Του Charles Lockwood
Πολλές εμφανίσεις ΑΤΙΑ προαναγγέλλονται από την ακανόνιστη συμπεριφορά των ηλεκτρικών συσκευών και τη διακοπή των μηχανών των αυτοκινήτων. Ποιες δυνάμεις μπορούν να φέρουν τέτοιες αναταραχές; Γίνονται επίτηδες ή είναι απλά αποτελέσματα του περάσματος ενός ΑΤΙΑ;
Το βράδυ, στις 2 Νοεμβρίου 1957, ήταν επεισοδιακό για τον αστυφύλακα Α.Τ. Φούλερ, που εκτελούσε υπηρεσία στο αρχηγείο της αστυνομίας στην πόλη Λίβελλαντ, του Τέξας. Περίπου στις 11 μ.μ. δέχτηκε το πρώτο παράξενο τηλεφώνημα. Ήταν από κάποιον Σωσέντο, που οδηγούσε 6 χιλιόμετρα δυτικά του Λίβαλλαντ μ’ ένα σύντροφο του όταν ένα ζωηρό φωτισμένο, κίτρινο και άσπρο αντικείμενο σε σχήμα τορπίλης πλησίασε με μεγάλη ταχύτητα το φορτηγό του. Καθώς το αντικείμενο περνούσε χαμηλά πάνω από το φορτηγό, οι προβολείς έσβησαν και η μηχανή σταμάτησε. Το αντικείμενο έβγαζε αρκετή θερμότητα και όταν ο Σωσέντο κατέβηκε από το φορτηγό για να το κοιτάξει, αναγκάστηκε να πέσει στο χώμα. Μόλις το ΑΤΙΑ απομακρύνθηκε, οι προβολείς άναψαν πάλι και η μηχανή ξαναπήρε μπρος εύκολα. Οι δύο άντρες οδήγησαν αρκετή απόσταση πριν τηλεφωνήσουν στην αστυνομία. Ο αστυνόμος Φόουλερ όμως δεν έδωσε σημασία στο τηλεφώνημα.
Μία ώρα αργότερα ένα άντρας τηλεφώνησε από 6 χιλιόμετρα ανατολικά του Λίβελλαντ (στην κατεύθυνση που ακολουθούσε το πρώτο αντικείμενο) και είπε στον αστυνόμο Φόουλε, ότι συνάντησε ένα φωτεινό αντικείμενο σε σχήμα αυγού και 60 μέτρα μήκος, να κάθεται στη μέση του δρόμου. Καθώς το αυτοκίνητο πλησίαζε, η μηχανή του σταμάτησε και οι προβολείς έσβησαν. Ο μάρτυρας είπε ότι το αντικείμενο έφεγγε σαν μία μεγάλη λάμπα με νέον και έριχνε ζωηρό φως σε όλη την περιοχή. Μόλις βγήκε από το αυτοκίνητο του, το ΑΤΙΑ απογειώθηκε και πέταξε σε αρκετή απόσταση. Μετά το φως του έσβησε. Η μηχανή του αυτοκινήτου μπορούσε πια να ξαναλειτουργήσει. Λίγη ώρα αργότερα, ο αστυφύλακας δέχτηκε άλλο ένα τηλεφώνημα. Ένα φωτεινό αντικείμενο καθισμένο στο δρόμο είχε σταματήσει άλλον ένα αυτοκινητιστή. Η μηχανή και τα φώτα του είχαν σβήσει. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Νιούελ Ράιτ οδηγούσε προς το Λίβελλαντ όταν το αμπερόμετρο του αυτοκινήτου άρχισε να χοροπηδάει, η μηχανή σταμάτησε και τα φώτα έσβησαν. Βγήκε έξω να κοιτάξει τη μηχανή αλλά δεν βρήκε τίποτα στραβό με την μπαταρία ή τα σύρματα. Τότε πρόσεξε ένα οβάλ αντικείμενο, στο δρόμο, μπροστά του, όμοιο μ’ εκείνα των προηγούμενων εμφανίσεων. Μέσα στην επόμενη ώρα έφτασαν τουλάχιστον τέσσερις παρόμοιες αναφορές. Ένας αξιωματικός της πυροσβεστικής μίλησε για ένα κόκκινο φως που είδε στον ουρανό την ώρα που το όχημα του έχανε την ιπποδύναμη του και τα φώτα του έσβηναν. Ένα παρόμοιο κόκκινο φως αναφέρθηκε από ένα σερίφη και τον βοηθό του.
Η νύχτα εκείνη του Νοέμβρη, στο Λίβελλαντ, ήταν ξεχωριστή. Σε όλα όμως τα μέρη της γης ο κόσμος ανέφερε παρόμοια παράξενα περιστατικά σε διάφορες εποχές. Η κακή λειτουργία του αυτοκινήτου, που μερικές φορές περιγράφεται όταν παρουσιάζεται ένα ΑΤΙΑ, περιλαμβάνει παράσιτα στο ραδιόφωνο, άσχημη λειτουργία ή διακοπή της μηχανής, λανθασμένες ενδείξεις των οργάνων, σβήσιμο των προβολέων, ακόμα και μεγάλη καταστροφή στα καλώδια του οχήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο οδηγός μπόρεσε να ξαναβάλει μπρος τη μηχανή, μόλις το αντικείμενο έφυγε από την περιοχή. Σε μερικές περιπτώσεις οι οδηγοί ή οι επιβάτες αναστατώθηκαν πολύ και περιγράψανε παράξενες αισθήσεις ζέστης ή στατικού ηλεκτρισμού. Οι περιπτώσεις επίδρασης στα οχήματα είναι παραδείγματα στενών επαφών˙ γενικά ανήκουν στο δεύτερο είδος, που περιλαμβάνονται επιδράσεις στο περιβάλλον. Επίσης πληρώματα αεροπλάνων πρόσεξαν διαταραχές στα ηλεκτρικά συστήματα των ώρα της εμφάνισης των ΑΤΙΑ. Στις 4 Νοεμβρίου 1957 ένα C-46 των Αεροπορικών Γραμμών Βάριγκ, σε μία πτήση ανάμεσα στο Πόρτο Αλέγκρε και το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, συνάντησαν ένα παράξενο αντικείμενο. Ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης είδαν ένα κόκκινο φως να πλησιάζει γρήγορα προς το μέρος τους. Ξαφνικά το αντικείμενο φάνηκε να πηδάει σ’ ένα τόξο 450 και απότομα μεγάλωσε. Στο αεροσκάφος απλώθηκε μια μυρωδιά καμένου λάστιχου και κάηκαν το ραδιογωνιόμετρο, ένα δυναμό και ο πομπός του ασύρματου. Μετά, το αντικείμενο εξαφανίστηκε σχεδόν αμέσως. Επηρεάστηκαν όμως και πλοία. Στις 3 μ.μ. περίπου της 15 Δεκεμβρίου 1968 στη Νησίδα Χόουκ της Αλάσκας, δύο άντρες πάνω στο φορτηγό πλοίο Teel παρατήρησαν ένα σφαιρικό, λευκό φως να τους πλησιάζει. Στις 7 μ.μ. το αντικείμενο ήταν ακόμα ορατό και φαινόταν ότι έπλεε στο νερό.
Το επόμενο βράδυ, το ίδιο παράξενο φως φάνηκε πάλι. Προχωρούσε αργά, ώσπου έφτασε ακριβώς πάνω στο κατάρτι του Teel, σε ύψος περίπου 21 μέτρων. Δεν ακουγόταν τίποτα. Το πλήρωμα του Teel ήρθε σ’ επαφή με την Αεροπορική Βάση Έλμεντορφ και την ακτοφυλακή, με τον ασύρματο. Μετά από πέντε περίπου λεπτά το ηλεκτρικό ρεύμα και ο ασύρματος του πλοίου σταμάτησαν. Μια βοηθητική ηλεκτρική γεννήτρια ντίζελ δίστασε να λειτουργήσει και έδειξε ότι σταματάει. Τότε το αντικείμενο απομακρύνθηκε και η γεννήτρια άρχισε να λειτουργεί κανονικά. Το αντικείμενο χάθηκε τελείως μετά από 15 λεπτά. Πολλοί αποκαλούν αυτές τις περιπτώσεις «ηλεκτρομαγνητικές». Στην πραγματικότητα, η μοντέρνα φυσική δεν μπορεί να εξηγήσει πολλές από τις περιπτώσεις που αναφέρονται. Για παράδειγμα λέχθηκε ότι τα ΑΤΙΑ πρέπει να εκπέμπουν ένα δυνατό μαγνητικό πεδίο, που επηρεάζει τα όργανα του οχήματος. Αν είναι έτσι, τότε θα πρόκειται για ένα πεδίο ρυθμιζόμενο με μεγάλη ακρίβεια. Μια πολύ συγκεκριμένη παρενόχληση συναντάμε σε μια αναφορά από την Περσία.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1976 ένα άγνωστης ταυτότητας αντικείμενο εντοπίστηκε από το πύργο ελέγχου του αεροδρομίου Μεχραμπάντ της Τεχεράνης και δύο αεριωθούμενα Φάντομ της Ιρανικής Αεροπορίας στάλθηκαν για αναγνώριση. Οι πιλότοι περιγράφανε ότι το αντικείμενο ήταν στρογγυλό˙ καθώς πλησίαζαν, επιταχύνθηκε πολλές φορές πάνω από την ταχύτητα του ήχου και μετά γύρισε να κυνηγήσει για λίγο τα αεριωθούμενα. Όταν οι πιλότοι βιάστηκαν να ανοίξουν πυρ, τα ηλεκτρονικά όργανα ελέγχου των πυροβόλων δεν αντέδρασαν. Το ηλεκτρονικό σύστημα των αεροπλάνων, μαζί με τον ασύρματο, δεν λειτουργούσαν στα 5 χιλιόμετρα από το αντικείμενο. Για να συνοψίσουμε: έχουμε πολλές περιπτώσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παρενόχλησης οχημάτων όταν κάποιο ΑΤΙΑ βρισκόταν κοντά. Εκτός από τις ηλεκτρικές και μαγνητικές επιδράσεις, οι οδηγοί και οι επιβάτες ανέφεραν αλλαγές στην πίεση του αέρα, αλλαγές θερμοκρασίας, παροδική παράλυση, «ηλιοκαψίματα» και άλλες διανοητικές και σωματικές αλλαγές.
Υπάρχουν πολλές αβάσιμες θεωρίες για την αιτία των φανερών αυτών επιδράσεων. Οι UFOλόγοι λένε ότι φταίει ένα «έντονο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο». Μια πολύ γνωστή επίσημη έρευνα είχε γίνει για λογαριασμό της Επιτροπής Κόντον. (Η έρευνα των ΑΤΙΑ ανατέθηκε το 1967 στο πανεπιστήμιο Κολοράντο και έμεινε γνωστή ως «Επιτροπή Κόντον» που διήρκεσε δύο χρόνια. Επικεφαλής της επιτροπής ήταν ο διάσημος φυσικός και καθηγητής του Κολοράντο, Έντουαρντ Κόντον, ο οποίος δεν ήξερε ούτε και ήθελε να μάθει τίποτα για τα ΑΤΙΑ. Θεωρούσε ότι ερευνούσε αναφορές απάτης, και πολύ πριν από το τέλος των ερευνών είχε πειστεί ότι τα ΑΤΙΑ είναι ανοησίες. Το προσωπικό στα μέσα των ερευνών θεώρησε ότι ο Κόντον προκαταλάμβανε τα αποτελέσματα, με αποτέλεσμα οι έρευνες να σταματήσουν και πολλοί να απολυθούν. Παρά τα ισχυρά επιστημονικά διαπιστευτήρια του καθηγητή η επιτροπή θα συνεχίσει να υπολειτουργεί και ο ίδιος ο Κόντον θα δηλώσει ότι η μελέτη είναι ελλιπής και θα χρειαστεί ίσως κάποιο άλλο σχέδιο.)
Μία ομάδα μελέτησε την επίδραση ισχυρών μαγνητικών πεδίων πάνω στο μαγνητισμό των αυτοκινήτων. Ανακάλυψαν ότι κατά την κατασκευή, τα αυτοκίνητα αποκτούν μαγνητικά πεδία όμοια με το μαγνητικό πεδίο της γης του, τότε, χρόνου και τόπου. Σε κανονικές καταστάσεις το μαγνητικό αυτό διάγραμμα δεν αλλάζει και είναι όμοιο σ’ όλα τα αυτοκίνητα του ίδιου μοντέλου και του ίδιου χρόνου. Όταν οι ερευνητές υπέβαλαν την καρότσα του αυτοκινήτου σ’ ένα διαφορετικό μαγνητικό πεδίο, περνώντας από πάνω του μαγνήτες, βρήκαν ότι το διάγραμμα του μαγνητισμού άλλαξε. Συμπέραναν ότι κάθε αυτοκίνητο που υποβάλλεται σε έντονη μαγνητική επίδραση, ικανή να προκαλέσει κακή λειτουργία, θα έχει πια ένα αλλαγμένο μαγνητικό διάγραμμα. Δύο αυτοκίνητα που κατατέθηκε ότι λειτουργούσαν ανώμαλα κατά την παρουσία ΑΤΙΑ, μελετήθηκαν: και στις δύο περιπτώσεις βρέθηκε ότι τα μαγνητικά τους διαγράμματα δεν είχαν αλλάξει από την εποχή της κατασκευής τους. Η αιτία της ενόχλησης δεν μπορούσε να είναι λοιπόν, ένα έντονο μαγνητικό πεδίο.
Αναπαραγωγή των επιδράσεων
Αυτό δεν σημαίνει ότι τα μαγνητικά πεδία δεν έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε άλλες περιπτώσεις. Λίγα μόνο αυτοκίνητα που αναμίχθηκαν στις παρουσίες των ΑΤΙΑ, μελετήθηκαν συστηματικά, όσο χρειάζεται για να ερευνηθεί το πως και το γιατί των επιδράσεων που προκλήθηκαν. Μία ομάδα που συγκροτήθηκε από τον τότε Βρετανικό Ερευνητικό Σύλλογο για τα ΑΤΙΑ, έκανε μικρής κλίμακας πειράματα για την επίδραση των μαγνητικών πεδίων. Ένα ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι ο ρυθμιστής ρεύματος-βολτάζ πολλών αυτοκινήτων μπορεί να διαταραχθεί από σχετικά μικρής έντασης πεδία. Με κλεισμένο όμως το καπό, η καρότσα ενός αυτοκινήτου είναι μία ισχυρή μαγνητική ασπίδα: θα χρειάζονταν εξαιρετικά δυνατά πεδία έξω από το αυτοκίνητο για να προκαλέσουν ακόμα και αδύνατα πεδία μέσα στο διαμέρισμα της μηχανής. Άλλες αιτίες διαταραχής των οχημάτων που προτάθηκαν, περιλαμβάνουν μικροκύματα που μπορούν να προκαλέσουν υπερθέρμανση στα στοιχεία του αυτοκινήτου, και έντονο υπεριώδες φως, που μπορεί να ελευθερώσει ηλεκτρόνια στο μέταλλο του σώματος του αυτοκινήτου και να αυξήσει τις αδέσμευτες εντάσεις και ρεύματα (και να συνδυαστεί ίσως με τα εγκαύματα στο δέρμα, μερικών περιπτώσεων).
Η πιο παράξενη θεωρία, που μελετήθηκε όμως προσεχτικά, είναι ότι η ακτινοβολία των μικροκυμάτων επιδρά στα νήματα πυράκτωσης από βολφράμιο, των προβολέων, με τέτοιο τρόπο που μεγάλη ποσότητα ρεύματος διοχετεύεται από την μπαταρία, κάνοντας τη μηχανή του αυτοκινήτου να χάνει στροφές. Με αδειασμένη, όμως, μπαταρία δεν λειτουργεί πάλι αν δεν ξαναφορτιστεί ενώ σε πολλές περιπτώσεις, όπως περιγράψαμε, η μηχανή ξαναπήρε μπρος μόλις έφυγε το ΑΤΙΑ. Οι οργανισμοί έρευνας των ΑΤΙΑ, χωρίς χρηματοδότηση και βασισμένοι στις εθελοντικές προσπάθειες των μελών τους, δεν μπορούν ν’ αναλάβουν την τεράστια έρευνα που θα χρειαζόταν, να εντοπίσουν τις φυσικές αιτίες που θα σταματήσουν ένα όχημα και θα έσβηναν τους προβολείς του. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι οι επίσημοι κύκλοι, με πιο άφθονα μέσα, ενδιαφέρονται πολύ για το πρόβλημα. Οι στρατιωτικοί δεν θα μπορούσαν να μην ενδιαφερθούν για μια πιθανή ακτίνα που «σταματά τα οχήματα ή ακόμα και αεροπλάνα! Μάλιστα θα παραμελούσαν το καθήκον τους, αν δεν ενδιαφέρονταν για λόγους άμυνας να προστατευθούν από ένα τόσο σημαντικό όπλο. Τα αποτελέσματα της έρευνας τους άλλωστε τα έχουμε δει στο φως της ημέρας!