Το ταξίδι στην Σελήνη ασκούσε διαχρονική γοητεία στον άνθρωπο. Από τους αρχαίους πολιτισμούς ως τους διάσημους καλλιτέχνες όπως οι Σαγκάλ, Μιρό, Ροντέν, από τους χαρτογράφους του 17ου αιώνα ως τους ριψοκίνδυνους αστροναύτες, αλλά και τους αθεράπευτα ρομαντικούς.
Το 1946 η εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ μας ενημερώνει πως η
απόβαση στην Σελήνη είναι θέμα λίγων ετών, και μας περιγράφει πως φαντάζονται
οι μηχανικοί της Βρετανικής Διαπλανητικής Εταιρίας ότι θα είναι οι συνθήκες που
θα συναντήσουν οι αστροναύτες όταν φτάσουν στο δορυφόρο της Γης. Σύμφωνα με το
άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 20 Αυγούστου 1946: «Στο Λονδίνο ιδρύθηκε η
Βρετανική Διαπλανητική Εταιρία, η οποία υπολογίζει ότι εντός 15ετίας θα
μπορέσει να πραγματοποιήσει απόβαση στη Σελήνη διά πυραυλοπλοίου 1500 έως 2000
τόνων. Αυτά ανακοίνωσε στην Daily Mail ο μηχανικός Μάθιους ο οποίος είναι και μέλος της
εταιρίας. Κατά τον ίδιο μηχανικό οι αστροναύτες θα φέρουν συσκευή οξυγόνου και
ειδικά ρούχα για να προστατεύονται από τις έντονες υπεριώδεις και κοσμικές
ακτίνες, αλλά και από τιε μεγάλες μεταβολές της θερμοκρασίας. Επίσης θα φορούν
χιονοπάπουτσα μήκους 4 έως 5 ποδιών, για να μπορούν να βαδίζουν εύκολα πάνω
στους βράχους της Σελήνης οι οποίοι λόγω της μικρής δυνάμεως της βαρύτητας, είναι
μαλακοί και θα υποχωρούσαν με την ελάχιστη επαφή. Άλλο μέλος της εταιρίας έκανε
γοητευτική περιγραφή των συνθηκών των οποίων φαίνεται πως θα αντιμετωπίσει ο
αστροναύτης. Όταν θα κατέλθει στο έδαφος της Σελήνης, είπε, θα έχει στην
αίσθηση καταπληκτικής ελαφρότητας, διότι η δύναμη της βαρύτητας είναι το 1/6
της γης. Κατόπιν θα του έκανε εντύπωση η βαθυτάτη σκιά και το εκτυφλωτικό φως.
Ένας κατάμαυρος ουρανός με λαμπρότατα αστέρια. Ο ήλιος θα του είναι αφόρητα
φωτεινός και θα προβάλει το φλογοβόλο στέμμα του σε όλη του τη δόξα. Ίσως μικρά
νέφη κονιορτού θα του υπενθυμίσουν την συνεχή βροχή μετεωριτών, οι οποίοι
πέφτουν ανεμπόδιστοι επί της επιφανείας της Σελήνης και σχηματίζουν νέα
πηγαδάκια κοντά σε εκείνα που υπάρχουν ήδη.