Βασίζεστε απόλυτα στη μνήμη σας; Πιστεύετε ότι οι αναμνήσεις σας ανταποκρίνονται πάντα σε γεγονότα που συνέβησαν στ’ αλήθεια; Θεωρείτε ότι το παρελθόν είναι κάτι το αναλλοίωτο και το αποκρυσταλλωμένο που δεν αλλάζει ποτέ; Αν απαντήσετε καταφατικά σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, τότε ίσως πρέπει να αναθεωρήσετε τις καθησυχαστικές αυτές απόψεις. Βλέπετε, από το 2010 και μετά ένα πολύ παράξενο φαινόμενο άρχισε να προσελκύει το ενδιαφέρον των ανθρώπων που ερευνούν τη φύση της πραγματικότητας, ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που διαβρώνει συστηματικά τα θεμέλια της εικόνας που έχει χτίσει η ανθρωπότητα για τον εαυτό της, προκειμένου να νιώθει ασφαλής…
Όταν οι πρώτοι αγρότες Ευρωπαίοι άρχισαν να επισκέπτονται και να περιγράφουν τους τόπους του Βορρά τον 10ο αιώνα μ.Χ, γοητεύτηκαν από τη σχέση που είχαν αναπτύξει οι ιθαγενείς κάτοικοι με τις φάλαινες. Στα μεσαιωνικά χειρόγραφα, οι Αρκτικοί τόποι περιγράφονται ως χώρες όπου ζούσαν κακόβουλα «τερατώδη ψάρια» που οι ντόπιοι μπορούσαν να τα καλέσουν χρησιμοποιώντας μαγικές δυνάμεις και ακατανόητα ξόρκια. Ακόμα και όταν οι εξερευνητές και οι ιεραπόστολοι της Δύσης επέστρεφαν με λεπτομερέστατες περιγραφές για το πώς οι ντόπιοι κυνηγούσαν τις φάλαινες, τις έσφαζαν και μοιράζονταν το κρέας τους, εκείνη η αίσθηση του μεταφυσικού που τους περιέβαλλε, δεν υποχωρούσε. Ακόμα και το έτος 1938, όταν η Αμερικανίδα ανθρωπολόγος Margaret Lantis ανέλυσε εκείνες τις διάσπαρτες εθνολογικές αφηγήσεις, συμπέρανε ότι οι ντόπιοι Inuit ακολουθούσαν μέχρι τις μέρες της μια παράξενη «λατρεία των φαλαινών.»
Βρισκόμαστε στις 7 Δεκεμβρίου του έτους 1939 ημέρα Πέμπτη. Η ώρα είναι οκτώ το πρωί και οι φιλήσυχοι κάτοικοι της ράθυμης πολίχνης του Owensville στην Indiana των Η.Π.Α ετοιμάζονται να πάνε στις δουλειές τους. Η όψη της πόλης είναι ειδυλλιακή: Θυμίζει τις περιγραφές των επαρχιακών κωμοπόλεων της Αμερικής του μεσοπολέμου που μας έχουν αφήσει ταλαντούχοι συγγραφείς όπως ο Ray Bradbury. Ωστόσο, οι πρώτοι μαθητές που περπατάνε προς το σχολείο της πόλης βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα παράξενο θέαμα: Μπροστά στην είσοδο του κτιρίου, επάνω στο πεζοδρόμιο, γραμμένη με μεγάλα λευκά γράμματα από κιμωλία, απλώνεται η εξής αινιγματική επιγραφή: «Θυμηθείτε το Περλ Χάρμπορ!» ("Remember Pearl Harbor!")
Βαδίζουμε στον πυθμένα ενός αέρινου ωκεανού με βάθος που ξεπερνάει τα δέκα χιλιάδες μέτρα. Πάνω απ’ τα κεφάλια μας απλώνεται μια αεικίνητη απεραντοσύνη από πανίσχυρα ρεύματα και ροές ενέργειας που σχηματίζουν θυσάνους δίνες και πύργους από βαμβάκι οι οποίοι χρυσίζουν στο φως του δειλινού. Αυτή είναι η γήινη ατμόσφαιρα: Έχει πάχος μεγαλύτερο από τον πιο βαθύ υδάτινο ωκεανό και όγκο πολύ μεγαλύτερο απ’ όλες μαζί τις θάλασσες του γαλαζωπού πλανήτη μας. Παρουσιάζει ωστόσο μια εντυπωσιακή ιδιαιτερότητα: Σε αντίθεση με την ξηρά και τη θάλασσα όπου έχουν αναπτυχθεί περίπλοκα και ακμάζοντα οικοσυστήματα, η γήινη ατμόσφαιρα, αν και φαίνεται να προστατεύει και να τρέφει τη ζωή, δεν φιλοξενεί κάποιο πλάσμα που να μπορεί να ζήσει αποκλειστικά και μόνο σε αυτή. Εξαιρουμένων ενδεχομένως των φτερωτών εντόμων και των πουλιών που και αυτά προσγειώνονται στη Γη για να ξαποστάσουν ή να φροντίσουν τα μικρά τους, μοιάζει αλλόκοτα ακατοίκητη, μια επισκέψιμη ζώνη και όχι ένας τόπος που γεννάει τη δική του ζωή. Είναι όμως έτσι;
Βρισκόμαστε στα δύσκολα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Εσείς είστε ένας σκληροτράχηλος πιλότος της Βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας με πολλές ώρες πτήσεις στο ενεργητικό σας. Τώρα πετάτε πάνω απ’ τα στενά της Μάγχης, μέσα στη νύχτα, σε ύψος 10 χιλιομέτρων. Κάτω απ’ την κοιλιά του μικρού αεροσκάφους σας απλώνεται το χάος και η σκοτεινή θάλασσα και από πάνω σας ο μαύρος ουρανός. Είστε μόνος μέσα στο στενό πιλοτήριο με μοναδική σας συντροφιά το μονότονο βουητό του κινητήρα και τις φωτεινές ενδείξεις του πίνακα ελέγχου. Ξαφνικά το αεροπλάνο σας παρουσιάζει μηχανικές βλάβες παρά το γεγονός ότι προτού απογειωθείτε, οι μηχανικοί του αεροδρομίου το είχαν ελέγξει λεπτομερέστατα. Οι ενδείξεις των οργάνων στο πιλοτήριο τρελαίνονται. Με την άκρη του ματιού σας πιάνετε μια κίνηση. Κοιτάτε έξω απ’ τα παράθυρα και ανακαλύπτετε ότι στα φτερά του αεροσκάφους, γύρω απ’ τους κινητήρες του και στο πηδάλιο του έχουν αγκιστρωθεί κάτι μικρόσωμα ανθρωποειδή με διαβολική εμφάνιση που προσπαθούν να το καταστρέψουν. Χτυπάνε τα φτερά, στρίβουν την ουρά του, κοπανάνε τους κινητήρες. Οι απότομοι ελιγμοί που κάνετε για να τα ξεφορτωθείτε δεν έχουν αποτέλεσμα. Είναι ολοφάνερο ότι βρίσκεστε σε πολύ άσχημη θέση. Βρίσκεστε αντιμέτωποι με τα θρυλικά Gremlins!
Κέρβερος: Ο Άγριος Φύλακας του Κάτω Κόσμου
Μια από τις πιο τρομακτικές φιγούρες της αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας ήταν ο άγριος και αιμοδιψής Κέρβερος. Το όνομα Κέρβερος σημαίνει στα αρχαία ελληνικά σημαδεμένος. Ήταν ένας πελώριος σκύλος με τρία κεφάλια που φύλαγε τις πύλες του Άδη και απαγόρευε στις ψυχές των νεκρών να δραπετεύσουν από τα σκοτεινά και ομιχλώδη βασίλεια του Κάτω Κόσμου και να επιστρέψουν στον κόσμο του φωτός και της ζωής…Για τους Έλληνες ο Κέρβερος, το τερατώδες αυτό τρικέφαλο σκυλί ή «σκυλί της κόλασης» με ουρά ερπετού, χαίτη από φίδια και νύχια λιονταριού, ήταν ένας παράξενος συνδυασμός από διάφορα αρπακτικά πλάσματα που τον καθιστούσαν πολύ τρομακτικό στην όψη και άκρως επικίνδυνο για οποιονδήποτε τολμούσε να τον αψηφήσει.
Ίσως κάποιοι εκπλαγούν από το γεγονός ότι ακόμα και στις μέρες μας, σε μια εποχή καλπάζουσας επιστημονικής προόδου και ορθολογιστικής σκέψης, η πίστη στη μαγεία εξακολουθεί να ανθίζει. Σε ορισμένες κοινωνίες δε, η αποδοχή μαγικών πεποιθήσεων κάθε είδους είναι τόσο ισχυρή ώστε να επηρεάζει βαθύτατα και να πλάθει την καθημερινότητα των ανθρώπων που τις αποτελούν. Για παράδειγμα, σε πολλές χώρες του λεγόμενου "Τρίτου Κόσμου" το κυνήγι των μαγισσών ζει και βασιλεύει, σε άλλες πάλι, πολλοί άνθρωποι έχουν βασανιστεί ή θανατωθεί επειδή πιστεύουν στη μαγεία ενώ σε περιοχές της Αφρικής, το να είναι κανείς αλμπίνος, σημαίνει ότι η ζωή του βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο γιατί διάφοροι μάγοι και Σαμάνοι είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν πολλά χρήματα για να αποκτήσουν το πτώμα του ή έστω, ένα κομμάτι από αυτό.
Μια από τις πιο παράξενες γωνιές του κόσμου του παράξενου, αφορά τις λεγόμενες «χρονομεταθέσεις» κατά τη διάρκεια των οποίων, ανυποψίαστοι άνθρωποι, για λόγους που προς το παρόν μας είναι εντελώς αδύνατον να κατανοήσουμε, υπερπηδούν τα όρια του χρόνου και βρίσκονται για λίγο σε μια άλλη εποχή. Οι περισσότερες από αυτές τις εμπειρίες είναι πολύ αληθοφανείς για αυτούς που τις βιώνουν καθώς περιλαμβάνουν τοπία, ρούχα, συμπεριφορές και τρόπους ομιλίας που τις περισσότερες φορές ταιριάζουν απόλυτα με περασμένες ιστορικές περιόδους. Πιο εντυπωσιακό είναι ωστόσο το γεγονός πως εμπειρίες αυτού του είδους ενδέχεται να είναι πολύ πιο συχνές από ότι νομίζουμε, απλά δεν γίνονται αντιληπτές ως τέτοιες.
Από την αυγή της ιστορίας, και ίσως και πριν από αυτή, μια παράξενη σκιά αιωρείται πάνω από το ανθρώπινο είδος. Ένα ανεξήγητο φαινόμενο που διατρέχει κάθε καταγεγραμμένη εποχή και δημιουργεί πανομοιότυπα μοτίβα, μορφοδιατάξεις αν θέλετε, οι οποίες μοιάζουν να αψηφούν τις αλλαγές που χαρακτηρίζουν την εξέλιξη της συνειδητότητας μας, καθώς ανεβαίνουμε κοπιαστικά τα σκαλοπάτια της βιολογικής μας εξέλιξης. Το φαινόμενο αυτό αφορά τις επισκέψεις «αλλοκοσμικών» οντοτήτων που συμπεριφέρονται λες και είναι προικισμένες με μια ιδιότυπη μορφή νοημοσύνης και αλληλεπιδρούν με το είδος μας κατά τρόπους που δεν έχουν γίνει ακόμα απόλυτα κατανοητοί.
Εκεί Ψηλά, στον Ουρανό (2ο μέρος)
Αυτές τις μέρες, (τον Σεπτέμβριο του ταραγμένου 2022 δηλαδή) προβάλλεται στους κινηματογράφους μια ενδιαφέρουσα ταινία επιστημονικής φαντασίας με τον τίτλο "Nope", μια λέξη που οι Έλληνες διανομείς αποφάσισαν να μεταφράσουν ως "Ούτε καν". Οι πρωταγωνιστές της κινηματογραφικής αυτής παραγωγής έρχονται αντιμέτωποι με κάτι παράξενο που καραδοκεί στους ουρανούς και που έχει αρκετά κακές προθέσεις. Σταδιακά ανακαλύπτουν ότι τα ανεξήγητα φαινόμενα που απειλούν την καθημερινότητα τους σε μια απόμερη φάρμα της Αμερικανικής επαρχίας, δεν οφείλονται στη δραστηριότητα κάποιου εξωγήινου διαστημόπλοιου όπως αρχικά υποθέτουν (και ελπίζουν), αλλά στην παρουσία ενός πελώριου και εντελώς άγνωστου πλάσματος που ζει στα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας και κατεβαίνει πότε-πότε μέχρι την επιφάνεια του κόσμου μας για να τραφεί.
Φανταστείτε τον εαυτό σας καταμεσής μιας ερήμου της Μέσης Ανατολής, κάπου κοντά στον Περσικό Κόλπο. Ίσως στην Μεγάλη Αραβική Έρημο, την αχανή και θρυλική Rub’ al Khali η οποία περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ομώνυμης χερσονήσου. Είστε ολότελα μόνος. Ο ήλιος πυρπολεί τον ανοιχτογάλανο και άδειο ουρανό και η ατμόσφαιρα τρεμουλιάζει πάνω από πελώριες αμμοθίνες που έχουν το χρώμα της λιονταρίσιας χαίτης. Σας περιβάλλει μια βαθιά σιωπή που μόλις και ταράζεται από το θρόισμα ενός απαλού άνεμου πάνω στην άμμο. Γνωρίζετε ότι πέρα από τον κυματιστό ορίζοντα απλώνονται πόλεις και χωριά, δροσερές οάσεις και λίμνες που περιβάλλονται από φουντωτούς φοίνικες που καθρεπτίζονται στα διάφανα νερά τους. Μέσα στην άμμο δε, ίσως κρύβονται πανάρχαια ερείπια, τα υπολείμματα τειχών πύργων και μιναρέδων μιας ανείπωτης αρχαιότητας αλλά αυτή τη στιγμή όλα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Η απέραντη και σιωπηλή αυτή έρημος μοιάζει ν’ αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο. Η μοναξιά δεν σας τρομάζει γιατί βρίσκετε εδώ για κάποιον πολύ ιδιαίτερο λόγο. Ανοίγετε το αρχαίο βιβλίο με τα φθαρμένα καλύμματα από φολιδωτό δέρμα που αναπαύεται πάνω στα σταυρωμένα γόνατά σας και το ξεφυλλίζετε μέχρι που εντοπίζετε τη σελίδα που σας ενδιαφέρει. Πάνω στην αφυδατωμένη και κίτρινη επιφάνειά της απλώνονται σειρές από αραβικά γράμματα που μοιάζουν με μικροσκοπικά κομψοτεχνήματα. Απορροφάτε το νόημά τους ευλαβικά. Γύρω σας η σιωπή βαραίνει. Η ζεστή ατμόσφαιρα γεμίζει με στατικό ηλεκτρισμό που κάνει τις τριχούλες του σβέρκου σας να σηκωθούν όρθιες μια-μια και την επιδερμίδα σας ν’ ανατριχιάσει. Νιώθετε ότι τώρα πια, δεν είσαστε μόνος. Κοντά σας βρίσκεται ένα Jinn.
Στις 4 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, οι Αμερικανικές αρχές αποφάσισαν να καταρρίψουν ένα μετεωρολογικό μπαλόνι Κινέζικης προέλευσης που σύμφωνα με τους κατασκευαστές του είχε εκτραπεί της πορείας του και πετούσε πάνω από τις ΗΠΑ. Όπως ήταν και το αναμενόμενο, το ασυνήθιστο αυτό συμβάν τράβηξε την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης, αναμεταδόθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πυροδότησε μια περίοδο σχετικής έντασης στις σχέσεις των δυο υπερδυνάμεων.