Ας σκεφτούμε ότι ξαφνικά μια κακή νύχτα μια ανώτερη
δύναμη μας αφαιρεί όλα τα άστρα από τον ουράνιο θόλο. Θα το αντιλαμβανόμασταν
αυτό; Θα μας πείραζε να είχαμε έναν ουρανό χωρίς αστέρια; Για τους
περισσότερους θα περνούσε το γεγονός απαρατήρητο. Η αστυφιλία μας στέρησε από
την κλίνη μας: Τον έναστρο ουρανό.
Φυσική ή μεταφυσική; Σκέψεις στο κατώφλι του 21ου αιώνα
Όταν
έρχονται οι γιορτές των Χριστουγέννων ή του Πάσχα βλέπεις από κοντά αγαπητά πρόσωπα που είναι μακριά
και σου δίνεται κι η ευκαιρία να συζητήσεις και διάφορα προβλήματα ή
φιλοσοφικές ερωτήσεις εκτός από πολιτική. Ένα βράδυ δέχτηκα μια ερώτηση από
έναν φίλο και περάσαμε δημιουργικά το υπόλοιπο της νύχτας συζητώντας την. Η
ερώτηση είχε δύο σκέλη, ένα προσωπικό και ένα γενικό. Το προσωπικό ήταν: Τι
ήταν αυτό που με απασχολούσε περισσότερο τον τελευταίο καιρό από την σύγχρονη
φυσική ή αστροφυσική έρευνα και η άλλη ερώτηση γενικού περιεχομένου: Μπορεί
ένας φυσικός να μιλήσει μεταφυσικά; Δυο σοβαρές ερωτήσεις που όπως σας είπα μας
έκαναν να έχουμε μια πολύ δημιουργική συνάντηση σαν αυτές από τα παλιά.
Ξέρει
κανείς ή, καμία, ποια είναι η Ισινόη; Ή η Ιμαλία; Ή η Χαλδήνη; Μόνο οι
πορωμένοι με την αστρονομία θα έλεγαν ότι είναι φεγγάρια του Δία. Καλά. Είναι
φεγγάρια του Δία, αλλά τα ονόματά τους δε μοιάζουν λίγο αρχαιοελληνικά; Μήπως
έχουν παλαιότερη ιστορία; Όλα
ξεκίνησαν μια κρύα ημέρα, με διακοπή νερού στην πόλη μας και κρύο. Τι κάνεις
τότε; Ξαπλώνεις στο κρεβάτι και διαβάζεις για το έργο του Γαλιλέο Γαλιλέι. Ήταν
ο πρώτος που με το τηλεσκόπιο του, το 1609, είδε για πρώτη φορά τέσσερα
αστεράκια να περιφέρονται γύρω από τον Δία. Τέσσερεις δορυφόρους. Και ενώ ήθελε
να τους ονομάσει «Μεδίκεια Άστρα», τιμώντας το όνομα του «εργοδότη» του Κόζιμο
Β΄ των Μεδίκων, επικράτησαν τελικά τα ονόματα Ιώ, Ευρώπη, Γανυμήδης και
Καλλιστώ, που τα έδωσε ο Γερμανός αστρονόμος Σύμων Μάγιερ, το 1614. Δεν θα
χαίρονταν καθόλου ο Γαλιλέο Γαλιλέι, αν ήξερε ότι τα ονόματα αυτά ήταν ονόματα
ερωμένων του Δία που τελικά επικράτησαν!!! Και όχι μόνο αυτό, αλλά τελικά,
πολλές από τις ερωμένες του Δία θα γίνονταν φεγγάρια του!!!
KIC 8462852. Βρήκαμε την Πρώτη Σφαίρα Ντάισον
Στο πρώτο μου βιβλιαράκι που είχε τυπωθεί δημόσια από την
τοπική εφημερίδα της Νάουσας «Το Νέο Βήμα» το 1986, έγραφα: «Η μεγαλύτερη
δοκιμασία για την ύπαρξή μας στον κόσμο ίσως είναι η μοναχικότητά της. Γι’ αυτό
και η σκέψη ότι εμείς δεν είμαστε μόνοι ανάμεσα σε δισεκατομμύρια ήλιους, είναι
και δελεαστική και παρήγορη. Από επιστημονικής σκοπιάς δεν ξέρουμε τι να
πιστέψουμε, και κάτω από αυτές τις συνθήκες, καλύτερα να πιστέψουμε ότι έχουμε
συντροφιά. Ίσως μάλιστα να έχει και μελίσσια από ζωή σε μακρινά πλανητικά
συστήματα και ίσως, σε μερικά απ’ αυτά, τα όντα να είναι διανοούμενα και
μάλιστα να ψάχνουν για επαφή. Οι προσπάθειες ν’ ακούσουμε κάτι απ’ αυτούς
συνεχίζονται από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 με μεγάλα ραδιοτηλεσκόπια.
Μάλιστα στείλαμε και διασκεδαστικά μηνύματα στα κοντινά μας άστρα. Ότι ακόμα
δεν πήραμε απάντηση δεν είναι παράξενο. Υπάρχουν πάρα πολλά άστρα στο Γαλαξία
μας για να ψάξουμε. Θέλει υπομονή και αισιοδοξία για τους αστρονόμους που
ασχολούνται με την Έρευνα για Εξωγήινη Νοημοσύνη (SETΙ). Μερικοί είναι
απελπισμένοι και λίγο, ανήσυχοι γιατί μέχρι τώρα δεν πήραμε καμιά απάντηση,
μιας και είναι της γνώμης ότι οι εξωγήινοι πολιτισμοί θα έπρεπε να ήταν
εκατομμυρίων ή δισεκατομμυρίων χρόνων στην ηλικία και γι’ αυτό αρκετά ικανοί να
συλλάβουν τα ραδιοκύματα μας.
