Γράφει ο Στάθης Γλιάτης
Η πρώτη αναφορά για τον Mothman γίνεται στην εφημερίδα "New York Sun" στις 18 του Σεπτέμβρη του 1877, όπου γίνεται λόγος για ένα περίεργο πλάσμα με ανθρώπινη υπόσταση αλλά με φτερά νυχτερίδας. Οι εμφανίσεις του συνεχίζονται έως το 1880 στη Νέα Υόρκη και πιο συγκεκριμένα στο Μπρούκλιν.
Έναν περίπου αιώνα απουσίας, το πλάσμα επανεμφανίζεται στης 15 Νοεμβρίου του 1966 το βράδυ, στο Πόιντ Πλέζαντ, στην πολιτεία Βιρτζίνια των ΗΠΑ κοντά σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο με ΤΝΤ. Τη νύχτα εκείνη ένα ζευγάρι, οι Scarberry και Mallette, αντιλήφθηκαν ένα πλάσμα που ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Όταν το πλάσμα κινήθηκε προς την πόρτα του εργοστασίου, το ζευγάρι πανικοβλήθηκε και έτρεξαν στο αυτοκίνητο τους να σωθούν. Λίγο αργότερα, αντελήφθησαν το ίδιο πλάσμα σε έναν λοφίσκο κοντά στο δρόμο. Το πλάσμα αυτό έτρεχε πίσω από το αυτοκίνητο τους. "Είχε ανθρώπινη μορφή, γκρίζο χρώμα, φτερά νυχτερίδας με ένα άνοιγμα 3 μέτρων και κόκκινα λαμπερά μάτια στο ύψος της πλάτης". Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, έβγαζε κραυγές νυχτερίδας, τους ακολούθησε για αρκετή ώρα, παρά τις προσπάθειες του Roger Scarberry να το αποφύγει οδηγώντας με πάνω από 160 χιλιόμετρα/ώρα. "Διατηρούσε την ίδια ταχύτητα με εμάς", είπε ένα από τους δυο μάρτυρες. Στη συνέχεια, το ζευγάρι κατήγγειλε το γεγονός στον τοπικό σερίφη. Πολλοί άλλοι άνθρωποι της περιοχής είδαν τον Mothman στη συνέχεια, και μέχρι το Δεκέμβριο του ίδιου έτους η αστυνομία λάμβανε συνεχώς κλήσεις για παρόμοια περιστατικά και παρέμενε σε κατάσταση συναγερμού.
Την ίδια νύχτα που συνέβη το περιστατικό αυτό και ένας άλλος αυτόπτης μάρτυρας ο Partridge είδε το περίεργο πλάσμα. Σε απόσταση 135 χιλιομέτρων από το Πόιντ Πλέζαντ στα περίχωρα του Σάλεμ, ενώ έβλεπε τηλεόραση η οθόνη έγινε χωρίς λόγο απότομα μαύρη, ενώ ταυτόχρονα ακούστηκε ένας οξύς ήχος σαν μακρόσυρτο παραπονιάρικο σφύριγμα. Ο σκύλος του άρχισε να γαβγίζει σαν τρελός. Το σφύριγμα συνεχίστηκε ακόμα και όταν ο Partridge, έκλεισε την τηλεόραση. Βγαίνοντας έξω είδε το σκύλο του να κοιτάζει προς την κατεύθυνση της σιταποθήκης του 150 μέτρα μακριά από το σπίτι. Στρέφοντας το φως ενός δυνατού φακού προς τα εκεί είδε "δυο στρογγυλούς κύκλους ή μάτια, που έμοιαζαν με φώτα ποδηλάτου. Κινούνταν συνεχώς και σίγουρα δεν ήταν μάτια ζώου". Το σκυλί έτρεξε προς τα εκεί. Ο Partridge το φώναξε πίσω, αλλά μάταια. Μπήκε στο σπίτι να πάρει την καραμπίνα του αλλά ήταν τόσο επηρεασμένος από τα "μάτια" που είχε δει, που σκέφτηκε πως θα ήταν πιο σοφό να μείνει στο εσωτερικό του σπιτιού. Κράτησε το όπλο στα χέρια του όλη τη νύχτα. Το πρωί ο σκύλος δεν είχε ακόμα επιστρέψει.
Δυο μέρες μετά, ο Partridge διάβασε την αναφορά που είχε κάνει το ζευγάρι που είδε το "πλάσμα". Μέσα σ΄ αυτή γινόταν λόγος για ένα σώμα σκύλου στην άκρη του δρόμου, και λίγη ώρα αργότερα, όταν έφευγαν άρον-άρον από την περιοχή, το σώμα του σκύλου έλειπε. Ο Partridge δεν ξαναβρήκε τον σκύλο του.
Στις 16 Νοεμβρίου, δόθηκε συνέντευξη τύπου στο χώρο του δικαστηρίου της επαρχίας και το ζευγάρι που είχε γίνει μάρτυρας της εμφάνισης του "πλάσματος" επανέλαβε την ιστορία του. Ο βουλευτής Halstead που είχε γνωρίσει το ζευγάρι, έλαβε σοβαρά υπόψη την περιγραφή τους. Κανένας ερευνητής δεν αμφισβήτησε τα λεγόμενα τους, ενώ τα γεγονότα προβλήθηκαν ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ.
Ένα άλλο εξίσου περίεργο γεγονός συνέβη όταν ο βοηθός του σερίφη ο οποίος είχε αναλάβει την υπόθεση πήγε στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο μετά την κατάθεση του ζευγαριού, διαπίστωσε έκπληκτος παρεμβολές στα κύματα του ραδιοφώνου του αυτοκινήτου του. Σύμφωνα με όσα κατέθεσε , ο ήχος της παρεμβολής ήταν πολύ ισχυρός και έμοιαζε με τον ήχο που κάνει μια κασέτα όταν την γυρνάμε γρήγορα.Ο ήχος ήταν τόσο δυνατός που χρειάστηκε να κλείσει το ραδιόφωνο.
Από τότε και μέχρι το Νοέμβριο του 1967, υπήρξαν πολλές αναφορές από άτομα που ισχυρίζονταν ότι είδαν το πλάσμα. Σε μια από αυτές, περιγράφουν το πλάσμα σαν κάτι που σηκώθηκε αργά από το έδαφος: "ένα μεγάλο γκρίζο πράγμα, πιο ψηλό και από τον άνθρωπο, που δεν είχε κεφάλι, είχε όμως δυο μεγάλους κόκκινους κύκλους ψηλά στο στήθος".
Τουλάχιστον εκατό άνθρωποι είδαν το πλάσμα. Το πλάσμα περιγράφεται με ύψος μεταξύ 1, 5 και 2,10 μέτρων, φαρδύτερο από άνθρωπο, περπατά με δυσκολία με πόδια σαν κι αυτά όμοια με ανθρώπινα ,σέρνοντας τα. Βγάζει έναν ήχο σαν τσίριγμα. Τα μάτια του βρίσκονται στην κορυφή της πλάτης,τα φτερά του είναι όμοια με εκείνα της νυχτερίδας, αλλά δεν τα χτυπά όταν πετάει. Όταν απογειώνεται ανεβαίνει κατακόρυφα όπως ένα ελικόπτερο. Το χρώμα του είναι γκρι ή μαύρο. Δυο μάρτυρες δήλωσαν ότι είχαν ακούσει κάτι σαν "μηχανικό βουητό" τη στιγμή που πετούσε από πάνω τους.
Για έναν περίπου χρόνο, τα περίεργα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο στην περιοχή. Επιστήμονες, ερευνητές, κυνηγοί φαντασμάτων συνέρρεαν κατά δεκάδες, ο πιο διάσημος από αυτούς ήταν ο John Keel, δημοσιογράφος-συγγραφέας.Το 1975 έγραψε το βιβλίο "The Mothman Prophecies" στο οποίο συνδέει τον Mothman με την κατάρευση της γέφυρας Silver Bridge που συνέδεε το Πόιντ Πλέζαντ με την Καλλίπολη του Οχάιο στις 15 Δεκεμβρίου του 1967 με αποτέλεσμα τον θάνατο 77 ανθρώπων ,στο βιβλίο του βασίστηκε η ταινία "Ο χρησμός της πεταλούδας" το 2002.
Εκείνες τις τραγικές στιγμές πολλοί άνθρωποι φέρονται να είδαν δυο φωτεινά κόκκινα σημάδια στο νυχτερινό ουρανό. Μετά από αυτό, κανείς δεν είναι σίγουρος ότι ξαναείδε τον Mothman.
Για τον Mothman έχουν προταθεί διάφορες εκδοχές, ότι ήταν κάποιο πουλί, είδος νυχτερίδας,προϊόν φαντασίας, κάποιος φαρσέρ ,ακόμη ότι είναι κάποιος χρονοταξιδιώτης. Οι εμφανίσεις του συσχετίζονται με εμφανίσεις ΑΤΙΑ και ότι είναι προάγγελος κακών.
Γύρω από τις εμφανίσεις του Mothman υπάρχουν εντυπωσιακές ιστορίες. Υπαρχουν όμως μαρτυρίες που κρίνονται αξιόπιστες μεταξύ αυτών δικαστικών και αστυνομικών. Το 2013 καταγράφεται για πρώτη φορά η εμφάνιση του Mothman στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην περιοχή Νεάπολη Θεσσαλονίκης.
Πιο συγκεκριμένα ο αυτόπτης μάρτυρας σοκαρισμένος ανέφερε : Ήταν βραδινή ώρα φέτος το καλοκαίρι και κατέβηκα να πετάξω σκουπίδια κρατούσα στα χέρια μου δυο γεμάτες μαύρες σακούλες σκουπιδιών και ενώ πήγαινα προς τον κάδο απέναντι ,κάτι με τράβηξε να κοιτάξω προς την ταράτσα μιας απέναντι οικοδομής που βρίσκεται επί της οδού Ανατολικής Ρωμυλίας.Στο περιβάλλον υπήρχε μια παράξενη ησυχία και το βλέμμα μου καρφώθηκε στα κάγκελα μιας απέναντι πολυκατοικίας. Ίσως γιατί διέκρινα κάποια σκοτεινή παρουσία που έμοιαζε σαν γιγαντιαία νυχτερίδα. Εστίασα ακίνητος γιατί φαίνονταν να ακουμπά πάνω στο περβάζι του κιγκλιδώματος της ταράτσας μια τεράστια φιγούρα σαν μια μεγάλη σκιά. Έμεινα ακίνητος γιατί παρατηρούσα κάτι το οποίο μου φαινότανε παράξενο αφού φανταστείτε ότι στα χέρια μου κρατούσα τις σακούλες με τα σκουπίδια και δεν πήγαινα να τις πετάξω στον κάδο.
Ένα ανθρωποειδή πλάσμα με μεγάλα μαύρα φτερά και κόκκινα σαν φωτιά μάτια βρίσκονταν στο σημείο που πριν φάνταζε η σκιά. Η απόσταση ήταν τόση όση είναι μεταξύ του δρόμου και μιας τετραόροφης οικοδομής, μερικές δεκάδες μέτρα από το σημείο που βρισκόμουν. Το πλάσμα κατάλαβε ότι το είδα και με γυρισμένο κεφάλι προς τα εμένα αλλά με κλειστά φτερά με παρατηρούσε και αυτό. Πάγωσα, ξαφνικά ανοίγει τα φτερά του κάνοντας ένα κύκλο πάνω από την πολυκατοικία σαν να πήρε ύψος και με φανερά επιθετική στάση κατευθύνθηκε στην πλευρά του δρόμου που βρισκόμουνα. Με έπιασε πανικός και δεν έβγαζα λέξη. Ασυναίσθητα έκανα μια κίνηση σηκώνοντας τα χέρια μου μπροστά κρατώντας τις γεμάτες σακούλες σαν ασπίδα καθώς όρμησε πάνω μου. Ένιωσα δύο πολύ δυνατά χτυπήματα και διαπίστωσα ότι οι σακούλες είχαν γίνει κομμάτια από τα νύχια των ποδιών αυτού του τέρατος. Τα μάτια του ήταν ότι πιο κόκκινο έχω δει ποτέ μου, με τα χέρια συνέχεια σηκωμένα και ότι είχε απομείνει από τις σακούλες συνέχιζα να προσπαθώ να αμυνθώ. Ξαφνικά έκανε πίσω καθώς ένα αυτοκίνητο περνούσε φωτίζοντας τον δρόμο.
Το 1922 υπάρχει μαρτυρία για εμφάνιση "γυναίκας πουλί" στην περιοχή του Κορωπίου.
Η εμφάνιση του Mothman έχει συνδεθεί με μεγάλες καταστροφές που ακολούθησαν, έκρηξη στο Τσερνόμπιλ το 1986 όπου πριν το ατύχημα 5 εργάτες περιγράφουν ένα μαύρο πουλί ,με τις περιγραφές τους να ταιριάζουν με αυτές των κατοίκων του Πόιντ Πλεζαντ. Όσοι είδαν το πλάσμα είχαν εφιάλτες και δέχτηκαν απειλητικά τηλεφωνήματα ,την γρίπη των χοίρων στο Μεξικό το 2009,την πυρηνική καταστροφή στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας το 2011.
Στο Πόιντ Πλέζαντ υπάρχει μουσείο και έχει στηθεί άγαλμα προς τιμή του Mothman ύψους 12 ποδιών με μεγάλα ατσάλινα φτερά και κόκκινα μάτια. Ενώ κάθε Σεπτέμβριο διοργανώνεται φεστιβάλ.
Η έρευνα συνεχίζεται...