Σκοτεινά Πηγάδια και Ψυχές στον Καθρέπτη: Παλιά Έθιμα και Δοξασίες
Ένα - όχι και τόσο γνωστό - έθιμο που τελείται κάθε χρόνο στην περιοχή της Θράκης και είναι γνωστό απ' τους γεροντότερους ως "Ο Πηγαδισμός των Ψυχών", φέρνει τον σύγχρονο λάτρη των ιδιαίτερων παραδόσεων αντιμέτωπο με μια ελληνική πραγματικότητα, που ωστόσο παραμένει άγνωστη. Δεν κατέχει την ίδια εξέχουσα θέση που γνωρίζουν ορισμένα δημοφιλέστερα κομμάτια της λαογραφικής μας παράδοσης. Κι αυτό, διότι το εν λόγω έθιμο παρουσιάζει ξεκάθαρα έναν χαρακτήρα τελετουργικό και αποκρυφιστικό, στην ουσία μια μορφή νεκρομαντείας.
Μαύρες Αιρέσεις: Όταν οι Θεοί Ζητάνε Αίμα!
Απο τον 13ο έως τον 19ο αιώνα έδρασαν στην Ινδία, περίπου για εξακόσια χρόνια οι Θαγκς. Η λέξη δεν είναι τόσο γνωστή: Πρόκειται για την αγγλική λέξη "thug", που στο λεξικό ορίζεται ως "κακοποιός", "αγριάνθρωπος" και "αγροίκος". Αυτό ακριβώς ήταν οι Θαγκς. Η ίδια η ξενόγλωσση λέξη Thug προήλθε απ' τους λεγόμενους Thuggee: έτσι είναι ευρέως γνωστοί στ' αγγλικά οι αιρετικοί οπαδοί της θεάς Κάλι, που αποτέλεσαν μια από τις χειρότερες αιρέσεις παγκοσμίως. Τα θύματα τους υπολογίζονται συνολικά γύρω στo ένα εκατομμύριο, αν και σύμφωνα με το βιβλίο Guiness Records, τα θύματα ήταν περίπου δυο εκατομμύρια (!), δίνοντας στην αίρεση τον τίτλο της πιο φονικής οργάνωσης όλων των εποχών.
Η Νεράιδα στην Ελληνική Παράδοση
Όπως
και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, έτσι και στον ελληνικό χώρο η νεράιδα
αποτελεί χαρακτηριστικό λαογραφικό στοιχείο. Ο πατέρας της λαογραφίας, ο
Νικόλαος Πολίτης, μας διασώζει δεκάδες ιστορίες από όλα τα μέρη της Ελλάδας.
Αυτό, αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι το μοτίβο της νεράιδας κατάφερε να
«περάσει» και στη δική μας κουλτούρα, καθώς λίγο πολύ στο παρελθόν επηρέαζε
πολλές χώρες, όπως την Αγγλία, τη Σκωτία και την Ιρλανδία. Τι γίνεται όμως με
την ελληνική λαογραφία; Ποιες ήταν οι νεράιδες της παράδοσης μας;