Οι δαίμονες στην αρχαία Ελλάδα
«Κάθε πέντε χρόνια ρίχνουν κλήρο
για να επιλέξουν έναν άνδρα για αγγελιαφόρο, τον οποίο θα στείλουν να
συναντήσει τον δαίμονα Ζάλμοξη για να του μεταφέρει τα αιτήματά τους. Η
αποστολή του αγγελιαφόρου ξεκινάει ως εξής: Μερικοί απ’ αυτούς που βρίσκονται
εκεί σχηματίζουν γραμμές, κρατώντας από τρία ακόντια, ενώ κάποιοι άλλοι πιάνουν
τα χέρια και τα πόδια του αγγελιαφόρου και τον πετάνε ψηλά ώστε να πέσει πάνω
στις λόγχες. Αν ο άνδρας πεθάνει ακαριαία θεωρούν ότι ο θεός θα τους ευνοήσει,
αν δεν πεθάνει λένε ότι ο αγγελιαφόρος είχε κακό χαρακτήρα. Τα μηνύματά που
θέλουν να στείλουν στον θεό τού τα δίνουν όσο εκείνος είναι ζωντανός».
Προσπαθήστε να σκεφτείτε έναν κόσμο χωρίς ίντερνετ, κινητά, ηλεκτρικό ρεύμα, δρόμους, αυτοκίνητα, εφημερίδες, περιοδικά κι οτιδήποτε άλλο θεωρείτε δεδομένο στο σήμερα και το οποίο βοηθάει να μοιάζει ο πλανήτης μας με γειτονιά. Φανταστείτε να ακούτε ότι υπάρχουν νησιά και χώρες μακρινές, αλλά δεν έχετε φωτογραφίες να δείτε αυτούς τους τόπους, ούτε τηλεόραση. Ακούτε για Πέρσες, Αιγύπτιους, Λίβυους, Κέλτες και Ινδούς, για παράξενες θεότητες και λατρείες, πανέμορφα κτίρια και τεράστιες πόλεις, θάλασσες και ωκεανούς, αλλά δεν υπάρχει Google, ούτε καν βιβλία στην ποσότητα που τα βρίσκουμε σήμερα.
Είμαστε στην αρχαία Ελλάδα και η φαντασία σας οργιάζει κάθε φορά που κάποιοι αναφέρονται σ’ αυτά. Είναι βέβαιο, γιατί έτσι λειτουργούν οι άνθρωποι, είναι περίεργοι και έχουν την τάση να μεγαλοποιούν οτιδήποτε τους προκαλεί το ενδιαφέρον, να το τελειοποιούν ή και το αντίθετο να το ευτελίζουν ή να το γελοιοποιούν.