κατά μήκος μιας κυκλικής διαδρομής στο χωροχρόνο. Όπως λένε οι επιστήμονες αν και μαθηματικά είναι εφικτό δεν είναι προς το παρόν εφικτή η κατασκευή μιας τέτοιας μηχανής καθώς δεν έχουμε βρει ακόμη τον τρόπο κατασκευής της και την απαραίτητη ποσότητα "εξωτικής ύλης" για να μπορέσουμε να κάμψουμε το χωροχρόνο. Σύμφωνα με τον Ισραηλινό καθηγητή Amos Ori του Τεχνολογικού Ιδρύματος του Ισραήλ το ταξίδι στο χρόνο θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Ο καθηγητής αναφέρει ότι έχει βρει το θεωρητικό μοντέλο μιας χρονομηχανής βασισμένης στην θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν που δείχνει ότι ο χρόνος μπορεί να στρεβλώσει από την βαρυτική έλξη μεγάλων αντικειμένων. Κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες οι μαθηματικές εξισώσεις γνωστές ως κλειστές καμπύλες του χρόνου θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν στη δημιουργία μιας χρονομηχανής για την πραγματοποίηση ταξιδιού στον χωροχρόνο. Οι μαθηματικές εξισώσεις δηλώνουν ότι στα μείγματα του χώρου και του χρόνου, του χωροχρόνου ο χρόνος θα ήταν σε θέση να καμφθεί στον εαυτό του, έτσι ο ταξιδιώτης που ταξιδεύει γύρω από το βρόχο να είναι σε θέση να πάει πίσω στον χρόνο με κάθε πλήρη στροφή. Ο Νικολά Τέσλα φαίνεται ότι μεταξύ άλλων είχε προσπαθήσει να φτιάξει μια χρονομηχανή. Όπως είχε πει: "Μπορούσα να ζω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα". Το 1895 συνέλαβε την ιδέα ότι ο χρόνος και χώρος μπορούν να επηρεαστούν από την χρήση φορτισμένων περιστρεφόμενων μαγνητικών πεδίων. Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα New York Herald στις 13/3/1895 ανέφερε ότι θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί από μια έκρηξη ακτινοβολίας η οποία τον χτύπησε στον ώμο και ο βοηθός του πρόλαβε να κλείσει την μηχανή. Ανέφερε ότι μπορούσε να δει το παρελθόν και το μέλλον αλλά βρίσκονταν ακίνητος και παράλυτος.
Η θεωρία του Τέσλα εφαρμόστηκε στο πείραμα της Φιλαδέλφειας και στο Project Montauk. Το 1949 ο Αμερικανός μαθηματικός Kurt Godel έδειξε ότι το ταξίδι στο παρελθόν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Το 1971 οι J.C. Hafele και Richard E. Keating τοποθέτησαν 4 υψηλής ακρίβειας ατομικά ρολόγια σε ένα αεροσκάφος το οποίο κινούνταν με ταχύτητα 1000 χιλιομέτρων με κατεύθυνση προς τα ανατολικά. Όταν το αεροσκάφος επέστρεψε τα ρολόγια συγκρίθηκαν με ατομικά ρολόγια του Αμερικανικού Ναυτικού Αστεροσκοπείου. Τα ρολόγια που είχαν ταξιδέψει ήταν ένα μικρό κλάσμα πίσω από τα ρολόγια που βρίσκονταν στο έδαφος. Πρόσφατα μια διεθνής ερευνητική ομάδα επιστημόνων κατάφερε να αντιστρέψει το λεγόμενο «βέλος του χρόνου» σε ένα πείραμα µε κβαντικούς υπολογιστές. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στην Ρωσία. Οι επιστήμονες διερευνώντας τον «εξωτικό» κόσμο της κβαντικής µμηχανικής, κατάφεραν να αντιστρέψουν τον δεύτερο θερµοδυναµικό νόμο, που περιγράφει τη σταθερή πορεία όσων συμβαίνουν στον φυσικό κόσμο από την τάξη προς το χάος. Με απλά λόγια, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αντέστρεψαν το περίφημο «βέλος του χρόνου» που (θεωρητικά) έχει πάντοτε µία κατεύθυνση, αυτή από το παρελθόν προς το μέλλον. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Scientific Reports» οι ερευνητές του Εργαστηρίου της Φυσικής της Κβαντικής Πληροφορίας στο Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας, µε τη βοήθεια συναδέλφων τους από την Ελβετία και τις ΗΠΑ, αναφέρουν ότι κατάφεραν να τροποποιήσουν έναν κβαντικό υπολογιστή µε τρόπο τέτοιο ώστε αυτά που συμβαίνουν σε αυτόν να ακολουθούν πορεία από το χάος προς την τάξη. Έτσι όποιος βλέπει τι συμβαίνει στον υπολογιστή, βλέπει τα γεγονότα αντίθετα προς τη ροή του χρόνου, βλέπει δηλαδή ένα γεγονός σαν ο χρόνος να έχει γυρίσει πίσω.
«Καταφέραμε µε τεχνητό τρόπο να δημιουργήσουμε µια κατάσταση η οποία κινείται σε µια κατεύθυνση αντίθετη µε το θερµοδυναµικό βέλος του χρόνου» δήλωσε ο Γκόρντεϊ Λεσόβικ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι κβαντικοί υπολογιστές αξιοποιούν ιδιότητες της Υποατοµικής Φυσικής, που κυριολεκτικά αψηφούν τη λογική του κόσμου όπως εμείς τον γνωρίζουμε. Τα σημερινά τσιπ αποθηκεύουν τα δεδομένα σε τρανζίστορ, καθένα από τα οποία αποθηκεύει ένα bit πληροφορίας, που μπορεί να παίρνει τις τιμές «0» ή «1». Στα κβαντικά συστήματα η αντίστοιχη μονάδα πληροφορίας είναι το qubit, το οποίο µε κάποιον άγνωστο τρόπο μπορεί να βρίσκεται στις καταστάσεις «0» και «1» ταυτόχρονα. Οι ερευνητές οργάνωσαν ένα πείραμα στο οποίο σε έναν κβαντικό υπολογιστή χρησιμοποίησαν ηλεκτρόνια qubit που υποχρεώθηκαν να βγουν από την τάξη στην οποία βρίσκονταν και να διασκορπιστούν, αλλά στη συνέχεια εγκαθιστώντας στον υπολογιστή ένα νέο πρόγραµµα οδήγησαν τα ηλεκτρόνια πίσω στη θέση στην οποία βρίσκονταν αρχικά. Όταν η κβαντική κατάσταση ενέπλεκε δύο qubits το ποσοστό επιτυχίας ήταν 85% ενώ με τρία έπεφτε στο 50%. Οι επιστήμονες τονίζουν ότι με το πείραμα τους δεν σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για την κατασκευή µιας χρονομηχανής, όπως πολλοί θα πίστευαν ή θα εύχονταν ενδεχομένως, αλλά ότι αποτελεί ένα βήμα προς την κατασκευή κβαντικών υπολογιστών, η ύπαρξη των οποίων αναμένεται να φέρει επανάσταση σε πολλούς τομείς της επιστήμης και όχι µόνο. Ίσως βέβαια κάποια εξελιγμένη μορφή κβαντικού υπολογιστή στο μέλλον να οδηγήσει στη δημιουργία και μιας χρονομηχανής. Είναι λοιπόν εφικτό ένα ταξίδι στον χρόνο;
Από τα τέλη του 19ου αιώνα επιστήμονες, εφευρέτες και οραματιστές προσπαθούν να ανακαλύψουν τον τρόπο µε τον οποίο θα μπορέσει ο άνθρωπος να ταξιδέψει είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον. Οι έρευνες που έχουν γίνει και οι θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί είναι πολλές και αντικρουόμενες. Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το ταξίδι στον χρόνο είναι εφικτό, ενώ κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται το αντίθετο. Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν καταπιάστηκε µε τη θεωρία της σχετικότητας και µε το αν οι νόμοι της φύσης μπορούν να επιτρέψουν ένα ταξίδι στον χρόνο. Ο Αϊνστάιν µε τις εξισώσεις του έδειξε ότι µπορεί υπό προϋποθέσεις, να επιτευχθεί ένα ταξίδι στον χρόνο. Η βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί το ταξίδι στον χρόνο είναι η ταχύτητα που πρέπει να αναπτύξει ο ταξιδιώτης. Θα πρέπει η ταχύτητα αυτή να ξεπερνά ή έστω να αγγίζει την ταχύτητα του φωτός. Οι επιστήμονες διαφωνούν αν αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί. Κάποιες µελέτες οι οποίες αναφέρουν ότι τίποτε δεν μπορεί να ξεπεράσει ή ακόμη και να πλησιάσει αυτή του φωτός, συνεπώς ένα ταξίδι στον χρόνο δεν µπορεί να υπάρξει. Σε άλλες μελέτες αναφέρεται ότι µπορούν να επιτευχθούν ταχύτητες μεγαλύτερες από εκείνες του φωτός και άρα το ταξίδι στο χρόνο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Εκείνοι που θεωρούν εφικτό το ταξίδι στον χρόνο είναι χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα. Με την µία πλευρά να θεωρεί ότι µπορούµε να ταξιδέψουμε στον χρόνο, αλλά µόνο στο παρελθόν, άποψη την οποία συµµεριζόταν ο Αϊνστάιν. Στο ενδεχόµενο ενός ταξιδιού στο παρελθόν εγείρονται διάφορα ζητήματα που είναι πιο γνωστά ως «παράδοξα του χρόνου».
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τέτοιο παραδόξου είναι τι θα συμβεί αν κάποιος επιστρέψει στο παρελθόν και σκοτώσει έναν προγονό του; Αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι το άτομο αυτό δεν θα γεννηθεί ποτέ και άρα πώς είναι δυνατόν να έχει κάνει το ταξίδι στον χρόνο; Άλλα παραδείγματα έχουν να κάνουν µε τη δράση του ταξιδιώτη του χρόνου, δράση που θα αλλοιώσει διαφόρων ειδών γεγονότα. Τι θα γινόταν, για παράδειγμα, αν κάποιος επέστρεφε στον χρόνο και απέτρεπε τη γέννηση του Χίτλερ; Ειδικοί που ασχολήθηκαν µε αυτό το ζήτημα κατέληξαν στο συμπέρασμά ότι σε περίπτωση που είναι πράγματι εφικτό ένα ταξίδι στο παρελθόν, το ταξίδι αυτό για να συμβεί θα είναι από την φύση του «κατασκευασμένο» έτσι ώστε να επιτρέπει σε κάποιον να βρεθεί µεν στο παρελθόν, αλλά να µην μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε γεγονός και τελικά να µην μπορεί να αλλάξει την Ιστορία που έχει ήδη γραφτεί. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης υποστηρίζουν ότι αν είναι εφικτό ένα ταξίδι στο παρελθόν, θα υπάρχουν διάφοροι φυσικοί περιορισμοί που θα δρουν για να προστατεύσουν το παρόν από τις αλλαγές στο παρελθόν. Στον αντίποδα το άλλο επιστημονικό στρατόπεδο υποστηρίζει ότι µπορούµε να ταξιδέψουμε µόνο προς το µέλλον και ότι το ταξίδι αυτό είναι χωρίς επιστροφή, ότι δηλαδή αν αποφασίσουμε να ταξιδέψουμε στον χρόνο, θα βρεθούμε κάποια στιγμή στο κοντινό ή απώτερο µέλλον, αλλά δεν θα µπορέσουµε ποτέ να επιστρέψουμε στο χρονικό σημείο όπου ξεκινήσαμε. «Η απάντηση στο ερώτημα αν µπορούµε να φτιάξουμε µια μηχανή του χρόνου είναι “ναι µπορούµε”. Υπάρχει µόνο ένα µικρό πρόβλημα: µπορούµε να ταξιδέψουμε µόνο στο µέλλον. ∆εν µπορούµε να επιστρέψουμε πίσω ή γενικότερα να ταξιδέψουμε στο παρελθόν» υποστηρίζει ο διάσημος Βρετανός καθηγητής Σωµατιδιακής Φυσικής, Μπράιαν Κοξ, ο οποίος εδώ και χρόνια επιμελείται και παρουσιάζει πολύ επιτυχημένα ντοκιμαντέρ και επιστημονικές σειρές στο BBC.
Ο Αϊνστάιν δεν σταμάτησε ποτέ να ερευνά τον τομέα του χωροχρόνου. Είκοσι χρόνια µετά την παρουσίαση της Θεωρίας της Σχετικότητας, συνεργαζόμενος µε τον Αμερικανό φυσικό Νέιθαν Ρόζεν, πρότειναν µια νέα θεωρία, η οποία ονομάστηκε «Γέφυρα Αϊνστάιν - Ρόζεν», αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή µε τον όρο «σκουληκότρυπα». Η γέφυρα αυτή αποτελεί, σύμφωνα µε τους δύο επιστήμονες, τον συντομότερο δρόμο µέσω του χώρου και του χρόνου. Πρόκειται για κοσμικές τρύπες που ενεργούν σαν σήραγγες, συνδέοντας σημεία του χώρου απομακρυσμένα μεταξύ τους, όπως ένα σκουλήκι ανοίγει µια τρύπα σε ένα µήλο προκειμένου να φτάσει συντομότερα στην άλλη πλευρά του φρούτου. Αν και ακόμη δεν έχει επιστημονικά αποδειχθεί η ύπαρξή τους, οι «σκουληκότρυπες» µπορούν θεωρητικά να λειτουργήσουν όχι µόνο ως σήραγγες για να ταξιδέψει κάτι πολύ γρήγορα από ένα σημείο του Σύμπαντος σε ένα άλλο αλλά και για να πραγματοποιηθούν ταξίδια στον χρόνο. Ο κορυφαίος αστροφυσικός και κοσµολόγος του 20ου αιώνα Στίβεν Χόκινγκ, δεν πίστευε στα ταξίδια στον χρόνο. «∆εν µπορούµε να ταξιδέψουμε στον χρόνο, γιατί αν αυτό ήταν εφικτό, τότε θα είχαμε σήμερα στη Γη τουρίστες από το µέλλον» υποστήριζε για πολλά χρόνια ο Χόκινγκ, αλλά σε συνέντευξη του στο τηλεοπτικό δίκτυο Discovery Channel ανέφερε ότι αν καταφέρουμε να βρούμε έναν τρόπο να πιάσουμε ταχύτητες φωτός, µπορούµε να πραγματοποιήσουμε ταξίδια στον χρόνο µέσα από τις «σκουληκότρυπες».
Στους πανίσχυρους επιταχυντές σωµατιδίων στον Ευρωπαϊκό Οργανισµό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια διαφόρων ειδών πειράματα, στα οποία υπάρχουν ενδείξεις ότι σωµατίδια κινούμενα µε ταχύτητες κοντινές µε αυτές του φωτός ενδέχεται να ταξιδεύουν στον χρόνο. Υπάρχουν επιστήμονες που είναι πεπεισμένοι ότι αυτό θα συμβεί. Αναφέρουν όμως ότι είναι εξαιρετικά απίθανο, αν όχι αδύνατο να υπάρξει τρόπος το ταξίδι στον χρόνο να βγει από το επίπεδο των σωµατιδίων και να βρει εφαρμογές σε μεγαλύτερες δομές, που να επιτρέψουν τελικά στον άνθρωπο να ταξιδέψει στο χρόνο. Αναφορές για χρονοταξιδιώτες βρίσκουμε όμως και στην αρχαιότητα. Στην Βίβλο με τον προφήτη Ιερεμία, στην Ιαπωνία ο θρύλος του Urlashinatano, στο ινδικό έπος Μαχαμπαράτα, μήπως και ο Εχέτλαιος ο πολεμιστής με το παράξενο όπλο που εμφανίστηκε στην μάχη του Μαραθώνα και συνέβαλε στην νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών ήταν ένας χρονοταξιδιώτης;
Η ανθρωπότητα μόλις έχει περάσει το κατώφλι του "μαγικού κόσμου" της κβαντικής φυσικής. Μπροστά μας ανοίγεται ένας άγνωστος κόσμος που μας περιμένει να τον ανακαλύψουμε.
Η λογική θα σε πάει από το Α στο Β. Η φαντασία θα σε πάει παντού!
Αλβέρτος Αϊνστάιν
Πηγές: www.ethnos.gr
physics4u.gr
apocalypse.john.com
perseasorion.blogspot.com
indeepanalysis.gr
youmagazine.gr
cna.gr