Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 10ο τεύχος του περιοδικού Unlocking the Truth
Νίκος Αποστολόπουλος: Σωσσάνα θα ήθελα να σε ευχαριστήσω θερμά για τη συνέντευξη που με προθυμία δέχθηκες να μας παραχωρήσεις για το “Unlocking the Truth”. Ήθελα να σε ρωτήσω για αρχή πως προέκυψε η ιδέα να ασχοληθείς με το YouTube και ποιος είναι ο βασικός σκοπός του εγχειρήματος; Από τι ή ποιον εμπνεύστηκες;
Σωσσάνα Μανουσαρίδου: Καταρχάς να σας ευχαριστήσω εγώ για την συνέντευξη αυτή, είναι μεγάλη τιμή για εμένα. Πως προέκυψε λοιπόν η ιδέα για το κανάλι στο Youtube… Έχω σπουδάσει δημοσιογραφία, και δυστυχώς, πέρα από την μικρή πρακτική που είχα κάνει τότε, όταν τελείωσα την σχολή, σε κάποια μέσα εδώ στην Θεσσαλονίκη όπου ζω, δεν ασχολήθηκα με αυτό για πολλά χρόνια. Βέβαια πάντα έγραφα, μικρά άρθρα, ιστορίες, διηγήματα, μέχρι και παραμύθια. Στόχος μου ήταν να κάνω οικογένεια, ήταν όνειρο ζωής. Αφού λοιπόν «κατέκτησα» αυτόν το στόχο, συνειδητοποίησα, ότι πέρα από αυτό, το μόνο πράγμα που με κάνει ευτυχισμένη, είναι η δημοσιογραφία, η έρευνα και η συγγραφή. Την ίδια περίοδο, έτυχε να παρακολουθήσω κάποια κανάλια στο Youtube, που ασχολούνταν με αυτά τα θέματα που με συναρπάζουν και εμένα. Το μυστήριο, το ανεξήγητο, το παραφυσικό, τις θεωρίες συνομωσίας. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα μπορούσα κι εγώ να κάνω κάτι αντίστοιχο. Να ασχοληθώ και πάλι με την δημοσιογραφία, από τον δικό μου χώρο, με τον δικό μου τρόπο και χωρίς πίεση από κανέναν. Και κάπως έτσι ξεκίνησα, δειλά στην αρχή, και περισσότερο για το κέφι μου, για την πλάκα. Δεν περίμενα με τίποτα ότι θα είχε τόση απήχηση όλο αυτό.
Ν.Α: Οι άνθρωποι που είναι κοντά σου πως το είδαν όλο αυτό το εγχείρημα, τι σου είπαν;
Σ.Μ.: Στην αρχή, όπως κι εγώ εξάλλου, δεν το πήραν στα σοβαρά. Όσον αφορά τα θέματα με τα οποία ασχολούμαι, αυτό δεν τους έκανε καθόλου εντύπωση. Όλοι οι άνθρωποι που είναι γύρω μου και με ξέρουν, γνωρίζουν ότι αγαπώ το μυστήριο. Για τον πρώτο ενάμιση περίπου χρόνο, το κανάλι μου είχε ελάχιστους συνδρομητές. Οπότε, κάθε φορά που ανέβαζα ένα βίντεο, περίμενα να το δουν και να μου πουν τις εντυπώσεις τους. Ακόμα και σήμερα, που το κανάλι έχει ανέβει, πάλι, θέλω να ακούω τις συμβουλές τους και την γνώμη τους. Έχω δίπλα μου ανθρώπους που με στηρίζουν, και νιώθω πολύ τυχερή για αυτό. Και επειδή όλο αυτό, μου παίρνει πολύ χρόνο, πάντα με βοηθούν. Αλλιώς δεν θα τα κατάφερνα, σίγουρα.
Ν.Α.: Ο θεατής βλέπει το τελικό αποτέλεσμα. Δηλαδή, ένα έτοιμο βίντεο, με καλή εικόνα. Μέχρι να φτάσουμε εκεί, ποια ακριβώς είναι η διαδικασία; Υπάρχει κάποιος που είναι υπεύθυνος για την παραγωγή των video; Κάποιος που διαλέγει τη μουσική και ρίχνει ιδέες, ή όλο το project το «τρέχεις» μόνη σου;
Σ.Μ.: Δυστυχώς, ή ευτυχώς, τα κάνω όλα μόνη μου. Κάνω την έρευνα, γράφω το κείμενο, γυρίζω το βίντεο, κάνω μοντάζ, επιλέγω την μουσική και τις εικόνες… Δεν θα μπορούσα να συνεργάζομαι με κάποιον για πολλούς λόγους. Καταρχάς, θέλω τον χρόνο μου, θέλω να μην αγχώνομαι, και όταν βάζω κάτι στο μυαλό μου, θέλω να γίνει ακριβώς όπως το φαντάζομαι. Είμαι τελειομανής με αυτό που κάνω. Οπότε, ναι, δυσκολεύομαι αρκετά, αλλά είμαι ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Παίρνω ιδέες από άλλους δημιουργούς, αλλά πάλι, θέλω πάντα να βάζω τις δικιές μου «πινελιές».
Ν.Α.: Πλησιάζεις τους 30.000 subscribers στο Youτube. Θέλω να μου πεις ποια ήταν τα δεδομένα σε επίπεδο αριθμών όταν ξεκίνησες και πως φτάσαμε μέχρι το σήμερα. Έχεις αναπτύξει φιλίες με άτομα που σε παρακολουθούν;
Σ.Μ.: Όπως είπα και παραπάνω, τον πρώτο ενάμιση χρόνο περίπου, είχα πολύ λίγους συνδρομητές. Ούτε 500. Και μετά από ένα βίντεο που έκανα για μια εξαφάνιση, για λόγους που δεν έχω καταλάβει ακόμα και πιθανώς έχουν να κάνουν με τον αλγόριθμο του Youtube, είδα ξαφνικά το κανάλι να «εκτοξεύεται». Είχα φτάσει σε σημείο να έχω 800 συνδρομητές την ημέρα. Από εκεί και μετά το κανάλι σταθερά ανεβαίνει. Ναι, έχω κάνει φιλίες μέσω του καναλιού, κυρίως συνδρομητές που με παρακολουθούν από την αρχή. Με άλλους επικοινωνούμε διαδικτυακά, με άλλους βγαίνουμε και για καφέ. Έχουμε γίνει μια μεγάλη παρέα. Και νιώθω πολύ τυχερή για αυτό.
Ν.Α.: Στο κανάλι σου ασχολείσαι με τα παραφυσικά
φαινόμενα, ένα δύσκολο κομμάτι στην έρευνα, και λέω δύσκολο επειδή υπάρχει
πολύς χλευασμός, διαψεύσεις, παραπληροφόρηση αλλά και ελλιπείς ενημέρωση. Έχεις
βρεθεί αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις και πως το διαχειρίστηκες; Υπήρξε
στιγμής που είπες «τα παρατάω»;
Σ.Μ.: Ίσως επειδή ασχολούμαι με αυτά τα θέματα από πολύ μικρή, ίσως επειδή είχα την τύχη να με συμβουλέψουν άνθρωποι που ήταν ήδη στον χώρο χρόνια πριν, θέλω να πιστεύω ότι έχω βρει την «χρυσή τομή», η τουλάχιστον προσπαθώ να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτήν. Και τι εννοώ με αυτό; Όσοι λοιπόν ασχολούνται με αυτά τα θέματα, συχνά, πέφτουν στην παγίδα του να πιστεύεις, γιατί θέλεις να πιστέψεις, χωρίς να βλέπεις ότι όλα τα στοιχεία σου δείχνουν κάτι άλλο, πιο «λογικό». Ή πέφτουν στην άλλη παγίδα, να προσπαθούν να εξηγήσουν όλα αυτά τα φαινόμενα μέσα από το πρίσμα της επιστήμης και της λογικής, και παραβλέπουν το ότι κάποια πράγματα απλά δεν εξηγούνται, ή τουλάχιστον δεν έχουμε τις γνώσεις για να τα εξηγήσουμε ακόμα. Έχω πέσει και εγώ πολλές φορές σε αυτές τις παγίδες, και πέφτω ακόμα, κάποιες φορές, άθελά μου… Προσπαθώ όμως πολύ να μην το κάνω. Προσπαθώ να βλέπω αυτά τα φαινόμενα, όχι από μέσα, αλλά από έξω, ή από πάνω, σαν παρατηρητής, χωρίς να εμπλέκω τα συναισθήματά μου, τις πεποιθήσεις μου, και το πώς έχουμε μάθει ως κοινωνία να βλέπουμε και να ερμηνεύουμε κάποια πράγματα. Όταν άρχισα να συζητώ για αυτά τα θέματα με άλλους, και αργότερα, όταν έπεφτα πάνω σε τέτοιες συζητήσεις στο διαδίκτυο, εξοργιζόμουν με τον τρόπο που οι περισσότεροι αντιδρούσαν. Και εγώ έχω χλευαστεί, έχω δεχθεί λεκτικές επιθέσεις και αρνητικά σχόλια πολλές φορές. Το ίδιο και όλοι όσοι μιλάνε για το περίεργο, το ανεξήγητο και το παραφυσικό. Στην αρχή με πείραζε. Τώρα πλέον, όχι. Το μόνο που με ενοχλεί αφάνταστα, ακόμα και τώρα, είναι η αγένεια και η κακία. Θα δεχτώ ότι μου πεις. Θα κάτσω να σε ακούσω, ακόμα κι αν οι απόψεις μας είναι τελείως διαφορετικές. Αρκεί να το κάνεις με τον σωστό τρόπο. Χωρίς εμπάθεια και με μόνο σκοπό να μου επιτεθείς. Ναι, είχα φτάσει σε σημείο να πω «τα παρατάω». Δυστυχώς είμαι άνθρωπος που επηρεάζομαι πολύ από την αρνητική ενέργεια. Μάλιστα είχα κλείσει το κανάλι μου για τρεις μήνες, γιατί δεν μπορούσα να το διαχειριστώ όλο αυτό. Μετά όμως συνειδητοποίησα, ότι η κακία, υπάρχει παντού. Δεν γλιτώνεις από αυτήν. Οπότε, βρήκα μια μέση λύση. Να ξανανοίξω το κανάλι, αλλά με κλειστά σχόλια. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι απόλυτα σωστό, και δεν είναι δίκαιο για τους συνδρομητές που θέλουν να έρθουν σε επαφή μαζί μου, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να προστατέψω τον εαυτό μου.
Ν.Α.: Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο χώρο, το χώρο του παραφυσικού; Είχες κάποια προσωπική εμπειρία που σε προβλημάτισε;
Σ.Μ.: Θυμάμαι από μικρή να μου συμβαίνουν διάφορα περίεργα. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, και δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά ένιωθα διαφορετική. Περίεργα ή προφητικά όνειρα, σκιές, λάμψεις, αστρική προβολή, συνειδητό ονείρεμα… Και ξεκίνησα να ασχολούμαι με όλα αυτά, πιο πολύ για να βρω εξηγήσεις για αυτά που μου συνέβαιναν. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα, ότι δεν είμαι η μόνη, ότι πολλοί, πάρα πολλοί, είναι σαν εμένα, ή έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις. Αυτό για εμένα ήταν μια μεγάλη ανακούφιση.
Ν.Α.: Πόσο σε έχουν επηρεάσει σαν άνθρωπο αυτού του είδους οι έρευνες και οι αναζητήσεις;
Σ.Μ.: Σαν άνθρωπο δεν με έχουν επηρεάσει καθόλου, γιατί αυτό έκανα ανέκαθεν. Έψαχνα, διάβαζα, μελετούσα τέτοια φαινόμενα. Δεν είναι κάτι που κάνω για το κανάλι, το κάνω γιατί είναι το πάθος μου. Για εμένα ακόμα και η «χαλάρωσή» μου, είναι για παράδειγμα , να βλέπω βίντεο με παραφυσικά φαινόμενα, ή να διαβάζω για εγκλήματα, ή να ακούω κάποιο podcast για θεάσεις UFO και επαφές με εξωγήινους. Μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά έτσι είναι. Το παραφυσικό είναι το δικό μου «comfort zone». Με την πραγματικότητα δυσκολεύομαι.
Ν.Α.: Υπήρξε κάποιος «δάσκαλος» ή «καθοδηγητής» σου σ’ όλα αυτά; Ποιοι είναι οι συγγραφείς που μπορεί να σε «επηρεάζουν» θετικά;
Σ.Μ.: Συγγραφείς που με έχουν επηρεάσει, και μέσα από τα έργα τους έχουν αλλάξει και καθορίσει τον τρόπο που σκέφτομαι, είναι πολλοί. Arthur Clarke, Philip K. Dick, Edgar Allan Poe, Stephen King, Aldous Huxley, Carlos Castaneda, και ο πιο αγαπημένος μου, ο Isaac Asimov. «Δασκάλους» ή «καθοδηγητές» όσον αφορά την έρευνα, έχω πολλούς που θαυμάζω, και τους έχω ως πρότυπα. Τους φέρνω (νοητά) μπροστά μου, για να έχω ένα σημείο αναφοράς, έναν «φάρο» για να προσανατολίζομαι. Μιλάω κυρίως για έλληνες. Δεν είναι πολλοί, αλλά δεν θα αναφέρω τα ονόματά τους, κυρίως γιατί δεν θα ήθελα να φανεί ως κολακεία. Όσοι όμως είναι στον χώρο, και όσοι ασχολούνται με το παραφυσικό και με την εναλλακτική αναζήτηση, σίγουρα ξέρουν ποιοι θεωρούνται «πατέρες» και ποιοι είναι στην κορυφή, και δεν είναι καθόλου τυχαία εκεί.
Ν.Α.: Γιατί πιστεύεις ότι οι άνθρωποι γοητεύονται τόσο από τα ανεξήγητα και τα παραφυσικά φαινόμενα;
Σ.Μ.: Πιστεύω ότι οτιδήποτε δεν κατανοούμε πλήρως, και δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε, ασκεί μια παράξενη γοητεία επάνω μας. Ο εγκέφαλός μας είναι εκπαιδευμένος να ερμηνεύει τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε, έτσι ώστε να μπορούμε να αντιδράσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, να προφυλαχτούμε από επιθέσεις ή απειλές. Είναι ένας «εργάτης» που θέλει να τα τακτοποιεί όλα, να τα βάζει σε κουτάκια. Όταν λοιπόν λαμβάνουμε μια πληροφορία που ο εγκέφαλός μας αδυνατεί να εξηγήσει, δεν μπορεί να την βάλει σε κανένα κουτάκι, ενεργοποιείται ο μηχανισμός του φόβου, αυτόματα, για να αποφύγουμε το συγκεκριμένο ερέθισμα, να μην τεθούμε σε κίνδυνο. Με άλλα λόγια, είναι απόλυτα φυσιολογικό και ενστικτώδες να φοβόμαστε το άγνωστο. Ωστόσο, μαζί με τον φόβο, έρχεται και η αδρεναλίνη. Πολλοί επιζητούν αυτήν την αίσθηση, μόνο και μόνο για την αδρεναλίνη. Και οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται καν ότι το κάνουν αυτό. Η ενασχόληση με το άγνωστο, το μυστήριο, είναι σαν το αλκοόλ, ή σαν «ναρκωτικό». Ξέρεις ότι σου κάνει κακό (φόβος), αλλά ταυτόχρονα η αδρεναλίνη σε κάνει να νιώθεις ωραία.
Ν.Α.: Πόσο ανοιχτό σε νέες σκέψεις και ιδέες θεωρείς πως είναι το σύγχρονο κοινό;
Σ.Μ.: Γενικότερα έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν «στρατόπεδα». Και το κάθε στρατόπεδο έχει φανατικούς. Υπάρχουν αυτοί που είναι ανοιχτοί σε θεωρίες, μερικές φορές σε βαθμό αφέλειας, και αυτοί που είναι εντελώς δογματικοί και απόλυτοι, δεν δέχονται τίποτα πέρα από αυτά που μπορούν να δουν, ή να αποδείξουν. Νομίζω ότι το σωστό, και αυτό που θα μας κάνει να προχωρήσουμε παραπέρα ως ανθρωπότητα, είναι να ξεκινάμε όλοι από την μέση, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με φαινόμενα που δεν κατανοούμε, ή δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ανοιχτοί σε νέες ιδέες, σκέψεις και θεωρίες. Υπάρχουν και πολλοί που δεν είναι. Η αντιπαράθεση όμως, δεν οδηγεί πουθενά. Μόνο μέσα από τον διάλογο, την συνεργασία και την διαλλακτικότητα θα μπορέσουμε να έρθουμε πιο κοντά στην αλήθεια.
Ν.Α.: Ποιο είναι το «Αγαπημένο» σου Ανεξήγητο φαινόμενο;
Σ.Μ.: Το Mandela Effect. Ξεκάθαρα. Έχω σπάσει το κεφάλι μου άπειρες φορές, έχω ξοδέψει πολλές ώρες, προσπαθώντας να βρω εξηγήσεις. Η μνήμη δεν είναι το δυνατό μου σημείο, τουναντίον μάλιστα, ωστόσο υπάρχουν πράγματα που είμαι σίγουρη ότι ήταν «κάπως», και τώρα είναι «κάπως αλλιώς». Νομίζω ότι το φαινόμενο δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς, δεν έχει μελετηθεί ή αναλυθεί όσο θα έπρεπε. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι κάτι υπαρκτό ως φαινόμενο, δεν υπάρχει αμφιβολία στο μυαλό μου γι’ αυτό. Αυτό που με συναρπάζει είναι οι θεωρίες για το «γιατί» συμβαίνει, ή πως προκλήθηκε. Νομίζω υπάρχει πολύ ζουμί εκεί.
Ν.Α.: Τι θα σύστηνες σε όλους αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με τα παραφυσικά φαινόμενα;
Σ.Μ.: Ανοιχτό μυαλό. Όχι πολύ ανοιχτό όμως.
Συνηθίζουμε να λέμε ότι, όταν δεν βλέπεις κάτι, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει.
Όσον αφορά τα παραφυσικά φαινόμενα όμως, ισχύει και το αντίθετο.
Το ότι βλέπεις κάτι, δεν σημαίνει ότι υπάρχει.
Παραδόξως, νομίζω, ισχύουν και τα δύο.
Ν.Α.: Θέλω να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο που διέθεσες και να σου ευχηθώ καλή επιτυχία σε ότι κάνεις από εδώ και πέρα.
Σ.Μ.: Σας ευχαριστώ και εγώ!