Του Έρικ Σμυρναίου
Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 13ο τεύχος του περιοδικού Unlocking the Truth
Από την αυγή της ιστορίας, και ίσως και πριν από αυτή, μια παράξενη σκιά αιωρείται πάνω από το ανθρώπινο είδος. Ένα ανεξήγητο φαινόμενο που διατρέχει κάθε καταγεγραμμένη εποχή και δημιουργεί πανομοιότυπα μοτίβα, μορφοδιατάξεις αν θέλετε, οι οποίες μοιάζουν να αψηφούν τις αλλαγές που χαρακτηρίζουν την εξέλιξη της συνειδητότητας μας, καθώς ανεβαίνουμε κοπιαστικά τα σκαλοπάτια της βιολογικής μας εξέλιξης.
Το φαινόμενο αυτό αφορά τις επισκέψεις «αλλοκοσμικών» οντοτήτων που συμπεριφέρονται λες και είναι προικισμένες με μια ιδιότυπη μορφή νοημοσύνης και αλληλεπιδρούν με το είδος μας κατά τρόπους που δεν έχουν γίνει ακόμα απόλυτα κατανοητοί. Στον εικοστό και στον εικοστό πρώτο αιώνα, όπου η τεχνολογία διαποτίζει και επηρεάζει κάθε πλευρά της ανθρώπινης ζωής, το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει αποκτήσει έναν αναπόφευκτα τεχνοκρατικό χαρακτήρα και ταυτίζεται με τις εμφανίσεις των UFOs, των Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενων Αντικειμένων τα οποία, σύμφωνα με την πλειοψηφία των πολιτών του δυτικού κόσμου, είναι εξωγήινα διαστημόπλοια με πληρώματα που μελετούν τον κόσμο μας εν γένει και την ειδικότερα την ανθρωπότητα. Τα εν λόγω οχήματα άρχισαν να αρμενίζουν στους ουρανούς της γης λίγα χρόνια μετά την ρίψη των πρώτων ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι και έμοιαζαν να είναι φτιαγμένα από ένα λαμπερό μεταλλικό υλικό που θύμιζε χρώμιο, ακριβώς δηλαδή όπως φαντάζονταν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης τα φουτουριστικά σκάφη μιας μελλοντικής διαστημικής τεχνολογίας.Λίγο αργότερα, σε πολύ γενικές γραμμές πάντα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950-1960 τα ufos άρχισαν να προσγειώνονται και τα πληρώματα τους που αποτελούνταν από πολύ εμφανίσιμους άνδρες και γυναίκες σκανδιναβικής εμφάνισης, συστήνονταν στους έκπληκτους «επαφικούς» που έρχονταν σε επαφή μαζί τους ως «διαστημικά αδέλφια» που προετοίμαζαν την ανθρωπότητα για την ένταξή της σε μια ουτοπική γαλαξιακή κοινότητα. Παράλληλα, δεν παρέλειπαν να μας προειδοποιήσουν για τους κινδύνους της χρήσης των πυρηνικών όπλων, για την επερχόμενη μόλυνση του περιβάλλοντος και για μια ποικιλία κοσμικών καταστροφών που απειλούσαν την επιβίωσή μας. Στη συνέχεια, με αποκορύφωμα την δεκαετία του 1990, το φαινόμενο απέκτησε ένα πολύ πιο δυσοίωνο προσωπείο καθώς η εικόνα των εξωγήινων άλλαξε, μεταμορφώθηκαν σε μυστηριακούς μικρόσωμους «γκρίζους» που απήγαγαν ανυποψίαστους ανθρώπους, χειραγωγούσαν τις αναμνήσεις τους, εκτελούσαν παράξενα πειράματα επάνω τους και τους χρησιμοποιούσαν ως υποκείμενα στα πλαίσια κάποιου αλλόκοτου προγράμματος διαστρικής επιμειξίας. Στις μέρες μας, το φαινόμενο έχει μεταλλαχτεί και πάλι, έχει υποχωρήσει στο περιθώριο της αντίληψής μας και χαρακτηρίζεται από μια πληθώρα οπτικοακουστικών καταγραφών την αυθεντικότητα των οποίων δυστυχώς κανείς δεν μπορεί πια να επιβεβαιώσει.
Εντούτοις, ύστερα από δεκαετίες εμφανίσεων και επαφών με τους υποτιθέμενους αυτούς εξωγήινους, πολλοί ερευνητές έχουν εντοπίσει πτυχές του όλου φαινόμενου που δεν εξηγούνται καθόλου εύκολα από την θεωρία της διαστημικής τους προέλευσης. Οι παράξενοι επισκέπτες δεν συμπεριφέρονται σαν τους αγγελιοφόρους ή τους προπομπούς κάποιου ανώτερου τεχνολογικά πολιτισμού που προσπαθεί να εδραιώσει μια λειτουργική γέφυρα επικοινωνίας με την ανθρωπότητα. Αντίθετα, σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, οι άνθρωποι που βίωσαν κάποια επαφή μαζί τους αναφέρουν συμπεριφορές που μοιάζουν αλλόκοτα απλοϊκές, έως και παράλογες. Τα πληρώματα των ιπτάμενων δίσκων, όπως κατέληξαν να αποκαλούνται τα οχήματά τους, μοιάζουν να προσπαθούν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Αρχικά ισχυρίζονταν ότι έρχονταν από το φεγγάρι, τον πλανήτη Άρη, την Αφροδίτη ή ακόμα και τον Δία, μέχρι που η εξέλιξη της επιστήμης, της (γήινης) αστρονομίας, έκανε σαφές ότι τα περιβάλλοντα των παραπάνω πλανητών είναι εντελώς εχθρικά προς οποιαδήποτε ανθρωποειδή μορφή ζωής. Στη συνέχεια, κάποιοι απ’ αυτούς ισχυρίστηκαν ότι προέρχονται από τα βάθη της γης, από μακρινά πλανητικά συστήματα και αστερισμούς, από μια παράλληλη διάσταση ή ακόμα και από ένα ασαφές μέλλον.
Στην πραγματικότητα, οι αυτό-αποκαλούμενοι εξωγήινοι επισκέπτες έμοιαζαν περισσότερο με καρικατούρες της ίδιας της ανθρωπότητας παρά με όντα που κατέχουν μια υπέρ-τεχνολογία ασύλληπτου επιπέδου που τους επιτρέπει να γεφυρώνουν τις αχανείς αποστάσεις που απλώνονται ανάμεσα στα αστέρια. Ο Γάλλος ερευνητής Jacques F. Vallee μάλιστα, ο οποίος ήταν από τους πρώτους οι οποίοι επισήμαναν αυτά τα ύποπτα χαρακτηριστικά των διαστημικών επισκεπτών, δεν δίστασε να τους χαρακτηρίσει ως «Αγγελιοφόρους της Εξαπάτησης.» Ο συγκεκριμένος ερευνητής δε, επισήμανε επίσης ότι οι σύγχρονες μαρτυρίες αλληλεπίδρασης με τους υποθετικούς εκείνους εξωγήινους, παρουσίαζαν μεγάλες ομοιότητες με διαχρονικές μαρτυρίες επαφών με «δαίμονες» «αγγέλους» «ξωτικά» και «νεράιδες» που εμφανίζονται στην λαογραφία όλων των λαών του κόσμου. Ορισμένα δε από τα χαρακτηριστικά των επαφών, όπως για παράδειγμα η αίσθηση αιώρησης που αναφέρουν οι μάρτυρες, τα δυνατά φώτα, η διαστολή ή η συστολή του χρόνου, η απώλεια μνήμης, οι παράξενες ουλές στο σώμα ή η ανάπτυξη ψυχικών ή θεραπευτικών δυνάμεων μετά την όλη εμπειρία, είναι πανομοιότυπες με φαινόμενα που αναφέρονται σε θρύλους και παραδόσεις που έχουν ηλικία χιλιάδων ετών. Προφανώς λοιπόν πρόκειται για εκπορεύσεις του ίδιου αυτού φαινόμενου.
Μια ενδιαφέρουσα υπόθεση για την πραγματική φύση του όλου φαινομένου προτάθηκε από τον Αμερικανό ερευνητή blogger και συγγραφέα Mac Tonnies ο οποίος γεννήθηκε στις 20 Aυγούστου 1975 και πέθανε σε αρκετά μικρή ηλικία, στις 22 Οκτωβρίου του 2009. Ο Mac Tonnies ασχολούνταν με τον χώρο της μελλοντολογίας, του τρανχιουμανισμού (transhumanism) και των παραφυσικών φαινόμενων. Ο συγκεκριμένος ερευνητής λοιπόν πρότεινε το εξής:
Οι παράξενοι επισκέπτες, οι υποτιθέμενοι εκείνοι εξωγήινοι, μας λένε ψέματα. Στην πραγματικότητα είναι εκπρόσωποι μυστηριακών και άγνωστων φυλών έλλογων όντων που μοιράζονται μαζί μας αυτόν τον κόσμο τουλάχιστον για όσο υπάρχουμε ως είδος πάνω στη γη.
Ζουν ανάμεσα μας αθέατοι και αόρατοι, εξελίσσονται παράλληλα με εμάς και παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ιστορίας στους ανθρώπους ως υπερφυσικά όντα ή εξωγήινοι προκειμένου να μας χειραγωγήσουν και ενδεχομένως να εδραιώσουν την εξουσία τους επάνω μας. Ο ίδιος επινόησε τον όρο cryptoterrestials-κρυπτογήινοι για να τους περιγράψει.
Η παραπάνω θεωρία, ίσως δεν είναι τόσο εξωφρενική όσο μοιάζει εκ πρώτης όψεως.
Καταρχήν, αν εξετάσει κανείς τις μυθολογίες και τη λαογραφία όλων των λαών του κόσμου θα ανακαλύψει αναφορές σε μη-ανθρώπινες αλλά έλλογες φυλές όντων οι οποίες είναι προικισμένες με «υπερφυσικές» ικανότητες και που είτε ζουν ανάμεσα στους ανθρώπους είτε σε δικές τους περιοχές όπου καλό είναι να μην εισβάλλει κανείς. Οι σχέσεις τους με την ανθρώπινη φυλή ποικίλουν. Κάποια συνυπάρχουν ειρηνικά μαζί μας, κάποια διατηρούν μαζί μας μια κατάσταση ανήσυχης ανακωχής, κάποια μας βοηθούν σποραδικά ή δέχονται τη δική μας βοήθεια και κάποια δεν διστάζουν να προχωρήσουν σε ανοιχτές εχθροπραξίες αν νιώσουν προσβεβλημένα από μας ή απειλούμενα από την διαρκή μας εξάπλωση. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των πεποιθήσεων είναι οι ισχυρισμοί για την ύπαρξη ενός μυστηριακού «μικρού λαού» που κρύβεται από τους ανθρώπους αλλά που παραμένει επικίνδυνος. Οι παραπάνω δοξασίες δεν απαντώνται μόνο στις παραδόσεις των κέλτικων λαών όπως θα νόμιζε ίσως κανείς αλλά και στη λαογραφία των περισσοτέρων λαών του κόσμου. Στην Ελλάδα ας πούμε, οι δοξασίες για καλικάτζαρους και «στοιχεία» επιβιώνουν ακόμα όπως και οι αφηγήσεις για συναντήσεις με αινιγματικές «νεράιδες» οι οποίες δεν διαφέρουν σχεδόν σε τίποτα ως προς την εμφάνιση και τη συμπεριφορά από τις ναϊάδες και τις νηρηίδες των ένδοξων προγόνων μας.
Επιπρόσθετα, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οι ανθρωπολόγοι αποδέχονται πλέον το γεγονός πως η εξέλιξη του ανθρώπου δεν υπήρξε ποτέ γραμμική. Ο σύγχρονος homo sapiens δεν αποτελεί το αποκορύφωμα μιας σειράς βιολογικών ειδών που διαδέχτηκαν το ένα το άλλο σαν τα σκαλοπάτια μιας καλοφτιαγμένης σκάλας. Αντίθετα, γνωρίζουμε πια πολύ καλά πως οι πρόγονοί μας συνυπήρξαν με διάφορες φυλές ανθρωποειδών πλασμάτων με κάποια από τα οποία, όπως για παράδειγμα με τους Νεάντερταλ, υπήρξαν επιμειξίες οι οποίες επιβιώνουν μέχρι σήμερα στο γενετικό μας κώδικα. Αντίθετα, άλλες φυλές ανθρωποειδών πλασμάτων εξοντώθηκαν ή εξαφανίστηκαν ύστερα από την γνωριμία τους με τους ανθρώπους. Ωστόσο, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπήρχαν ισχυρά ριζωμένες πεποιθήσεις ότι τέτοιες κρυφές φυλές ζούσαν ακόμα. Ο συγγραφέας ‘Άρθουρ Μάχεν για παράδειγμα, είχε εμπνευστεί κάποιες από τις καλύτερες ιστορίες του, όπως για παράδειγμα «Τη Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας,» από αυτές τις παραδόσεις ενώ είναι γνωστό πως ο ίδιος αποτέλεσε μέλος πολλών αποκρυφιστικών ομάδων που ασχολούνταν με τον εσωτερισμό και την κρυφή ιστορία του ανθρώπου και του κόσμου. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να προσθέσει κανείς πως αρκετές βασιλικές δυναστείες της Ευρώπης περιβάλλονται από θρύλους σύμφωνα με τους οποίους κατάγονται από επιμειξίες ανθρώπων και μη-ανθρώπινων όντων. Η βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας για παράδειγμα, αλλά και του Λουξεμβούργου, υποτίθεται ότι προέρχεται από μια μυστηριώδη οφιοειδή «νεράιδα» που ονομαζόταν Μελουσίνα, μια δοξασία που θυμίζει αρκετά τον αρχαιοελληνικό Κέκροπα, τον ιδρυτή και πρώτο βασιλιά της αρχαίας πόλης των Αθηνών. Στην αρχαία Κίνα αντίστοιχα, οι βασιλικές οικογένειες της απέραντης εκείνης αυτοκρατορίας κατάγονταν από «Δράκους.» Ας μην ξεχνάμε επίσης τα παράξενα στοιχεία που εντοπίζονται πότε-πότε σε χώρες τις Μέσης Ανατολής και της Αιγύπτου και που αφορούν αρχαίους ανθρώπους με μακρόστενα κρανία τα οποία δεν ήταν αποτελέσματα εκούσιων επέμβασης αλλά οφείλονταν σε γενετικά χαρακτηριστικά που με τα σημερινά κριτήρια, τους τοποθετούν σε ένα εξελικτικό κλάδο παραπλήσιο του ανθρώπου.
Μια εξίσου εντυπωσιακή περίπτωση αποτελεί ο Homo floresiensis ή Άνθρωπος του Φλόρες, ένα είδος εξαιρετικά μικρόσωμων ανθρωποειδών πλασμάτων που φαίνεται πως επιβίωσε μέχρι την εποχή που εμφανίστηκε ο homo sapiens. Το συγκεκριμένο είδος ανακαλύφθηκε στο νησί Φλόρες της Ινδονησίας στη μορφή ημι-απολιθωμένου σκελετού ηλικίας 60.000 χρόνων το 2003. Τμήματα από σκελετούς οκτώ άλλων ατόμων, όλα μικροσκοπικά, ανακαλύφθηκαν μαζί με μικροσκοπικά λίθινα εργαλεία. Μάλιστα, οι επιστήμονες που ανακάλυψαν τον Homo floresiensis τον ονόμασαν Χόμπιτ, από την φανταστική φυλή που περιγράφει ο J R R Tolkien sτο ομώνυμο έργο του και η οποία έχει σχεδόν το ίδιο ύψος με τον H. floresiensis. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ιθαγενείς κάτοικοι της περιοχής όπου έγινε εκείνη η ανακάλυψη, πίστευαν μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα στην ύπαρξη κάποιων μικροσκοπικών πλασμάτων που ονόμαζαν Έμπου Γκόγκο.