Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 12ο τεύχος του περιοδικού Unlocking the Truth
Το Δελφικό Ε ή αλλιώς το «Έψιλον εν Δελφοίς» είναι ένα αρχαίο ελληνικό σύμβολο που σχετίζονταν με την μύηση του ανθρώπου στο φως. Το σύμβολο είναι ευρέως διαδεδομένο σε όλον τον κόσμο. Το συναντάμε με διαφορετικές μορφές. Το βρίσκουμε σε αγγεία, αγάλματα, κτίσματα, πέτρες, σφραγιδόλιθοι, ψηφία, σημαίες ακόμα και σε λογότυπα συνεδρίων. Στην αστρολογία αναπαριστά τους Ιχθύς ενώ επίσης είναι το σύμβολο του ορυκτού sal ammoniacus. Λέγεται ότι ήταν το έμβλημα της Αργώ.
Μήπως όμως το συγκεκριμένο σύμβολο ήταν σύμβολο κάποιων αγνώστων επισκεπτών που επισκέφτηκαν τον πλανήτη μας και οι πρωτόγονοι ανθρώπους τους θεώρησαν θεούς και έτσι διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο; Ο Δίας, ο Νορβηγικός θεός Οντίν, ο θεός των Βαβυλωνίων Marduk, ο Indra θεός του ινδουισμού, απεικονίζονται να κρατούν έναν κεραυνό ή Vajra (σανσκριτικά) σχήματος διπλού Έψιλον. Όπως και ο θεός της Μεσοποταμίας Οάννες απεικονίζεται με το διπλό Έψιλον στην αρχαϊκή του μορφή. Το 1947 στην περιοχή Νέο Μεξικό των ΗΠΑ στο Ρόσγουελ στα συντρίμμια του ΑΤΙΑ που βρέθηκαν υπήρχε η επιγραφή με την λέξη " ΕΛΕΦΘΕΡΙΑ" που στη θέση των Έψιλον υπήρχε το διπλό Έψιλον. Στην Ισπανία στο San Jose De Valderas την 01/07/1967 εμφανίστηκε ένα ΑΤΙΑ με το διπλό Έψιλον στο κάτω μέρος του. Το ΑΤΙΑ φωτογραφήθηκε από τον Ισπανό Fernando Sesma. Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1989 στο Βόρονετς της Ρωσίας μετά από προσγείωση ΑΤΙΑ οι αυτόπτες μάρτυρες περιγράφοντας το εξωγήινο ον που εμφανίστηκε ανέφεραν ότι στην ζώνη του είχε το συγκεκριμένο σύμβολο.
Το γράμμα Έψιλον σαν σύμβολο σχετίζεται άμεσα με την Δελφική Ηλιακή μυσταγωγία, την μύηση του ανθρώπου στο φως. Υπήρχε στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς για να δηλώσει την αέναη σχέση του με το φως. Το γράμμα Ε ως αριθμός συμβολίζεται με τον αριθμό 5. Τα 4 κοσμογονικά στοιχεία της Γης, του Αέρα, του Νερού και του Πυρ με την πεμπτουσία του Ουράνιου – Αιθέρα. Τρείς φορές τοποθετήθηκε στην κορυφή του αετώματος του ναού. Το έβλεπε οποίος πλησίαζε την κεντρική πύλη στην ανατολική πλευρά, πάντοτε συνοδευόμενο από τα γνωστά σαν "Δελφικά παραγγέλματα", ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ στην κάτω αριστερή γωνία και το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στην κάτω δεξιά του ιδίου αετώματος. Το πρώτο Έψιλον ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σαν ”Ε των Σοφών ”, κατά μία εκδοχή αφιερώθηκε από τον Σόλωνα, ενώ σε μια άλλη από όλους μαζί τους τότε αναγνωρισμένους φιλοσόφους. Όταν το ξύλινο είχε φθαρεί οι Αθηναίοι τοποθέτησαν το δεύτερο, το οποίο ήταν χάλκινο. Για να αντικατασταθεί με χρυσό από την Λιβία Δρουσέλλα, σύζυγο του Αυγούστου. Η μοναδική πληροφορία για το Ε των Δελφών προέρχεται από τον Πλούταρχο (46-127 μ.Χ.), ο οποίος ως διά βίου ιερέας του Απόλλωνα, ήταν γνώστης των Δελφικών Μυστηρίων. Το ότι ένα γράμμα του αλφαβήτου, είναι το αποκλειστικό αντικείμενο μιας ολόκληρης διατριβής του, δείχνει την μεγάλη σημασία πού ένας συγγραφέας του διαμετρήματος του, απέδιδε σ’ αυτό. Το ότι κανείς άλλος δεν έγραψε γι’ αυτό, αλλά κι ο τρόπος (σε μορφή διαλόγου) πού ο ίδιος ο Πλούταρχος το παρουσιάζει, συνηγορούν ότι πρόκειται για κλείδα των Δελφικών Μυστηρίων. Μέσα από το διάλογο προβάλλονται διάφορες ερμηνείες από τους συμμετέχοντες ως προσωπικές τους απόψεις, χωρίς να είναι όλες τεκμηριωμένες και πολλές φορές αλληλοαναιρούνται. Σε κάποιες παρεμβαίνει ο Πλούταρχος, παραθέτοντας πληθώρα αναλύσεων χωρίς να παίρνει θέση, ωστόσο καθοδηγεί διακριτικά τον αναγνώστη χωρίς να κατηγορηθεί ότι αποκαλύπτει τα μυστικά των Δελφικών μυστηρίων. Η αποκάλυψη πληροφοριών ήταν ηθικό και ποινικό αδίκημα.
“Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ”.
Ηράκλειτος
Η πρώτη άποψη που εκφράζεται είναι από τον αδελφό του Πλουτάρχου Λαμπρία, ότι οι πέντε από τούς επτά Σοφούς – οι Χίλων, Θαλής, Σόλων, Βίας και Πιττακός θέλοντας να διαχωριστούν από τούς άλλους δύο, τον Κλεόβουλο τον Λίνδιο και τον Περίανδρο τον Κορίνθιο, αφιέρωσαν το Ε=5 στον θεό δηλώνοντας έτσι τον πραγματικό αριθμό τους. Η δεύτερη άποψη που εκφράζεται είναι πως το Ε, όντας το δεύτερο των γραμμάτων που έχουν φωνή (φωνηέντων), δηλώνει τον Απόλλωνα, τον δεύτερο μετά τον Δία. Η τρίτη άποψη είναι του ιερέα Νικάνδρου ότι επειδή το Ε γράφεται και ΕΙ είναι χαρακτηριστικό των προς χρησμοδότησιν ερωτημάτων (εάν), αλλά και μόριο ευχής ή παράκλησης (ΕΙ-θε). Ακολουθεί η άποψη του Θέοντος ότι ο θεός χρησιμοποιώντας το (ΕΙ) συχνά στους χρησμούς του, προτείνει τη χρήση του στους φιλοσόφους. Ο Έυστροφος ο Αθηναίος υποστηρίζει πως το Ε δηλώνει την έννοια των αριθμών ως Πεμπάς. Εκφράζει έτσι την Πυθαγόρεια θέση ότι ο αριθμός είναι πρώτη και απόλυτη αιτία των πάντων κι ότι ο θεός "αεί γεωμετρεί". Την άποψη αυτή συμπληρώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, λέγοντας ότι οι αριθμοί διαιρούνται σε άρτιους και περιττούς και η μονάδα είναι κοινή κατά τη δύναμη και στα δύο είδη, αφού προστιθέμενη, κάνει τον άρτιο περιττό και τον περιττό άρτιο. Το δύο είναι ο πρώτος άρτιος και το τρία ο πρώτος περιττός. Το άθροισμα αυτών των δύο δίνει αριθμό εξαιρετικής τιμής, γιατί πρώτος αυτός αποτελείται από πρώτους και έχει ονομασθεί από τούς Πυθαγόρειους γάμος, λόγω της ομοιότητάς του με την ενωτική σχέση τού άρτιου προς το θήλυ και τού περιττού προς το άρρεν.
Γιατί από καμιά ανάμιξη τους δεν γεννιέται άρτιος, μα πάντα περιττός και ποτέ άρτιος όταν προστεθεί σε άρτιο δεν γεννά περιττό, ούτε βγαίνει από τη φύση του, από αυτήν ακριβώς την αδυναμία του να γεννήσει άλλον. Αντίθετα, περιττοί όταν προστεθούν σε περιττούς, γεννούν πολλούς άρτιους, γιατί πάντα αποτελούν το γόνιμο στοιχείο. Το πέντε (Ε) λέγεται και φύσις γιατί με τον πολλαπλασιασμό επί τον εαυτό του τελειώνει πάντα στον εαυτό του. Γιατί και στη φύση ο σπόρος δίνει και πάλι σπόρο. Κι όταν αυτό (το Ε) προστίθεται στον εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τον εαυτό του ή την δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ’ άπειρον. Η ένωση λοιπόν της Πεμπάδος (Ε) με τον εαυτό της δεν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ’ έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τον αριθμό του είδους της ή τον τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κοινόν με τον Απόλλωνα, γιατί ο θεός υμνείται ως αιώνιος και άφθαρτος από την ίδια του την φύση, και άλλοτε ως πυρ τα πάντα εξομοιώνει προς τα πάντα (ΠΥΡΟΣ Τ’ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΣΘΑΙ ΠΑΝΤΑ), άλλοτε καταφεύγει σε μεταμορφώσεις του εαυτού του ως προς τη μορφή, τη διάθεση και τη δύναμη, όπως ακριβώς κι ο κόσμος. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, αν υπάρχουν περισσότεροι από έναν κόσμοι, τότε αυτοί είναι πέντε. Αλλά κι αν υπάρχει μόνο ένας σύμφωνα με τον Αριστοτέλη αυτός αποτελείται από πέντε κόσμους, της Γής, του Ύδατος, τού Πυρός, τού Αέρα και τον Ουρανό σε διαφορετικές απόψεις Φως, Αιθέρα ή Πέμπτη Ουσία (Πεμπτουσία).
Αρκετοί Φιλόσοφοι συσχετίζουν με αυτούς τούς πέντε κόσμους, τις πέντε αισθήσεις. Ο διάλογος τελειώνει με την άποψη τού Αμμωνίου ότι είναι προσαγόρευση και προσφώνηση του θεού. Επίσης ο Πλούταρχος αναφέρει ότι αφιερώθηκαν δύο Ε στον θεό χωρίς να διευκρινίζει αν είναι αντεστραμμένα. Ενώ σε αρχαίο ελληνικό νόμισμα που απεικονίζεται η μετόπη του ναού υπάρχει μόνο ένα Ε. Άλλες ερμηνείες αναφέρουν ότι συμβολίζει τον αριθμό του σύμπαντος, ενώ στο έργο "Περί της εν Τίμαιο Ψυχογονίας" ότι είναι ένας τύπος της φύσης, ενώ ο Πυθαγόρειος Νικόμαχος αναφέρει ότι το φως έχει άμεση σχέση με το αριθμό 5 (Ε=5 ). Από τούς νεότερους συγγραφείς μόνο δύο έχουν γράψει για το Ε των Δελφών. Ο Στέφ. Καραθεοδωρής, γιατρός και ο Γ. Λευκοφρύδης, δικηγόρος (Αθήνα 1977), οι οποίοι αφού αναφέρονται στον Πλουτάρχο διατυπώνουν διαφορετικές απόψεις. Ο Στεφ. Καραθεοδωρής επισημαίνει ότι το Ε συμβολίζει τον Θεό, το συνδέει με το Εβραϊκό αλφάβητο και την Εβραϊκή θρησκεία. Ο Λευκοφρύδης, συνδέει το Δελφικό Ε με την κατά την άποψη του αποκωδικοποίηση τού έργου τού Αριστοτέλη ”Οργάνων Όργανον”, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για το σύμβολο ενός Πλανητικού συστήματος στον αστερισμό τού Λαγού και συνωνύμου ενός διαστημόπλοιου.
Δελφικό Έψιλον, σύμβολο του Σείριου;
Πολλοί ήταν οι αρχαίοι πολιτισμοί που είχαν αστρονομικές γνώσεις, ο Σείριος αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας σε πολλούς απ' αυτούς, γνωστός με διάφορα ονόματα όπως Σουριά, Σουρ, Όσιρις που σημαίνει φωτεινός. Οι γνώσεις για το διάστημα αλλά κυρίως για τον Σείριο των Ντογκόν μιας φυλής που κατοικεί στο Μάλι στην Αφρική και οι παραδόσεις τους ξεπερνούν τα 5000 χρόνια είναι εντυπωσιακές αν και οι επιστημονικές γνώσεις τους είναι ανύπαρκτες. Όταν το 1931 οι Γάλλοι ανθρωπολόγοι Marcel Griaule και Germaine Dieterlen επισκέφθηκαν τη φυλή, έμειναν έκπληκτοι όταν οι Ντογκόν τους μίλησαν για το σύστημα του Σείριου, εξηγώντας τους ότι τις πληροφορίες τις πήραν από εξωγήινους επισκέπτες που ήρθαν από το άγνωστο αστρικό σύστημα. Οι Ντογκόν γνώριζαν τον αστέρα Σείριο Α' επιπλέον γνώριζαν τον αστέρα σύνοδο Σείριο Β'. Τον οποίο ονομάζουν Πο Τολό σημαίνει αστέρι και Τολό πολύ μικρός σπόρος. Για αυτούς είναι το πιο μικρό αστέρι αλλά και το πιο βαρύ. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Σείριος Β' είναι ένας λευκός νάνος που διαφέρει από τα άλλα αστέρια της κατηγορίας του, αν και είναι πολύ μικρός είναι τόσο βαρύς που ασκεί έλξη βαρύτητας στο Σείριο Α'. Το χρώμα του είναι λευκό και η τροχιά του είναι ελλειπτική. Πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από το Σείριο Α' κάθε πενήντα χρόνια κάτι που ήταν γνωστό στους Ντογκόν, για το γεγονός αυτό διοργανώνουν ειδική τελετή που ονομάζεται Σίνγκι. Οι Ντογκόν έχουν γνώσεις της τροχιάς, της πυκνότητας και των χαρακτηριστικών των άστρων αυτών. Επίσης περιγράφουν ένα τρίτο αστέρι που ονομάζουν Έμμε Για, μεγαλύτερο και ελαφρύτερο από τον Σείριο Β' γύρω από το οποίο περιστρέφεται ένας κατοικήσιμος πλανήτης.
Οι γνώσεις των Ντογκόν δεν περιορίζονται μόνο στο Σείριο έχουν γνώσεις για τα δαχτυλίδια του Κρόνου, τους τέσσερις μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία. Επίσης έχουν τέσσερα ημερολόγια για τον Ήλιο, την Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Σείριο. Οι ιερείς Ντογκόν κατά την διάρκεια τελετής φορούν μάσκες με το διπλό Έψιλον στο κεφάλι, επιπλέον υπάρχει στα τελετουργικά σκεύη τους ακόμη και στις καλύβες τους. Το 1844 ο αστρονόμος Φρίντριχ Μπέσελ μελετώντας το Σείριο, ύστερα από μαθηματικούς υπολογισμούς και παρατηρώντας ανωμαλίες στις κινήσεις του υπέθεσε ότι υπάρχει και ένα δεύτερο άστρο σύνοδος του οποίο η έλξη της βαρύτητας του επηρέαζε το πρώτο αστέρι. Ο Σείριος Β' εντοπίστηκε το 1862 για πρώτη φορά από τον Αμερικανό αστρονόμο Άλβιν Κλαρκ, είναι 10.000 φορές πιο αμυδρός από τον Σείριο Α'. Ο Σείριος Α' είναι 25 φορές πιο φωτεινός από τον Ήλιο. Φωτογραφίες για τον Σείριο Β' υπάρχουν μόλις από το 1970, ενώ ο Σείριος Γ' ανακαλύφθηκε το 1995 και πρόκειται για ένα μικρό κόκκινο αστέρι. Ο Σείριος απέχει από την Γη 8.57 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυανούς. Αν πάρουμε την τροχιά του Σείριου Β' και την συνδέσουμε με τις τρεις οριακές θέσεις του Σείριου Α' σχηματίζεται ένα Ε. Οι θέσεις που επιλέχθηκαν είναι οι ορατές θέσεις του Σείριου Β', ανατολή, δύση, ζενίθ κατά την διάρκεια της ορατής τροχιάς του. Οι πυραμίδες έχουν κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε η διάταξη τους να δείχνει τον Σείριο. Στα αρχαία Βερβερικά μια γλώσσα που προήλθε από την Καρχηδονιακή γραφή γύρω στον 6ο π.Χ. συναντάμε το διπλό Έψιλον. Χρησιμοποιήθηκε σε όλη την βόρεια Αφρική έως τον 3ο μ.Χ. Έως τώρα δεν έχει γίνει κατορθωτό να διαβαστούν οι επιγραφές καθώς οι γλωσσολόγοι δεν μπορούν να συνδέσουν την γραπτή γλώσσα με τις σύγχρονες των γύρω περιοχών.
Η γλώσσα αυτή χρησιμοποιείται και σήμερα κυρίως από τις γυναίκες των Τουαρέγκ . Ονομάζεται Tifinagh. Σύμφωνα με μελετητές σημαίνει Φοινικικά ή Καρχηδονιακά γράμματα. Σε έρευνες στην πυραμίδα της Βοσνίας Ερζεγοβίνης στο Visoko επιστήμονες με επικεφαλής τον Semir Osmanagich ανακάλυψαν σε πέτρα αστρονομικό χάρτη ηλικίας 100.000 ετών, στον οποίο χάρτη υπάρχει τρεις φορές το γράμμα Ε.
Κάπου, κάτι απίστευτο περιμένει να γίνει γνωστό.
Καρλ Σαγκάν