Του Σταύρου Χατζόπουλου, PhD
Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 10ο τεύχος του περιοδικού Unlocking the Truth
1. Εισαγωγή
Σε μια προηγούμενη εργασία (Unlocking the Truth, Συλλεκτικό τεύχος 1 - Χατζόπουλος, 2020) εξετάσαμε τις υποθέσεις σχετικά με την πιθανή προέλευση των UFOs, παρουσιάζοντας επιχειρήματα σχετικά με την εξωγήινη (ETH) ή την εξω-διαστατική (EDH) προέλευση του φαινομένου.
Συνοψίζοντας, το κύριο επιχείρημα κατά της ETH υπόθεσης είναι ότι, οι επισκέπτες πρέπει να διασχίσουν αχανείς διαστημικές αποστάσεις για να φτάσουν στη Γη, με άγνωστες ακόμα τεχνολογίες. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν κάποιες θεωρητικές προτάσεις για πιθανές τεχνολογίες προώθησης (Behrendt, 2013), ο μεγάλος αριθμός παρατηρήσεων UFO στην πάροδο των ετών και η τελείως ακανόνιστη συμπεριφορά του φαινομένου (Caravaca, 2016; 2018), υποδηλώνουν ότι τα UFOs δεν έχουν μια καθαρά εξωγήινη προέλευση. Η εξω-διαστατικη υπόθεση (EDH) προέρχεται κυρίως από την ακανόνιστη συμπεριφορά του φαινομένου, σαν μια εναλλακτική λύση προέλευσης των παρατηρούμενων αντικειμένων. Είναι βέβαια πολύ σημαντικό να τονισθεί ότι η έννοια μιας ξεχωριστής διάστασης από την δική μας είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή. Παρόλο που οι φυσικοί και οι μαθηματικοί εργάζονται χρησιμοποιώντας πολλαπλές διαστάσεις, το πρόβλημα στον κοινό άνθρωπο δημιουργείται από την μη-δυνατότητα κατανόησης εναλλακτικών 3-D πραγματικοτήτων, σαφώς διαχωρισμένων από τη δική μας. Το μοντέλο Multiverse (η ερμηνεία των πολλαπλών κόσμων) του Hugh Everett III (1957), θα μπορούσε να βοηθήσει στην κατανόηση αυτής της έννοιας, αλλά οι ιδέες που σχετίζονται με αυτά τα μοντέλα δεν έχουν αναπτυχθεί περαιτέρω από μια βασική θεωρητική βάση.
Αναλύοντας την καταγεγραμμένη ιστορική δραστηριότητα UFOs μπορεί κανείς να προσδιορίσει ορισμένες εμφανείς τάσεις:
(i) το φαινόμενο φαίνεται να «εκδηλώνεται» σύμφωνα με την τεχνολογική ανάπτυξη της περιόδου. Για παράδειγμα, στην βιβλιογραφία για UFOs έχουμε διάφορες περιγραφές ιπτάμενων αντικειμένων όπως: ιπτάμενων αρμάτων, ιπταμένων πυλώνων, ιπτάμενων πλοίων (Vallee and Aubeck, 2009), ιπτάμενων αερόπλοιων από το υποθετικό κύμα του 1896, (Cohen, 1981), ιπτάμενων δίσκων από το κύμα του 1947 κ.λπ. Πρόσφατα, ο Jose Antonio Caravaca (2019) παρουσίασε μια εναλλακτική υπόθεση σύμφωνα με την οποίαν ο ανθρώπινος παρατηρητής διαστρεβλώνει την περιγραφή του φαινομένου. Σε αυτή την περίπτωση το φαινόμενο παραμένει ως έχει, αλλάζει βέβαια η τεχνική ορολογία των μαρτύρων σύμφωνα με την χρονική περίοδο όπου γίνεται η παρατήρηση.
(ii) οι εμπειρίες από τις προσγειώσεις UFOs και η αλληλεπίδραση με τους επιβάτες τους, δείχνουν σαφώς ότι οι επισκέπτες δεν ακολουθούν ένα σχέδιο εξερεύνησης, αλλά εκτελούν επαναλαμβανόμενες ασήμαντες εργασίες, όπως επισκευές σκαφών, συλλογή δειγμάτων γης, νερού κ.λπ. Η συμπεριφορά των ουφοναυτών θα μπορούσε να περιγραφεί ως απλοϊκά επαναλαμβανόμενη και κανείς θα μπορούσε ακόμη και να υποθέσει ότι η συμπεριφορά τους έχει την μοναδική πρόθεση να μπερδέψει τον ανθρώπινο παρατηρητή. Στις περιπτώσεις απαγωγής μαρτύρων από τους επισκέπτες φαίνεται ότι οι ουφοναύτες έχουν μάλλον περιορισμένες τεχνολογικές δυνατότητες, αφού χρειάζεται να αξιολογήσουν την ανατομία των μαρτύρων από κοντά. Τεχνολογικά προηγμένοι πολιτισμοί θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα ανίχνευσης βιολογικών πληροφοριών από απόσταση. Η μεγάλη μεταβλητότητα των αναφορών σε σχέση με προσγειώσεις UFOs και με την επαφή με τους επιβάτες τους, έχει οδηγήσει σε θεωρίες που άμεσα συνδέουν τα UFOs με μια παραφυσική πραγματικότητα (Vallee, 1969; Caravaca, 2016; 2019). Ο στόχος αυτής της εργασίας είναι να συνοψίσει δεδομένα από το παρελθόν και το παρόν της Ουφολογίας και να δώσει κάποιες πιθανές κατευθύνσεις για το μέλλον της Ουφολογικής έρευνας.
2. Δεδομένα από τη χρυσή εποχή της Ουφολογίας
Σε αυτό το άρθρο θα θεωρήσουμε ως χρυσή εποχή της ουφολογίας την περίοδο 1950 - 1975. Ο Jacques Vallee στο βιβλίο του Forbidden Science Vol 2 (2008) αναφέρει ότι στη δεκαετία του '70 η προσωπική του βάση δεδομένων περιείχε περισσότερες από 2500 παρατηρήσεις και προσγειώσεις UFOs (;) ενώ στο ίδιο βιβλίο δίνει μια εκτίμηση της βάσης δεδομένων της NICAP (Εθνική Επιτροπή Ερευνών για τα Εναέρια Φαινόμενα) που περιέχει περίπου 15000 παρατηρήσεις, εκ των οποίων το 10% ήταν περιπτώσεις προσγείωσης. Έχω δηλώσει προηγουμένως (Unlocking the Truth, Συλλεκτικό τεύχος 1 - Χατζόπουλος, 2020) ότι οι παρατηρήσεις άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων παρέχουν πολύ λίγες πληροφορίες για το φαινόμενο. Ειδικά στην εποχή μας όπου η ανθρώπινη τεχνολογία (droneς, δορυφόροι, μυστικά σκάφη κ.λπ.) έχει διεισδύσει στη ζωή μας και επηρεάζει σημαντικά τις ημερήσιες/νυχτερινές παρατηρήσεις ιπταμένων αντικειμένων. Από την άλλη πλευρά, ο αριθμός των παρατηρήσεων (μιλάμε πάντοτε για φιλτραρισμένες παρατηρήσεις), κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, είναι πολύ μεγάλος που σημαίνει ότι πιθανώς κάτι δεν πάει καλά. Ο μεγάλος αριθμός παρατηρήσεων έχει επηρεάσει σημαντικά την Ουφολογία: (1) έχει προκαλέσει μια ισχυρά αρνητική στάση της επιστημονικής κοινότητας, γελοιοποιώντας το φαινόμενο. Ενδεχομένως, κάποιες αναφορές μπορεί να έχουν κάποια ορθολογική εξήγηση, από άγνωστα φυσικά φαινόμενα έως μυστικά αεροσκάφη. Το γεγονός όμως ότι ένα μεγάλο ποσοστό των παρατηρήσεων μπορεί να εξηγηθεί, έχει προκαλέσει μια σημαντική χειραγώγηση του κοινού και των mass-media. Οι επιστήμονες σπάνια εξετάζουν οριακά φαινόμενα τα οποία δεν ακολουθούν καθιερωμένα επιστημονικά πρότυπα (μοντέλα). (2) οι συσσωρευμένοι αριθμοί παρατηρήσεων UFO έδειξαν ότι η εξωγήινη υπόθεση (ETH) εξηγεί πολύ λίγο την συνολική μεταβλητότητα του φαινομένου. Ο Vallee στην εργασία του «Πέντε επιχειρήματα κατά της εξωγήινης προέλευσης των UFO» (1990) συνόψισε πολύ καλά τις ανησυχίες του σχετικά με τον μεγάλο αριθμό παρατηρήσεων και την πιθανώς εσφαλμένη σύνδεση τους με την εξωγήινη υπόθεση (ETH).
Η προφανής λύση στα προβλήματα που περιγράφονται στην προηγουμένη παράγραφο, είναι να γίνεται μια απόσταξη των παρατηρήσεων, εξαλείφοντας τις ημερήσιες/νυκτερινές παρατηρήσεις αγνώστων ιπταμένων φώτων και σκαφών. Μπορεί να καταλάβουμε καλύτερα τις διαστάσεις του φαινομένου εξετάζοντας ΜΟΝΟ περιπτώσεις που παρουσιάζουν πολλαπλούς τύπους πληροφοριών, όπως προσγειώσεις UFOs με παρατήρηση ή/και αλληλεπίδραση του μάρτυρα με τους επιβάτες τους. Φυσικά μια τέτοια προσέγγιση αυτοπεριορίζεται από το επιστημονικό μοντέλο που χρησιμοποιούμε. Η υπόθεση ότι πολλαπλές παρατηρήσεις του ίδιου φαινομένου μπορούν να συμβάλουν σε μια βαθύτερη κατανόηση της μεταβλητότητας του μπορεί να είναι εσφαλμένη. Υπάρχει η πιθανότητα να μην παρατηρούμε πάντα το ίδιο φαινόμενο, καθώς η Ουφολογία έχει εξελιχθεί σε ένα χώρο πολλαπλών παραφυσικών εκδηλώσεων. Σε αυτό το άρθρο οι παρατηρήσεις προσγείωσης προέρχονται κυρίως από τον Albert Rosales, ο οποίος έχει συντάξει μια βάση δεδομένων για ένα διάστημα 115 ετών (1900-2015). Τα δεδομένα του άθρου προέρχονται από τις ακόλουθες συλλογές του: 1950-1954, 1955-1959, 1960-1964, 1965-1969, 1970-1974. Ο Rosales δεν έχει διερευνήσει προσωπικά αυτές τις αναφορές, αλλά τις έχει αναπαράγει από διάφορες πηγές. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης πληροφορίες από τα βιβλία: Οι επαφές UFO στη Βραζιλία (Thiago Luiz Ticchetti, 2019) και Sky People: Ανεξάρτητες ιστορίες συναντήσεων με εξωγήινους στην ΜεσοΑμερικη (Ardy Sixkiller Clarke, 2015).
Τα δεδομένα της χρυσής εποχής μπορούν να συνοψιστούν στα ακόλουθα σημεία:
1. Αρχικά, είχα υποθέσει ότι οι περιγραφές των επισκεπτών θα παρουσίαζαν κάποια τοπικά χαρακτηριστικά, δηλαδή οι παρατηρήσεις στη Νότια Αμερική θα ήταν διαφορετικές από αυτές στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι αυτό δεν συμβαίνει, οι περιγραφές διαφέρουν ανάλογα με την εκπαίδευση (cultural background) των μαρτύρων.
2. Οι επισκέπτες εμφανίζονται με πολύ διαφορετικά σωματικά χαρακτηριστικά. Κατά κύριο λόγο φαίνεται να είναι ανθρωποειδείς, στις αρχές της δεκαετίας του 50 αναφέρθηκαν επίσης αναφορές σε όντα τύπου ρομπότ. Συνήθως περιγράφονται με εφαρμοστές γκρι η μπλε φόρμες, άλλες φορές φορούνε μανδύες, τις πιο πολλές φορές έχουνε και κάποιο κράνος, που τους καλύπτει το πρόσωπο. Πολύ σπάνια υπάρχουνε παρατηρήσεις αναπνευστικών συσκευών. Οι δραστηριότητες τους περιλαμβάνουν, συλλογή δειγμάτων γης ή νερού, κάποιο είδος επισκευής του σκάφους, και προσπάθειες απαγωγής των μαρτύρων. Η κλασική "γκρίζα φιγούρα" εμφανίζεται αργότερα στα μέσα της δεκαετίας του '70. Το εκπληκτικό μέρος αυτών των περιγραφών είναι η τεράστια μεταβλητότητα όσον αφορά τις συνθήκες επαφής, το σχήμα του σκάφους, το σχήμα των επισκεπτών, της συμπεριφοράς των επισκεπτών και η παντελής σχεδόν έλλειψη διασύνδεσης των διαφόρων περιπτώσεων. Ο Jose Caravaca (2018) συνόψισε αυτήν την κατάσταση πολύ ειρωνικά σε ένα άρθρο του με τίτλο «Η ουφολογία υπήρξε μια μεγάλη απάτη».
3. Η επικοινωνία μεταξύ μαρτύρων και επισκεπτών αναφέρεται σε δεδομένα που δεν μπορούν να επικυρωθούν από τις τεχνολογικές μας πληροφορίες (πχ. υπάρχει ζωή σε δορυφόρους του Δια). Γίνονται συχνά προβλέψεις για φυσικά γεγονότα (σεισμοί κλπ.) και συχνά αποδεικνύονται λανθασμένες.
4. Υπάρχουν περιπτώσεις που αψηφούν κάθε λογική ειδικά σε γονιδιωματική τεχνολογία. Για παράδειγμα, οι περιπτώσεις του Antonio Villas Boas και του Jose Inacio Alvaro. Η πρώτη είναι από το 1957 και η δεύτερη από το 1978. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τους Βραζιλιάνους ερευνητές αμφισβήτησαν τις ιδέες μας για την γονιδιωματική σχέση μεταξύ των διαφόρων ειδών. Και οι δύο μάρτυρες απήχθησαν και μεταφέρθηκαν σε κάποιο κλειστό δωμάτιο με μια μη-γήινη γυναίκα και παρά το στρες και τον φόβο από την απαγωγή, κατάφεραν να συνάψουν μια σεξουαλική πράξη! Και οι δύο μάρτυρες βρήκαν πολύ ελκυστικές τις συντρόφους τους. Τα δεδομένα από την δεύτερη απαγωγή έγιναν γνωστά μετά από μια διπλή ύπνωση του μάρτυρα. Σύμφωνα με τα τεχνολογικά στάνταρντ της εποχής μας οποιοσδήποτε τεχνολογικά ανώτερος πολιτισμός θα έκανε παρόμοια πειράματα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο πολύ πιθανώς σε κυτταρικό επίπεδο!
5. Η θεωρία της παραμόρφωσης της πραγματικότητας του φαινομένου από τον μάρτυρα (Caravaca, 2016;2019) εξηγεί πάρα πολύ καλά αυτές τις παρατηρήσεις, οι οποίες παρά τον μεγάλο αριθμό τους αναφέρονται πάντα σε μεμονωμένα γεγονότα που σπάνια επαναλαμβάνονται σε άλλο μέρος του κόσμου. Είναι σαν να παρατηρούμε μια μοναδική αλληλεπίδραση με κάτι από μια χωρο-διάσταση πέρα από την τρισδιάστατη πραγματικότητα μας. Ο Caravaca πιστεύει ότι η παραμόρφωση δημιουργείται από το σύστημα πεποιθήσεων του παρατηρητή όταν έρχεται σε επαφή με κάτι παραφυσικό, το οποίο κατά καιρούς εισέρχεται στην πραγματικότητά μας. Υπάρχει μια εξαιρετική περιγραφή της θεωρίας του σε ένα άρθρο με τίτλο "Η θεωρία της παραμόρφωσης" (2016) που περιλαμβάνει δεδομένα από μερικές πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Προσωπικά, συμφωνώ με τις υποθέσεις του, αλλά θα προσθέσω ότι η παραμόρφωση πιθανώς προκαλείται και από τα δύο μέρη. Από το μέρος των επισκεπτών, όταν εισέρχονται στην πραγματικότητά μας, και από το μέρος του παρατηρητή που προσπαθεί να ερμηνεύσει τα ακατανόητα δεδομένα που παρατηρεί.
3. Επανεξετάζοντας τις θεωρίες προέλευσης των UFO.
Τα δεδομένα από την ενότητα 2 υπογραμμίζουν τον παραλογισμό του φαινομένου UFO ή μάλλον τις προβληματικές διαστάσεις της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης με τους ουφοναύτες. Είναι σαφές ότι νοήμων όντα δεν επισκέπτονται απομακρυσμένες περιοχές της Γης για να σταματήσουν αυτοκίνητα, να φοβίσουν μάρτυρες ή να μαζέψουν κάποιο γενετικό υλικό. Υπάρχει κάτι άλλο στο φαινόμενο των UFOs που επιστημονικά δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε. Τα αντικείμενα είναι άλλοτε υλικά και άλλοτε όχι (ειδικά όταν αναβοσβήνουν και εξαφανίζονται), αφήνουν φυσικά ίχνη στο έδαφος, αλληλοεπιδρούν με τους μάρτυρες όχι πάντα με ειρηνικό τρόπο (υπάρχουν πολλές αναφορές δηλητηρίασης μαρτύρων από ακτινοβολία μικροκυμάτων) και μετά από επαφές με αυτά τα αντικείμενα μάρτυρες αναφέρουν παραφυσικές εμπειρίες. Ο Vallee στο βιβλίο του Passport to Magonia (1969) κατέληξε σε ένα συμπέρασμα υπονοώντας ότι τα UFO είναι ένα σύστημα ελέγχου που προωθεί την εξέλιξή μας. Το ερώτημα είναι, ότι αν πρόκειται για ένα πείραμα επέκτασης της ανθρώπινης συνείδησης, ποιος μπορεί πραγματικά να χειριστεί/αλλάξει την πραγματικότητά μας, προκειμένου να παράγει αυτά τα φαινόμενα; Η δυσκολία στην αξιολόγηση πληροφοριών σχετικά με την πραγματική φύση των UFOs έχει δημιουργήσει μερικά ενδιαφέροντα κύματα σκεπτικισμού. Παραδοσιακά, η επιστήμη απορρίπτει τα οριακά δεδομένα (outliers), αλλά εάν αυτά συνεχίζουν να επαναλαμβάνονται, τότε χρησιμοποιείται μια βέλτιστη λύση, δηλαδή την άρνηση του γεγονότος. Πρόσφατα, μία από τις διεθνής ουφολογικές προσωπικότητες στην Ισπανία ο Vicente-Juan Ballester Olmos, δημοσίευσε μια εργασία με τον τίτλο «Η φύση των αποδεικτικών στοιχείων των UFOs» (2017). Η εργασία είναι εξαιρετική, αλλά καταλήγει σε έναν μάλλον πικρό σχόλιο βασιζόμενη στα ημιτελή αποτελέσματα που έχουμε δει μέχρι τώρα, μετά από 70 χρόνια ερευνών. Ο Olmos καταλήγει στο συμπέρασμα: «Μετά από 70 χρόνια επαναλαμβανόμενων αναφορών, τα διαθέσιμα στοιχεία θα πρέπει να ήτανε επαρκή για να αποδείξουν την υλική ύπαρξη σκαφών που ταξιδεύουν στους ουρανούς μας, αλληλοεπιδρούν με το περιβάλλον μας και επικοινωνούν μαζί μας. Καθόλου. Κοιτάξτε τι βαφτίστηκε σαν UFO από ευφάνταστους συγγραφείς, καθώς οι επισκέψεις από το διάστημα δεν τεκμηριώθηκαν ακόμα από αληθοφανείς, απτές αποδείξεις. Συλλέξαμε αρχεία διφορούμενων φαινομένων, διαφορετικής εμφάνισης και συμπεριφοράς. Οι περισσότερες περιπτώσεις που φαίνονται ενδιαφέρουσες συνέβησαν χρόνια πριν, ενώ καμία από τις χιλιάδες λεγόμενες εκδηλώσεις προσγείωσης δεν απέδωσε αξιοσημείωτα στοιχεία. Καθώς μεταφερόμαστε περαιτέρω στο παρελθόν, οι περιπτώσεις που κάποτε φαινόταν πειστικές μοιάζουν όλο και περισσότερο με ανέκδοτα και παραμύθια, όλο και λιγότερο σαν αξιόπιστες αποδείξεις ότι μας έχουν επισκεφτεί εξωγήινοι. Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω αυτήν τη σύνθεση σκέψεων που συμπυκνώνουν πέντε δεκαετίες ενός προσωπικού, ερευνητικού ταξιδιού πάνω στο θέμα των UFO, με ένα απόσπασμα του 1988 από έναν διακεκριμένο Βρετανό συγγραφέα και αναγνωρισμένο ερευνητή UFO, τον Χίλαρι Έβανς: «Εάν επωφεληθούμε από αυτόν τον υπέροχο μύθο που έχουμε δημιουργήσει, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το γεγονός ότι είναι - μόνο ένας μύθος ».
Φυσικά, η δημιουργία μύθων είναι μέρος της εμπειρίας μας που επεκτείνει τη συνείδησή μας. Ακόμη και η ορθόδοξη επιστήμη έχει δημιουργήσει τους δικούς της μύθους που ενημερώνονται συνεχώς. Το θέμα εδώ δεν είναι η δημιουργία του μύθου των UFO, αλλά το γεγονός ότι δεν έχουμε άλλα μέσα με τα οποία μπορούμε να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα των UFOs. Το άρθρο του Olmos επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το μανιφέστο της ETH θεωρίας και δεν υπάρχει καμία αναλυτική αναφορά στις πραγματικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ ουφοναυτων και μαρτύρων. Παρά το γεγονός ότι γνώριζε σαφώς τις απόψεις και ιδέες του Vallee (είχανε συνεργαστεί από τις αρχές της δεκαετίας του '70) παρέμεινε πολύ σταθερός στην εξωγήινη προέλευση των UFOs, καταλήγοντας στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι κάτι δεν πάει καλά όχι με την ETH, αλλά με το πραγματικό φαινόμενο! Για τους κοινούς ανθρώπους, υπάρχει μικρή διαφορά εάν τα UFOs είναι διαστρικοί επισκέπτες (Εξωγήινη-Υπόθεση) ή δια-διάστατοι ταξιδιώτες (Διαστατική-Υπόθεση). Και οι δύο αυτές εκδοχές ανήκουν στην τρέχουσα επιστημονική φαντασία. Η διαστατική θεωρία, που υποστηρίζει τα φαινόμενα παραμόρφωσης παρέχει ίσως καλυτέρα επιχειρήματα για την κατανόηση των UFOs, όπως:
1. Οι επισκέψεις πραγματοποιούνται (επίτηδες ή τυχαία) από μια άλλη τρισδιάστατη πραγματικότητα πάνω σε περιοχές (παράθυρα) που έχουν εκδηλώσει ήδη έντονη δραστηριότητα UFO (για παράδειγμα, κεντρική και Νότια Αμερική).
2. Οι επισκέπτες δεν χρειάζεται να ταξιδεύουν αχανείς αποστάσεις που απαιτούν ίσως και πολύ μεγάλους χρόνους ταξιδιού.
3. Η φύση του φαινομένου (λόγω του διαστατικού άλματος) προκαλεί παραμόρφωση της παρατήρησης του ανθρώπινου παρατηρητή, η οποία μπορεί να εξηγήσει την τεράστια μεταβλητότητα των παρατηρήσεων.
4. Επισκέψεις τύπου IDH δεν αποκλείουν σποραδικές επισκέψεις ETH.
Υπάρχουν όμως δύο σημεία όπου και οι δύο θεωρίες προέλευσης δεν παρέχουν κάποιο ισχυρό επιχείρημα.
1. Ούτε η ETH ούτε η IDH μπορούν να εξηγήσουν τον υψηλό αριθμό προσγειώσεων (ακόμα κι αν οι διαστατικές επισκέψεις μπορεί να είναι «ευκολότερες»). Θα μπορούσε να εξηγηθεί ο μεγάλος αριθμός επισκέψεων από έναν μεγάλο αριθμό διαστατικών πολιτισμών που κατέχουν υψηλού επιπέδου τεχνολογίες ταξιδιών, αλλά για αυτό το επιχείρημα δεν έχουμε δεδομένα.
2. Ούτε η ETH ούτε η IDH μπορούν να εξηγήσουν την αλλόκοτα παράξενη συμπεριφορά των ουφοναυτών (εξαιρουμένων προφανώς των κλασικών εμπειριών).
Για αυτά τα επιχειρήματα ίσως κάποιος άλλος γήινος παράγοντας μπορεί να παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο, δημιουργώντας σύγχυση στα διαθέσιμα δεδομένα. Για παράδειγμα, μυστικά γήινα σκάφη μπορούν να παρερμηνευθούν ως UFOs. Επίσης, στις μέρες μας έχουμε πληροφορίες για υπαρκτές τεχνολογίες μικροκυμάτων που μπορούν να προκαλέσουν ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις. Οι μάρτυρες μπορούν να χειραγωγηθούν πιστεύοντας ότι τους συμβαίνουν απίστευτα πράγματα (staged encounters). Βέβαια δεν έχουμε καμία τεκμηριωμένη απόδειξη ότι αυτές οι τεχνολογίες εφαρμόστηκαν ποτέ ή και για πιο λόγο.
Η εξωγήινη υπόθεση φαίνεται να είναι μια αρκετά άκαμπτη θεωρία για τη μεταβλητότητα του φαινομένου . Δεν έχουμε κανένα λόγο για να αποκλείσουμε πλήρως την εξωγήινη προέλευση των UFOs, αλλά όλα τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι μια άλλη θεωρία (δηλ. IDH) ή μόνη της ή σε συνδυασμό με την ETH θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τα διαθέσιμα δεδομένα.
4. Το μέλλον της Ουφολογίας
Είναι πολύ δύσκολο να προτείνουμε κατευθυντήριες γραμμές για ένα χώρο που δεν ακολουθεί επιστημονικούς κανόνες και μοντέλα. Ο Olmos έχει δίκιο δηλώνοντας ότι 70 χρόνια έρευνας δεν κατέληξαν σε συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία. Αλλά η αδυναμία μας, κατά τη διάρκεια αυτών των 70 ετών, να περιγράψουμε το φαινόμενο με όρους που μπορούμε να κατανοήσουμε, μπορεί να είναι όντως η πραγματική ανακάλυψη. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το φαινόμενο είναι ακατανόητο, δεν μπορεί να επαναληφθεί και φαίνεται να ελέγχει τους μάρτυρες που παρέχουν στοιχεία για τα χαρακτηριστικά του. Σε αυτό το πλαίσιο, το επιστημονικό μοντέλο των πολλαπλών επαναλαμβανόμενων παρατηρήσεων είναι άχρηστο. Αλλά τα UFOs δεν είναι το μόνο φαινόμενο που παραμελεί τις επιστημονικές μας μεθοδολογίες. Η παραψυχολογία είναι ένας άλλος τομέας όπου η ελεγχόμενη έρευνα δεν έχει οδηγήσει πουθενά. Με άλλα λόγια, υπάρχουν παραφυσικές πτυχές της πραγματικότητάς μας που δεν μπορούν να ερμηνευθούν με τα ίδια πρότυπα των γεγονότων που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή. Προκειμένου να επιλυθούν αυτά τα ζητήματα, ορισμένοι συγγραφείς πρότειναν ένα άλλο επιστημονικό μοντέλο, που ονομάζεται επιστήμη της συνείδησης. Το Ίδρυμα Δρ Edgar Mitchell για την Έρευνα Εξωγήινης και Έκτακτης εμπειρίας, δημοσίευσε ήδη τον πρώτο τόμο εργασιών στο θέμα (Πέρα από τα UFO: Η επιστήμη της συνείδησης και της επαφής με τη μη-ανθρώπινη νοημοσύνη, 2018) όπου οι παρατηρήσεις από τη δραστηριότητα UFOs τίθεται σε διαφορετική προοπτική.
Το προτεινόμενο παράδειγμα χρησιμοποιεί ως μέσο επικοινωνίας την ανθρώπινη συνείδηση και την αλληλεπίδρασή της με τις μη-ανθρώπινες νοήμονες οντότητες. Στις μέρες μας η κλασική ουφολογία έχει φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Οι κλασικές μέθοδοι παρατήρησης και κατηγοριοποίησης δεδομένων δεν έχουν συμβάλει σε μια βαθύτερη κατανόηση και γνώση του φαινομένου και πιθανώς η συνέχιση αυτής της τακτικής θα οδηγήσει δυστυχώς στο πουθενά. Η συμπεριφορά των UFOs είναι πολύ περίπλοκη για να γίνει κατανοητή μεταφέροντας τα στοιχεία που έχουμε σε μια απλή κατηγορία γεγονότων. Είναι ενδιαφέρον ότι η πλειοψηφία των ερευνητών σε κάποιο σημείο της καριέρας τους αγκάλιασαν τις παραφυσικές διαστάσεις των UFOs. Ακόμη και ο επίσημος πατέρας της Ουφολογίας Δρ. Allen Hynek (προσωπικά πιστεύω ότι ο Δρ. Jacques Vallee είναι ο πραγματικός πατέρας της Ουφολογίας) δήλωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ότι «τα UFO μπορούν να προέρχονται από άλλες διαστάσεις, παράλληλες πραγματικότητες, από ένα σύμπαν που υπάρχει στο ίδιο μέρος με το δικό μας, αλλά σε διαφορετική συχνότητα» (Philip Imbrogno, 2009). Μιλώντας για τους πατέρες της Ουφολογίας, ο Jacques Vallee στο τελευταίο του ντοκιμαντέρ «Το Φαινόμενο» (2020) συζήτησε μερικές ενδιαφέρουσες πτυχές των φυσικών υπολειμμάτων (θραυσμάτων) προερχομένων από UFOs. Υποσχέθηκε να ανακοινώσει περισσότερα από αυτήν την έρευνα το 2021 (σε προσωπική επικοινωνία με τον συγγραφέα) και πρέπει να περιμένουμε και να δούμε ποια δεδομένα θα μοιραστεί με την επιστημονική κοινότητα. Το τελευταίο ερώτημα του άθρου αφορά το που μπορεί να πάει η Ουφολογία στο εγγύς μέλλον. Η προφανής απάντηση πρέπει να είναι «Σίγουρα όχι προς την κατεύθυνση που πήγαινε πριν». Πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας σε άλλες πτυχές του φαινομένου και να απελευθερωθούμε από την καταλογογράφηση φώτων και οχημάτων στον νυχτερινό ουρανό. Βέβαια από κάποια άποψη, όλες οι εμπειρίες με τα UFOs οδηγούν κάπου. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτές είναι προσωπικές επιλογές για την προσωπική μας ανάπτυξη, και όχι ερευνητικά πρότυπα.
1. Behrendt W Kenneth. The new Science of the UFO. Authorhouse , 2013.
2. Caravaca Jose Antonio. The distortion theory (2016). https://caravaca102.blogspot.com/2016/05/the-distortion-theory.html. Ο αναγνώστης θα πρέπει να διαβάσει τα εξαιρετικά αθρα του Ισπανού συγγραφέα, που είναι κάπως δυσκολονόητα αλλά και πολύ ενδιαφεροντα.
3. Caravaca Jose Antonio. Ufology has been a big scam (2018). https://caravaca102.blogspot.com/2018/08/ufology-has-been-big-scam-what-they.html
4. Caravaca Jose Antonio. Distorsion, Guante Blanco, 2019.
5. Clarke Ardy Sixkiller. Sky People: Untold stories of Alien Encounters in MesoAmerica. New Page Books, 2015.
6. Cohen David. The great Airship mystery. A UFO of the 1890s.Dodd Mead company, 1981.
7. Everett Hugh III. See the Wikipedia link on the Multiverse https://en.wikipedia.org/wiki/Many-worlds_interpretation.
8. Hatzopoulos Stavros: On the origin of the UFOs. Unlocking the truth, September 2020. https://issuu.com/erenzw.
9. Imbrogno Philip. Interdimensional Universe. Llewellyn Publications, 2009
10. Rosales Albert: Humanoid Encounters. The others among us, 1950 -1954. Triangulum publishing, 2016.
11. Rosales Albert: Humanoid Encounters. The others among us, 1955 -1959. Triangulum publishing, 2016.
12. Rosales Albert: Humanoid Encounters . The others among us, 1960 -1964. Triangulum publishing, 2016
13. Rosales Albert: Humanoid Encounters. The others among us, 1965 -1969. Triangulum publishing, 2016.
14. Rosales Albert: Humanoid Encounters. The others among us, 1970 -1974. Triangulum publishing, 2016.
15. Olmos Vicente-Juan Ballester. The Nature of the UFO evidence. (2017). The paper can be downloaded as a pdf file from https://www.academia.edu/33352049/THE_NATURE_OF_UFO_EVIDENCE_TWO_VIEWS.
16. Tichetti Thiago Luiz. UFO contacts in Brazil. Flying Disk Press, 2019.
17. Valle Jacques: Passport to Magonia, Daily Grail Publishing, United Kingdom, (2014)
18. Vallee Jacques: Five Arguments Against the Extraterrestrial Origin of Unidentified Flying Objects. J Sc Expl. 1990;4:105-117.
19. Vallee Jacques: Forbidden Science 2, California Ermetica. The Journals of Jacques Vallee 1970-1979. Anomalistic Books, 2008.
20. Vallee Jacques and Chris Aubeck. Wonders in the sky. Unexplained aerial objects from Antiquity to Modern times. Penguin group, 2009.
Σχετικά με τον Συγγραφέα
Ο καθηγητής Σταύρος Χατζόπουλος (PhD), έχει υπόβαθρο στην Ηλεκτρονικη και στην Βιοϊατρική μηχανολογια με έμφαση στην Επιστήμη της Ακοής και την Ακουολογια. Το ενδιαφέρον του για το φαινόμενο των UFOς ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '70 μετά τη συνάντησή του στην Αθήνα με τον θρυλικό συγγραφέα Γιώργο Μπαλάνο. Το 1975 ίδρυσε στην Αθήνα με άλλους ενδιαφερομενους , τη δεύτερη ελληνική ομάδα για την έρευνα UFO (ΠEEAΦ). Από τις αρχές της δεκαετίας του '80, ακολουθώντας τα ερευνητικά δεδομένα του Δρ. Jacques Vallee, έχει αναπτύξει ένα μοντέλο παραφυσικής προσέγγισης του φαινομένου UFO. Ζει και εργάζεται στην Ιταλία. Ο δρ. Χατζόπουλος επικοινωνεί στη διεύθυνση sdh1@unife.it