Το άρθρο δημοσιε΄΄υθηκε για πρώτη φορά στο 11ο τεύχος του περιοδικού Unlocking the Truth
Στις λαογραφικές παραδόσεις πολλών λαών υπάρχουν αναφορές για την ύπαρξη ιπτάμενων μηχανών, αλλά και ιπτάμενων χαλιών, κυρίως στην ανατολή, με πιο γνωστά το ιπτάμενο χαλί του Σολομώντα που μπορούσε να μεταφέρει έως και 40.000 άνδρες, αλλά και του βασιλιά Fraates II που πετούσε ακτίνες φωτός και φωτιάς.
Οι μαγικές άμαξες στις παραδόσεις των Κινέζων και των Ινδών.
Στους Ίνκας, τους Μαγιά, τους Φοίνικες και τους Ασσύριους οι θεοί έρχονται στη Γη με φωτεινά άρματα ενώ στην Αιγυπτιακή παράδοση ο άνθρωπος έρχεται στη Γη πάνω σε άρμα. Αναφορές για ιπτάμενα οχήματα υπάρχουν και στην Παλαιά Διαθήκη. Η ανάληψη στον ουρανό του προφήτη Ηλία πάνω σε φλεγόμενο άρμα και ο τροχός του προφήτη Ιεζεκιήλ. Όμως η πιο παλιά και πιο πλήρη καταγεγραμμένη αναφορά για την ύπαρξη ιπτάμενων οχημάτων είναι των αρχαίων Ινδών. Η αναφορά γίνεται στις Βέδες. Οι Βέδες αποτελούνται από τέσσερα κείμενα και είναι οι: Rigveda, Yajurveda (TS vs VS), Samaveda και Atgarvaveda. Όπως προκύπτει από τα αρχαία κείμενα Manusa, Riga, Veda, Mahabharata, Vymaanika Shaastra, Samarangana και Suttadhara και σύμφωνα με τον Ινδό ιστορικό Ramachandra οι Ινδοί όχι απλά γνώριζαν τα μυστικά της βαρυτικής έλξης αλλά είχαν κατασκευάσει και πολεμικά σκάφη αντιβαρύτητας, τα "Vimanas"(αστέρια). Στο έπος Ramayana και στο βιβλίο Επιστήμη της Αεροναυτικής (Vaimanika Shaastra) γίνεται λόγος για σκάφη που ελέγχονται με το νου. Το βιβλίο περιλαμβάνει 97 εργασίες εκ των οποίων οι 20 αφορούν τους μηχανισμούς των "Vimanas".
Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνταν 16 διαφορετικά μέταλλα εκ των οποίων μόνο τα 3 είναι γνωστά σε μας σήμερα. Τα σκάφη ήταν κυλινδρικά, μπορούσαν να κινηθούν προς όλες τις κατευθύνσεις, είχαν δύο καταστρώματα, διακριτή είσοδο και τρούλο. Υπάρχουν και λεπτομερείς περιγραφές ταξιδιού στο φεγγάρι με ένα "Vimana". Όπως αναφέρεται στα κείμενα της Mahabharata οι αρχαίοι θεοί κινούνταν με αυτά τα ιπτάμενα σκάφη. Επίσης γίνεται αναφορά στην μάχη της Kurukshetra μεταξύ Kauravas και Pandavas που χρησιμοποιήθηκαν τα σκάφη αυτά. Η λειτουργία τους βασίζονταν σε ένα σύστημα φυγόκεντρης δύναμης τόσο ισχυρής ώστε να υπερνικά την βαρυτική έλξη της γης. Στα κείμενα υπάρχουν οδηγίες για την κατασκευή τέτοιων σκαφών μεγέθους όσο είναι ένας μεγάλος ναός αλλά και με μικρό βάρος. "Τέσσερα δοχεία υδραργύρου τοποθετούνται στο εσωτερικό του σκάφους, όταν αυτά θερμανθούν από τα δοχεία του σιδήρου το σκάφος αναπτύσσει τεράστια ισχύ. Με την ισχύ που του δίνει ο υδράργυρος δημιουργείται στρόβιλος, έτσι κάποιος μπορεί να ταξιδέψει σε πολύ μακρινές αποστάσεις". Περιγράφονται οι λειτουργίες διαφόρων τύπων "Vimanas" δίνοντας βαρύτητα σε τέσσερις εξ' αυτών τους : Shakuna ,Sundara ,Rukma και Tripura. Πριν 15.000 χρόνια η Ινδία ήταν γνωστή ως αυτοκρατορία των Rama. Πλήθος αρχαίων κειμένων αναφέρουν ότι 26.000 χρόνια πριν υπήρξε ένας τεχνολογικά αναπτυγμένος πολιτισμός.
Από που όμως οι Ινδοί είχαν την γνώση να κατασκευάζουν τέτοια σκάφη, μήπως τελικά είναι αντίγραφα από τα σκάφη των αρχαίων "θεών" που επισκέπτονταν την Γη; Σύμφωνα με τους Λευκούς Δραβίδες της Ινδίας η τεχνολογία αυτή αποδίδεται ολόκληρη ή μέρος της στους Σαβαρτζνάνας Γιαβάνας ή αλλιώς σοφότερους Ίωνες! Ο Μέγας Ασόκα της δυναστείας Μαούρυα ο πιο σημαντικός Ινδός αυτοκράτορας εκτός από ένθερμος οπαδός του Βουδισμού είχε και μεγάλο ενδιαφέρον για την επιστήμη. Έτσι δημιούργησε τη μυστική κοινότητα των "εννέα αγνώστων ανδρών" προκειμένου να διασώσει και να μεταδώσει τα επιστημονικά επιτεύγματα των Ινδών επιστημόνων στις επόμενες γενιές. Οι "εννιά άγνωστοι άνδρες" φέρονται να ήταν οι μεγαλύτεροι επιστήμονες της χώρας, τους οποίους ο αυτοκράτορας ανέθεσε την καταγραφή όλων των επιστημονικών επιτευγμάτων. Η εργασία τους θα έμεινε μυστική καθώς ο Ασόκα φοβόνταν ότι αν η γνώση έπεφτε σε λάθος χέρια θα χρησιμοποιούνταν για καταστροφικούς πολέμους, κάτι που σύμφωνα με την παράδοση τους είχε συμβεί στο απώτερο παρελθόν και ήταν η αιτία της καταστροφής της αρχαίας Ινδικής αυτοκρατορίας Ράμα που άκμασε χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή του. Οι εννιά επιστήμονες έγραψαν ισάριθμα βιβλία στα οποία μεταξύ άλλων υπάρχουν αναφορές και στα "Vimanas" ενώ το έκτο από τα βιβλία αυτά έχει τίτλο: "Τα μυστικά της βαρυτικής έλξης".
Τα πρωτότυπα των βιβλίων αυτών δεν έχουν βρεθεί, εικάζεται όμως ότι βρίσκονται κάπου κρυμμένα στην Ινδία. Σώζονται όμως οι αναφορές για το περιεχόμενο τους. Έως σήμερα αν και δεν έχει βρεθεί κάποιο αρχαιολογικό εύρημα, τα αρχαία αυτά κείμενα θεωρούνται αυθεντικά. Η μετάφραση των κειμένων από τα σανσκριτικά στα ινδικά και στη συνέχεια στα αγγλικά ξεκίνησε το 1952 και ολοκληρώθηκε το 1973. Στα χειρόγραφα περιγράφονται οι δυνατότητες των σκαφών, τα όπλα τους (saposamhara - είδος πυραύλου, prasvanpa - όπλο που υπνωτίζει, agni astras - κεραυνοβόλο όπλο) και η ολοκληρωτική καταστροφή που προκαλούσαν (καταστροφή των φυλών Vrishnis και Andhakas). Ο Dr. B. Raghavam συγγραφέας πάνω από 120 βιβλίων μελετητής των σανσκριτικών, βραβευμένος με το βραβείο Akademy Sahitya το 1966 μουσικολόγος και με πάνω από 1200 άρθρα λέει: "50 χρόνια έρευνας αυτού του αρχαίου έργου με πείθουν ότι υπάρχουν όντα σε άλλους πλανήτες που έχουν επισκεφθεί την γη εδώ και 6000 χρόνια. Υπάρχει μία πληθώρα από συναρπαστικές πληροφορίες για ιπτάμενες μηχανές και όπλα που μοιάζουν με επιστημονική φαντασία. Ανάλογη άποψη έχει και ο καθηγητής αεροναυτικής στο Ινδικό ινστιτούτο επιστημόνων του Bangalore Dr. Krishna Murty. Είναι αλήθεια λέει "ότι οι Βέδες και άλλα κείμενα αναφέρονται στην αεροναυτική, σε αρχαία διαστημόπλοια, ιπτάμενες μηχανές και αρχαίους αστροναύτες. Η μελέτη των σανσκριτικών κειμένων με έχει πείσει ότι στην αρχαία Ινδία γνώριζαν το μυστικό κατασκευής ιπτάμενων μηχανών οι οποίες ήταν αντίγραφα των σκαφών που έρχονταν από άλλους πλανήτες".
Στην πόλη Nazca του Περού, αλλά και σε άλλες περιοχές, έχουν ανακαλυφθεί αρχαία κοσμοδρόμια και βάσεις, τα οποία χρονολογούνται πριν το 3.000 π.Χ. Μελετητές υποστηρίζουν ότι κοσμοδρόμιο υπήρχε σε περιοχή κοντά στην Θεσσαλονίκη, η οποία όμως βυθίστηκε κατά τον Ελληνο-Ατλαντικό Πόλεμο. Πολλές είναι και οι αναφορές για ιπτάμενες μηχανές και στην αρχαία Ελλάδα. Στα έργα του Αισχύλου (525-456 π.Χ), στους Πέρσες (στίχ. 555) γίνεται αναφορά για "πλοία ομόπτερα γαλανά που οδήγησαν τους πεζούς και τους ναύτες στο θάνατο". Στο έργο του Ευμενίδες (στίχ. 250-251) "ο χορός των Ευμενίδων πετά χώρις φτερά πάνω από τον Πόντο". Στο έργο Χοηφόροι ( στίχ. 3) "ο Ορέστης από το ίδιο πλοίο κατεβαίνει ο οποίος προσεύχεται στον Ερμή και κατέρχεται στη γη". "Η Αία σαν πολεμικό πουλί πήγε τον πατέρα του Αγαμέμνονα με τον Μενέλαο στην Τροία" (στίχ. 110) ενώ στους ( στίχ.126-130) αναφέρονται οι ιπτάμενοι σκύλοι. Ένας ιπτάμενος σκύλος τρώει το συκώτι του Προμηθέα στους (στίχ.1035-1036 ). Στο έργο Ικέτιδες (στίχ. 202) αναφέρεται ένα μεταλλικό όρνεο, στους ( στιχ. 213-215) οι Πλειάδες κυνηγιούνται από τα συγγενικά μέχρι πρότινος γεράκια (στίχοι 499-500 , 868 -869) και τα γεράκια εναντίον των δράκων ( στιχ. 546), επίσης τα βέλη του φτερωτού βοσκού που κέντρισε την Ιώ στο μεγάλο ταξίδι ανά τις ηπείρους. Τέλος ο (στιχ. 725) αναφέρεται σε πλοία γοργόφτερα! Ο χορός των Ωκεανίδων είναι πιο αποκαλυπτικός στον Προμηθέα Δεσμώτη (στιχ. 128- 129) όταν λέει ότι έφτασε στον Προμηθέα με φτερωτό όχημα, οι Ωκεανίδες (στιχ. 291 -293) αφήνουν το γοργό όχημα και τον αγνό αιθέρα και πατούν στη γη. Ο πατέρας τους Ωκεανός λέει ότι διένυσαν μεγάλες αποστάσεις κυβερνόντας το όχημα με την σκέψη (στιχ. 296- 300) για να γυρίσουν στη φωλιά να ξεκουραστούν (στιχ. 407- 409 ) ενώ στους Ευμενίδες (στιχ. 404) γίνεται αναφορά στην ιπτάμενη ασπίδα της Αθήνας. Αναφορές στη ασπίδα της Αθήνας συναντάμε σε όλους τους κλασσικούς.
Στο έργο του Πλάτωνα "Φαίδων" ή περί ψυχής (386-367 π.Χ.) ο Φαίδων αναφέρεται στον Σωκράτη. Ο Σωκράτης περιγράφοντας την Γη αναφέρει: "Γιατί ακόμα και οι κοιλότητες της που είναι γεμάτες αέρα και νερό παίρνουν μια απόχρωση λαμπερή μέσα στην ποικιλία των άλλων χρωμάτων ώστε να δίνει την εντύπωση μιας πολύχρωμης ενιαίας εικόνας". Πώς μπορούσε ο Σωκράτης να έχει την εικόνα αυτή τον 5ο αι π.Χ., μήπως υπήρχε η τεχνολογία για να πετάξει ή μήπως πετούσε με την βοήθεια των "θεών"; Οι ιστοριογράφοι της ελληνιστικής περιόδου καθώς και της εποχής του χαλκού αναφέρουν ότι οι Ολύμπιοι θεοί μετακινούνταν με ιπτάμενα οχήματα. Ο Κρόνος ίπτατο αναπαυόμενος (Ευσέβιος Ι 37), ο Άρης ανέβαινε στο άρμα του και πετούσε μέσα στα σύννεφα προς τον απέραντο ουρανό (Όμηρος Ιλιάδα Ε 864 -867 και στους στίχους 363-366 η Ίριδα δανείζεται το άρμα του Άρη να πάει στον Όλυμπο). Ο Απόλλωνας άφηνε στην διάρκεια του χειμώνα τους Δελφούς για να μεταβεί βόρεια σε κάποια χώρα με το ολόχρυσο άρμα του. Ο Φαέθων ταξίδεψε με το όχημα "Εωσφόρος" στη Σελήνη και από κει στην Αφροδίτη για να επιστρέψει στην Γη και να συντρίβει. (Περί αστρολογίας Παλαίφατος , Περί Φαέθονος ΧΙΙ , Νοννός Διονυσιακά Β τόμος 33-34). Η θέα Δήμητρα προσγειώθηκε με το άρμα της που το έσερναν δράκοντες στην περιοχή "αγέλαστη πέτρα" της Ελευσίνας. Έδωσε το άρμα στον εκ των τεσσάρων βασιλέων της Ελευσίνας Τριπτολέμο ο οποίος έφυγε πετώντας για να πάει να διδάξει την καλλιέργεια της γης σε άλλους λαούς. ( Απολλόδωρος βιβλιοθήκη Α 32, Ελευσίνια μυστήρια Αισχύλος).
Οι αναφορές για τα ιπτάμενα οχήματα των θεών δεν περιορίζονται μόνο στην περιγραφή τους, υπάρχουν περιγραφές για τα διαστημικά ταξίδια που πραγματοποιούσαν επιστρέφοντας στον τόπο καταγωγής τους. Ο θεός Διόνυσος όταν ήταν μωρό παρατηρούσε το μονοπάτι των άστρων, τον Άβαρι ξεπροβόδιζε ο Φοίβος με ιπτάμενο βέλος ενώ η Ήρα ταξίδευε πέρα από τον ουρανό, τον στολισμένο με φωτεινά άστρα διασχίζοντας αναρίθμητες πολιτείες. (Νοννός Διονυσιακά Θ 35-36, ΙΑ και 111-112) αντίστοιχα. Η αποκρυπτογράφηση των κειμένων του Αριστοτέλη από τον Γιώργο Λευκοφρύδη αποκαλύπτει το όχημα αλλά και την διαδρομή που ακολούθησε ο Νικόμαχος με τον γιο του, τον τότε πεντάχρονο Αριστοτέλη στη Χθόνα (Γη) από τον αστερισμό του Λαγού (μέσα στο όργανον). Η Αργώ πετούσε, αυτό προκύπτει από την μελέτη των αρχαίων κείμενων. Πιο συγκεκριμένα ο Ηρόδοτος γράφει: "Ενώ η Αργώ περιέπλεε τον Μαλέα παρασύρθηκε όπως λένε από βόρειο άνεμο και ρίχθηκε μακριά στην Λιβύη. Πριν όμως αντιληφθεί την ξηρά ρίχθηκε στα βράχια της λίμνης Τριτωνίδας". Ενώ στα Ορφικά αναφέρεται: "Τούτον τον Κάνθο τον Αβάντιωτη κατανίκησεν η μοίρα και η ανάγκη του επέβαλε να αποθάνει υπεράνω της Λιβύης"(στιχ. 118-131). "Οι Άλπεις έχουν εκτεταμένη αιχμήν επικάθηται δε πάντοτε εκεί ομίχλη. Από δω ξεκινησαντες βιαστικά" (στιχ. 1131- 1136). Σύμφωνα με τον Αμερικάνο καθηγητή Charles Hapgood μελετητή αρχαίων χαρτών ο χάρτης του Τούρκου Ναυάρχου Piri Reis (1470-1554) είναι τόσο ακριβής που για την δημιουργία του προϋποθέτει την ύπαρξη τεχνολογίας ώστε να είναι δυνατή η μελέτη της γης από το διάστημα. Ο χάρτης είναι βασισμένος σε αρχαιότερους χάρτες, απεικονίζει την Αρκτική, κάποιες περιοχές της Αμερικής, επιπλέον απεικονίζει την Ανταρκτική πολύ πριν την ανακάλυψη της ηπείρου χωρίς το έδαφος της να είναι καλυμμένο από πάγο. Όπως και ο χάρτης του Oronteus Finaeus (1494-1558).
Τι συνέβη όμως και χάθηκαν τόσο αναπτυγμένοι πολιτισμοί;
Τα τεχνολογικά επιτεύγματα αυτών των πολιτισμών ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για την ευημερία των ανθρώπων, αντίθετα χρησιμοποιήθηκαν για να ικανοποιήσουν την αλαζονεία και την δίψα για εξουσία με καταστροφικά αποτελέσματα. Σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, θα χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της για την ευημερία της ή θα οδηγηθεί στην ολοκληρωτική καταστροφή της; Το παρελθόν μας διδάσκει.