Το άλσος του Αγίου Λογγίνου βρίσκετε πίσω από το Α’
νεκροταφείο σε μια περιοχή με πολύ μυστηριακή ατμόσφαιρα. Αναφέρομαι φυσικά στη
διαδρομή, Καλλιμάρμαρο, Αρδηττός, Α' νεκροταφείο, Άλσος Λογγίνου. Με το άλσος
του Αγίου Λογγίνου που αποτελεί και το κύριο θέμα του άρθρου, έχουν ασχοληθεί
αρκετοί ερευνητές όπως ο Παντελής Γιαννουλάκης και ο Ιωάννης Γιαννόπουλος, ενώ
μεγάλο θέμα συζήτησης αποτελεί και σε πολλά forums στο διαδίκτυο όπου και
αντλήσαμε ένα μέρος των πληροφοριών. Αυτές οι πληροφορίες κάνουν λόγο για
περίεργες δυνάμεις, για μία ιδιαίτερα ενεργειακή περιοχή, για ένα άλσος που
λαμβάνουν χώρα πολλά μεταφυσικά φαινόμενα.
Επισκεφτήκαμε το άλσος και μιλήσαμε με αρκετούς κατοίκους
της περιοχής, οι οποίοι μας μετέφεραν αρκετές πληροφορίες με ένα εντυπωσιακό
όμως στοιχείο. Όλοι είχαν ακούσει «κάτι» για το άλσος ή είχαν να μας πουν μια
ιστορία αλλά κανείς δεν είχε δει τίποτα!
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Το άλσος έχει
πάρει το όνομα του από τον Άγιο Λογγίνο
τον Εκατόνταρχο, που τρύπησε με τη λόγχη του το πλευρό του Ιησού πάνω στο
σταυρό, και στην συνέχεια έγινε χριστιανός και θανατώθηκε γι’αυτό το λόγο.
Σύμφωνα με πολλούς κατοίκους κατά την διάρκεια του Β’ ΠΠ και στο χώρο που είναι
σήμερα το άλσος οι αντάρτες έθαψαν κάτω από το χώμα πολλούς Γερμανούς.
Τα τελευταία χρόνια η εικόνα του άλσους έχει αλλάξει αρκετές
φορές με αποκορύφωμα το 2004 που εξαιτίας των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε ένα
γενικό lifting στη προσπάθεια καλαισθησίας των δημόσιων χώρων. Από τότε μέχρι
σήμερα ο χώρος καθαρίστηκε, τοποθετήθηκε φωτισμός, εγκαταλειμμένα κτίρια από
την πλευρά της οδού Μάρκου Μουσούρου στην είσοδο του άλσους κατεδαφίστηκαν ενώ
κάποιες παλιές σκουριασμένες τσουλήθρες και τραμπάλες αντικαταστάθηκαν από
καινούργιες και τοποθετήθηκε ένα σιδερένιο πλαίσιο γύρω από αυτές.
Στη βόλτα μας στο άλσος συναντήσαμε αρκετό κόσμο που είχαν
έρθει με τα παιδιά τους αλλά και πολλούς κατοίκους της περιοχής που είχαν
βγάλει βόλτα τα σκυλιά τους.
Μεταμεσονύκτιες ώρες όπως μάθαμε κάποιες παρέες επισκέπτονται τα παγκάκια του
άλσους όπου χαλαρώνουν και περνούν την ώρα τους, και αυτοί είναι και οι κύριοι
μάρτυρες κάποιων παράξενων φαινομένων που έχουν καταγραφεί. Μάθαμε για ηχητική
αποκοπή από το γύρω περιβάλλον, ακούσαμε για χάσιμο της αίσθησης χώρου και
χρόνου, μάθαμε ότι τα μέλη του σώματος γίνονται βαριά και δύσκαμπτα, όπου
σύμφωνα με τον Ναούμ Θεοδοσιάδη, περίεργες δυνάμεις κλέβουν την ενέργεια και
την ζωτικότητα με σκοπό να τραφούν περίεργες δυνάμεις!
Το φαινόμενο όμως που έχουν βιώσει αρκετά άτομα είναι ο ήχος
των τυμπάνων. Οι μαρτυρίες είναι πανομοιότητες και οι μάρτυρες άγνωστοι μεταξύ
τους. Υπάρχουν δύο μεγάλες πλατείες μέσα στο άλσος, η μία από την πλευρά της
οδού Μουσούρου, και η άλλη από την μεριά του νεκροταφείου. Δηλαδή στις δύο
άκρες του πάρκου. Η διαμόρφωση του άλσους είναι νοητού σχήματος «Γ». Οι
μάρτυρες που είχαν καθίσει σε μία από τις δύο πλατείες κάποια στιγμή
συνειδητοποίησαν πως από το κέντρο περίπου της πλατείας (στην γωνία του
«Γ»), ερχόταν ο ήχος τυμπάνων. Όσοι
επιχείρησαν να περπατήσουν προς το συγκεκριμένο σημείο διαπίστωσαν ότι ο ήχος
εξαφανιζόταν. Όταν επέστρεφαν πίσω στην
πλατεία ο ήχος των τυμπάνων επανερχόταν!
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά από την Μάρκου Μουσούρου προς το
άλσος, που τις βράδυνες ώρες θυμίζει λίγο από ταινία τρόμου εξαιτίας της πυκνής
βλάστησης και του χαμηλού φωτισμού, δεξιά υπάρχει ένα μικρό εικονοστάσι το
οποίο φιλοξενούσε κάποτε την εικόνα του Αγίου Λογγίνου. Μεγαλύτεροι σε ηλικία
κάτοικοι το θυμούνται σε αυτό το σημείο τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας
του 1990.
Το άλσος «κουβαλάει» όμως και ένα άσχημο γεγονός το οποίο
αφορά το θάνατο ενός 62χρονου το 2008, που όπως μας μετέφεραν οι κάτοικοι,
χωρίς να είναι σίγουροι, τον πρόδωσε η καρδιά του. Στο σημείο που άφησε την
τελευταία του πνοή υπάρχει μάλιστα και μια μικρή ταμπελίτσα με το όνομα του και
τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο πληροφορηθήκαμε
ότι κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 1990 ή αρχές δεκαετίας του 2000, μια
γυναίκα η οποία είχε πάρει την απόφαση να αυτοκτονήσει βρέθηκε κρεμασμένη σε
δέντρο του άλσους ένα πρωινό. Την πληροφορία αυτή δεν καταφέραμε να την
διασταυρώσουμε όταν επισκεφτήκαμε το άλσος και γι’αυτό το λόγο την αναφέρουμε
με κάθε επιφύλαξη.
